Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι θα μας έλεγε ο σκύλος μας αν μπορούσε να μιλήσει; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι έχει στο μυαλό του όταν μας κοιτάζει με αυτά τα «κουταβίσια» μάτια;
Μπορεί να εκπλαγούμε αν αντιληφθούμε ότι αυτό που κάνουμε στον σκύλο μας μπορεί να τον μπερδεύει ή ακόμα και να τον δυσαρεστεί. Παρακάτω παρατίθενται πέντε κακές συνήθειες που μπορεί να έχουμε και πρέπει να τις σταματήσουμε πριν διαταράξουν τη σχέση που έχουμε αναπτύξει με τον τετράποδο φίλο μας.
Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τον σκύλο μας μέσα από λέξεις
Υιοθετούμε έναν σκύλο από ένα καταφύγιο και παρότι ξέρουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που υιοθετείται, είμαστε σίγουροι ότι εμείς θα πετύχουμε στη σχέση που θα αναπτύξουμε μαζί του. Μία από τις ανησυχίες μας είναι το ενδεχόμενο να μην μας αρέσει το όνομα που του είχε δώσει ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, οπότε εμείς μπορεί να θέλουμε να του αλλάξουμε όνομα. Μήπως αυτό θα τον μπερδέψει; Τους σκύλους δεν τους ενδιαφέρει αν μιλάμε Ελληνικά, Αγγλικά ή ακόμα και Κινέζικα, γιατί δεν ακούν τις λέξεις ως λέξεις, αλλά ακούν τον ήχο και τον τόνο της φωνής. Οι σκύλοι ακόμα και να συλλαβίσουμε μια λέξη, δεν θα σταθούν στη λέξη αυτή καθαυτή, αλλά θα αισθανθούν το βαθύτερο νόημα που αντανακλάται στον τρόπο με τον οποίο θα επικοινωνήσουμε μαζί τους. Επίσης, ένας σκύλος μπορεί να «διαβάσει» τη γλώσσα του σώματός μας. Δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε κανένα σκύλο. Όταν τους μιλάμε, αυτό που προσπαθούμε να τους μεταδώσουμε θα πρέπει να βγαίνει από μέσα μας αβίαστα, από το μυαλό και την καρδιά μας. Αλλιώς, ο σκύλος μας απλά θα μας ακούει να λέμε πράγματα χωρίς να καταλαβαίνει το νόημα πίσω από την τάση μας να τον προσεγγίσουμε, με αποτέλεσμα να συνεχίσει να ασχολείται με ό,τι έκανε πριν και να μας αγνοήσει.
Αντιμετωπίζουμε τον σκύλο μας σα μικρό παιδί
Σίγουρα μας έρχονται στο μυαλό αμέτρητα παραδείγματα ιδιοκτητών που αντιμετωπίζουν τον σκύλο τους σα να είναι ακόμη ενός έτους κουτάβι. Τους αρέσει να αισθάνονται ότι ο μικρός τους φίλος έχει μείνει σε αυτό το στάδιο ανάπτυξης. Πολλές φορές μπερδευόμαστε και στα μάτια μας ο σκύλος μας φαντάζει σαν ένα μικρό παιδί. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι σκύλος και θέλει να συμπεριφέρεται σαν σκύλος - αυτό είναι στο DNA του. Και όπως όλοι οι σκύλοι, θέλει να τρέχει, του αρέσει να κυνηγάει πράγματα και θέλει να χρησιμοποιεί τη μύτη του για να εξερευνεί τον κόσμο. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το «μικρό μας παιδάκι» δεν παύει να έχει το φυσικό ένστικτο της αγέλης και χρειάζεται την οργάνωση και την πειθαρχία στη ζωή του για να αισθάνεται πληρότητα και να μην απογοητεύεται. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να δείχνουμε στον σκύλο μας την απεριόριστη αγάπη που νιώθουμε, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε: πρώτα άσκηση, μετά πειθαρχία και στο τέλος χάδια και στοργή.
Ο σκύλος μας δεν δουλεύει σαν κι εμάς, δεν έχει κάποια βασική ενασχόληση και βαριέται
Πολλές φορές ένας σκύλος μπορεί να εκδηλώσει συμπεριφορές «ανεξήγητες» και ανεπιθύμητες. Μπορεί να μασήσει το χαλί, να τρέχει μέσα και γύρω από το σπίτι ή ακόμη και να γίνει ξαφνικά επιθετικός. Μήπως, όμως αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι και τόσο ανεξήγητες; Η απάντηση είναι μια: ο σκύλος μας βαριέται και θέλει κάτι να κάνει! Δεν είναι στη φύση του σκύλου να είναι σπίτι περιμένοντάς μας και να έχει το γεύμα του έτοιμο ακούραστα κάθε φορά που πεινάει. Κανένα ζώο στη φύση δεν γεννιέται με αυτό το σκοπό στη ζωή του. Στα φυσικά ένστικτα των τετράποδων φίλων μας είναι και η εύρεση τροφής για την οποία κοπιάζουν μέχρι να την εξασφαλίσουν, πρέπει να «εργαστούν» για να την αποκτήσουν. Πρέπει να την διεκδικήσουν, αλλιώς θα πεινάσουν. Οι σκύλοι έχουν εξημερωθεί με το πέρασμα των αιώνων κατακτώντας σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, αρχικά ως βοηθοί μας με το ρόλο του σκύλου εργασίας, για την προστασία κοπαδιών αιγοπροβάτων και όχι μόνο, ενώ ακολούθως η σχέση μας μαζί τους μετουσιώθηκε σε αυτή του ζώου συντροφιάς. Ο σκύλος μας είναι μέλος της οικογένειάς μας. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι το ένστικτο είναι μέρος της φύσης τους και όταν αυτό περιορίζεται, απογοητεύονται και τότε αρχίζουν να δείχνουν σημάδια επιθετικής συμπεριφοράς. Επομένως, δεν έχουμε παρά να τους «δώσουμε δουλειά». Θα πάμε μαζί βόλτες και θα δημιουργήσουμε διαδρομές με εμπόδια, ώστε να μπορεί ο σκύλος μας να αξιοποιήσει σωστά τις ικανότητές του και την όσφρησή του. Αμέσως θα δούμε τη διαφορά, βλέποντας πόσο χαρούμενος θα είναι ο μικρός μας φίλος!
Λειτουργούμε σαν «συμπαίκτης» του σκύλου μας και όχι σαν «αρχηγός αγέλης»
Είναι πολύ σημαντικό να διεκδικούμε τον ρόλο του «αρχηγού της αγέλης» ήδη από τη στιγμή που το κουτάβι μας έρχεται για πρώτη φορά στο σπίτι. Όταν θα γυρίσουμε στο σπίτι, το κουτάβι μας θα μας περιμένει με την επιθυμία να παίξουμε μαζί του. Όλοι ξέρουμε το επακόλουθο: ξέφρενο παιχνίδι άνευ όρων. Έτσι, οι κανόνες έχουν αλλάξει, για λίγο - στο δικό μας μυαλό - μέχρι να σταματήσουμε για να ετοιμάσουμε το δείπνο μας. Πώς υποτίθεται, όμως, ότι ο σκύλος μας θα καταλάβει τι έχει συμβεί; Ξαφνικά εγκαταλείψαμε τον ρόλο του «αρχηγού της αγέλης», παρασυρόμενοι από την επιθυμία του τετράποδου φίλου μας, αντί να του μάθουμε ότι το παιχνίδι ξεκινά μόνο όταν είναι ήρεμος και συνεργάσιμος. Οπότε έτσι δημιουργείται μια σύγχυση γύρω από το ποιος είναι στην κορυφή της ιεραρχίας. Δεν ξεχνάμε: ο ρόλος του «αρχηγού της αγέλης» δεν είναι δέσμευση μερικής απασχόλησης, αλλά συνθήκη που πρέπει να τηρείται πάντα. Ο σκύλος μας πάντα θα αναζητά τη συνέπεια και την ιεραρχία, και χωρίς αυτές θα μπερδευτεί για το πότε υποτίθεται ότι πρέπει να ακολουθεί τις οδηγίες μας και πότε εμείς οι δύο είμαστε απλώς φίλοι.
Έχουμε ένταση και είμαστε νευρικοί και αυτό ο σκύλος μας το αντιλαμβάνεται
Υπάρχουν φορές που νιώθουμε ένταση και θυμό για διάφορα ζητήματα που μας απασχολούν και μπορεί να προκύψουν στη ζωή μας. Ο σκύλος μας βλέποντάς μας να εκδηλώνουμε τον εκνευρισμό που βιώνουμε εσωτερικά, απλώς αντιλαμβάνεται ότι ο «αρχηγός της αγέλης» του είναι νευρικός, επομένως μπορεί να επηρεαστεί και να γίνει κι εκείνος νευρικός. Η σύνδεση που έχει ο σκύλος μας μαζί μας είναι φοβερή – η σχέση που έχουμε αναπτύξει μαζί του βασίζεται σε ένα πολύ ισχυρό δεσμό. Γι' αυτό πρέπει η ενέργεια που εκπέμπουμε, όταν είμαστε γύρω από τον σκύλο μας, να είναι χαλαρή και ουδέτερη, ώστε αυτή η ηρεμία να μεταδίδεται και στον τετράποδο φίλο μας. Άλλωστε, η νευρικότητα σε ένα σκύλο μπορεί να εξελιχθεί σύντομα σε επιθετικότητα, κάτι που σίγουρα δεν είναι ευχάριστο για κανέναν από τους δυο μας.
Πρέπει να κατανοούμε τις ανάγκες του σκύλου μας. Οι ανάγκες του είναι πραγματικά πολύ απλές και αν τις ικανοποιήσουμε, θα έχουμε μια ευτυχισμένη και αρμονική σχέση.
Πηγή: www.cesarsway.com
Τα κατοικίδια συχνά γίνονται αγαπημένα μέλη της οικογένειας και όταν πεθαίνουν, η απώλεια τους μπορεί να είναι πολύ τραυματική για τους κατόχους τους. Όποιο ζώο και αν έχουμε επιλέξει για κατοικίδιο, (χάμστερ, κουνέλι, ωδικό πτηνό, γάτα, σκύλο, άλογο κλπ) η απώλειά του αφήνει μεγάλο συναισθηματικό κενό και είναι φυσικό να θρηνούμε.
Κατανόηση θλίψης...
Κάθε άνθρωπος εκφράζει τη θλίψη του με διαφορετικό τρόπο. Η θλίψη αλλά και το μέγεθος της θλίψης είναι συνυφασμένα και με το ρόλο που έπαιξε το ζώο στη ζωή σας. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι είναι απολύτως φυσιολογικό να αισθάνεστε λυπημένος, αν ο πιστός σας φίλος έχει πεθάνει.
Η θλίψη βιώνεται σε προσωπικό επίπεδο και συνήθως ακολουθεί κάποια στάδια, τα κοινώς αποκαλούμενα πέντε στάδια θλίψης/πένθους. Τα στάδια της θλίψης είναι αρχικά η άρνηση, στη συνέχεια ο θυμός που εναλλάσσεται με την ενοχή, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη που εκφράζεται με λύπη και τύψεις και τελικά η αποδοχή. Τα στάδια αυτά δεν έρχονται απαραιτήτως στη σειρά που σημειώνεται ανωτέρω, ούτε βιώνονται όλα τα στάδια από όλους. Ακόμη και όταν έχουμε ξεπεράσει την θλίψη, είναι φυσιολογικό ακόμη και χρόνια μετά την απώλεια του κατοικίδιου μας, κάτι να ενεργοποιήσει μνήμες και να αναζωπυρωθούν τα συναισθήματα της θλίψης.
Πώς θα τα καταφέρω;
«Πανδαμάτωρ χρόνος» ή αλλιώς, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Δώστε λοιπόν χρόνο στον εαυτό σας να αντιμετωπίσει την κατάσταση και παράλληλα μπορείτε να ακολουθήσετε μερικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν για ταχύτερη αποδοχή και βελτίωση της διάθεσης.
Μην επιτρέπετε σε κανέναν, ειδικά σε ανθρώπους που δεν έχουν βιώσει τη σχέση ανθρώπου με κατοικίδιο, να σας πει ότι είστε ανόητοι ή πολύ συναισθηματικοί άνθρωποι. Είναι πολύ φυσιολογικό να είστε θυμωμένοι, λυπημένοι, να κλάψετε, να αναπολείτε τους καλούς χρόνους, και να γελάσετε μόνο όταν είστε έτοιμοι. Αυτό που έχει σημασία είναι να αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο να βιώσει αυτό που νιώθει και θυμηθείτε ότι δεν είστε μόνοι.
Επικοινωνήστε με άλλους ανθρώπους που έχουν χάσει κατοικίδια. Υπάρχουν ομάδες υποστήριξης απώλειας κατοικίδιων ζώων, ανοιχτές τηλεφωνικές γραμμές, δίκτυα κοινωνικών μέσων ενημέρωσης με τις οποίες μπορείτε να μοιραστείτε τα συναισθήματά σας. Μπορείτε ακόμη να επικοινωνήσετε με τον κτηνίατρό σας ο οποίος ίσως είναι σε θέση να σας προτείνει τοπικές ομάδες υποστήριξης . Επίσης υπάρχουν στο διαδίκτυο καλές πηγές πληροφοριών σχετικά με την απώλεια κατοικίδιων ζώων.
Πραγματοποιήστε μια τελετή για να αποχαιρετήσετε το κατοικίδιό σας. Δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι για αυτό, πρέπει να κάνετε ό, τι είναι σωστό για εσάς!
Μνημονεύστε το κατοικίδιό σας. Η κατασκευή ενός μνημείου ή η φύτευση ενός δένδρου στη μνήμη του ζώου σας μπορεί να σας κάνει να νιώσετε καλύτερα. Επίσης η συγκέντρωση φωτογραφιών σε άλμπουμ ή λεύκωμα ή μια δωρεά σε ένα καταφύγιο ζώων ή σε ένα φιλανθρωπικό σύλλογο μπορεί να σας βοηθήσει.
Φροντίστε τον εαυτό σας, προσπαθήστε να διατηρήσετε τις καθημερινές σας συνήθειες, να φάτε και να κοιμηθείτε καλά, να ασκηθείτε.
Τηρήστε την καθημερινή σας ρουτίνα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν έχετε και άλλα κατοικίδια, τα οποία μπορεί να αισθανθούν την απώλεια και να αντιδράσουν ποικιλοτρόπως. Η τήρηση της καθημερινής σας ρουτίνας θα ωφελήσει και εσάς και τα ζώα.
Πρέπει να πάρω άλλο κατοικίδιο ζώο;
Δεν υπάρχει χρυσός κανόνας για το αν και πότε πρέπει ή δεν πρέπει να πάρετε ένα άλλο κατοικίδιο. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι έτοιμοι για ένα νέο κατοικίδιο πολύ γρήγορα. Άλλοι δεν εξετάζουν το ενδεχόμενο απόκτησης ενός άλλου κατοικίδιου ακόμη και χρόνια αργότερα, και μερικοί δεν θέλουν ποτέ να αποκτήσουν ξανά κατοικίδιο. Μην ξεχνάτε ότι, κάθε κατοικίδιο ζώο είναι μοναδικό , έτσι δεν είναι δυνατόν κανένα κατοικίδιο να «αντικαταστήσει» άλλο και να θυμάστε πάντα ότι κάθε κατοικίδιο προσφέρει μια νέα ευκαιρία για αγάπη και συντροφικότητα.
© VetFolio LLC και Vetstream Ltd.
Τα κατοικίδια μας πλέον ζουν όλο και περισσότερα χρόνια και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ολοένα και μεγαλύτερη φροντίδα που τους παρέχουμε. Καθώς, ο χρόνος μας μαζί τους αυξάνεται, τόσο εξελίσσεται ο δεσμός και η αφοσίωσή μας. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι πλησιάζουν προς το τέλος της ζωής τους, μπορεί να κληθούμε να έρθουμε αντιμέτωποι με μια οδυνηρή και δύσκολη απόφαση σχετικά με το εάν το κατοικίδιό μας θα πρέπει να υποβληθεί σε ευθανασία, εξαιτίας κάποιας μη διαχειρίσιμης ασθένειας ή λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, τα οποία είναι απόρροια της προχωρημένης ηλικίας και αλλοιώνουν την ποιότητα ζωής του. Παρακάτω ακολουθεί ενημερωτικό υλικό το οποίο θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα το θέμα της ευθανασίας.
Πότε κρίνεται αναγκαία η ευθανασία;
Η ευθανασία είναι μια ιατρική πράξη με την οποία γίνεται τερματισμός της ζωής ενός ζώου, υπό ανώδυνες συνθήκες, με αίσθημα ανθρωπιάς. Η λέξη ευθανασία σημαίνει «καλός θάνατος» και είναι ένας ήπιος τρόπος για να ανακουφίσουμε το ζωάκι μας από τα βάσανά του. Η ευθανασία επιλέγεται συνήθως όταν δεν μπορεί να παρασχεθεί άλλη φροντίδα, σε καταστάσεις μη αναστρέψιμες, όπου το ζώο πλέον υποφέρει και δεν έχει ποιότητα ζωής, παρά μόνο ταλαιπωρείται. Πριν προχωρήσουμε σε αυτή τη διαδικασία, είναι σημαντικό να συζητήσουμε πρώτα με τον κτηνίατρό μας, ώστε να εξαντλήσουμε κάθε δυνατή περίπτωση ενδεχόμενης βελτίωσης ή εύρεσης λύσης για την αποκατάσταση της υγείας του κατοικίδιου μας. Πολλοί ιδιοκτήτες σκέφτονται το ενδεχόμενο της ευθανασίας εάν το κατοικίδιό τους αντιμετωπίζει ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:
Οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της ποιότητας ζωής ενός κατοικίδιου ζώου, το οποίο έχει καταλήξει να μην είναι πλέον διαχειρίσιμο, παρότι έχουν διερευνηθεί όλες οι δυνατές επιλογές αντιμετώπισης, θέτει την ευθανασία ως επιλογή.
Δεν είναι ποτέ εύκολη η απόφαση της ευθανασίας. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη πέραν της δυσμενούς κατάστασης του κατοικίδιου μας:
Σε κάθε περίπτωση, ο κτηνίατρός μας θα είναι σε θέση να μας συμβουλέψει κατάλληλα σχετικά με αυτή την απόφαση. Μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του τα πάντα σχετικά με το θέμα της ευθανασίας.
Τι θα συμβεί;
Ο κτηνίατρός μας θα κάνει πρώτα ηρέμηση στο κατοικίδιό μας, ώστε το ζωάκι μας να μην αισθανθεί τίποτα δυσάρεστο. Στη συνέχεια, εφόσον το ζωάκι μας έχει κοιμηθεί, χορηγείται το διάλυμα της ευθανασίας. Η διαδικασία είναι εντελώς ανώδυνη. Το ζωάκι μας, λόγω της ηρέμησης, μπορεί να εμφανίσει κάποιες φυσιολογικές και αναμενόμενες αντιδράσεις, όπως βαθιά αντανακλαστική αναπνοή, εμμένοντα ανοιχτά μάτια, μυϊκές συσπάσεις, ούρηση/αφόδευση και τέντωμα του σώματος. Καμία από αυτές τις αντιδράσεις δεν πρέπει να συγχέεται με το αίσθημα ταλαιπωρίας. Η ευθανασία διασφαλίζει την απαλλαγή από κάθε αίσθημα πόνου και αγωνίας, που μπορεί να βίωνε από μόνο του ένα ζώο σε μια προχωρημένη κατάσταση προς το τέλος της ζωής του.
Πρέπει να είμαστε παρόντες μέχρι το τέλος;
Μπορούμε να συζητήσουμε, εκ των προτέρων, με τον κτηνίατρό μας αν επιθυμούμε να είμαστε με το κατοικίδιό μας κατά τη διάρκεια της ευθανασίας. Η παρουσία μας μπορεί να λειτουργήσει κατευναστικά για το ζωάκι μας. Η φωνή μας μπορεί να το ηρεμεί. Η δημιουργία ενός ασφαλούς και ήρεμου περιβάλλοντος για το κατοικίδιό μας μπορεί να βοηθήσει τη διαδικασία. Ωστόσο, εάν δεν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε συναισθηματικά μια τέτοια κατάσταση, μπορούμε να αποφύγουμε να είμαστε παρόντες.
Η ευθανασία θα γίνει στο σπίτι ή στο κτηνιατρείο;
Οι κτηνίατροι συνήθως προτιμούν να βλέπουν τους ασθενείς τους στην κλινική, ώστε όλος ο εξοπλισμός και το εκπαιδευμένο προσωπικό που χρειάζονται, να είναι κοντά τους. Ωστόσο, η ευθανασία είναι μια ιδιαίτερη περίσταση, τόσο για τον κτηνίατρο, όσο και για εμάς, και σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να συζητήσουμε με τον κτηνίατρό μας ποια είναι η καλύτερη επιλογή. Εάν επιθυμούμε να γίνει στο σπίτι μας, δεν έχουμε παρά να ρωτήσουμε για το αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Ακόμη και αν δεν μπορεί ο κτηνίατρός μας, μπορεί ο ίδιος να μας συστήσει κάποιον άλλο κτηνίατρο με αυτή τη δυνατότητα.
Πως θα ξέρουμε αν είναι σωστή η στιγμή για να γίνει ευθανασία;
Δεν είναι εύκολο να πρέπει να σκεφτόμαστε τον θάνατο, ειδικά όσων αγαπάμε. Αυτό περιλαμβάνει και τα κατοικίδιά μας.
Κάθε κατάσταση είναι διαφορετική και ο κτηνίατρός μας θα μας συμβουλεύσει, ώστε να μπορέσουμε να αποφασίσουμε μαζί τι είναι καλύτερο για το κατοικίδιό μας.
Γενικά, αυτά τα δύο σημεία μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε εάν η ευθανασία είναι πλέον η καλύτερη επιλογή.
Σίγουρα είναι δύσκολο να σκεφτούμε όλα αυτά τα πράγματα. Μπορεί να έχουμε πολλές ερωτήσεις. Δεν πρέπει να διστάσουμε να ρωτήσουμε τον κτηνίατρό μας για οτιδήποτε μας απασχολεί – και περισσότερες από μία φορές, εάν χρειαστεί. Ο κτηνίατρός μας θα θέλει να μας συμβουλεύσει και να μας στηρίξει.
Εμείς θα αποφασίσουμε εάν, ή πότε, η ευθανασία είναι η κατάλληλη επιλογή για το κατοικίδιό μας. Ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συμβουλεύσει σχετικά με τις επιλογές και να μας κάνει μια λογική σύσταση, αλλά δεν θα πάρει εκείνος την απόφαση για εμάς.
Μια τέτοια απόφαση ασφαλώς θέλει χρόνο για να ληφθεί, καθώς χρειάζεται σκέψη και όλα τα μέλη της οικογένειας είναι σημαντικό να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και να συμφωνούν.
Εάν η ασθένεια και η ευθανασία ενός κατοικίδιου ζώου αποτελεί πρωτόγνωρο γεγονός για ένα παιδί, αυτό κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη για έναν γονέα. Υπάρχουν πολλά βιβλία και ιστότοποι που μπορούν να μας βοηθήσουν να μιλήσουμε στα παιδιά και να τα στηρίξουμε σε μια τέτοια περίσταση. Ακολουθούν μερικές πηγές που μπορεί να μας βοηθήσουν στη διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης:
Η απόφαση για την ευθανασία είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που καλείται να κάνει ποτέ ένας ιδιοκτήτης κατοικίδιου. Ο κτηνίατρός μας το κατανοεί αυτό και θα είναι σε θέση να στηρίξει τόσο εμάς, όσο και την οικογένειά μας στη λήψη αυτής της απόφασης.
Πώς θα νιώσουμε;
Είναι απολύτως φυσικό να νιώσουμε θλίψη μετά την απώλεια ενός ζώου και δεν είναι ντροπή να εκδηλώσουμε τα έντονα συναισθήματα που νιώθουμε. Μερικές φορές η πρώτη αντίδραση στο θάνατο ενός κατοικίδιου είναι ο θυμός ή η ενοχή. Πολλοί αναρωτιούνται αν θα μπορούσαν να έχουν κάνει περισσότερα για το κατοικίδιό τους. Ο δεσμός που αναπτύσσουμε με τα ζώα είναι ουσιαστικός και πολύ ισχυρός. Η περίοδος πένθους θεωρείται απόλυτα φυσιολογική. Ωστόσο, κάθε άνθρωπος βιώνει τη θλίψη με διαφορετικό τρόπο και δεν υπάρχουν κανόνες για το τι να νιώσουμε. Η συζήτηση με φίλους και την οικογένεια είναι σημαντική.
Πως θα αντιδράσει ένα παιδί;
Η απώλεια ενός κατοικίδιου είναι συχνά η πρώτη φορά που ένα παιδί αντιλαμβάνεται τον θάνατο. Συνήθως είναι καλύτερο να είμαστε ειλικρινείς με ένα παιδί και να του εξηγήσουμε την κατάσταση όσο πιο ξεκάθαρα μπορούμε. Τα παιδιά μπορεί να θέλουν χρόνο για να πουν αντίο στο κατοικίδιό τους και εξηγώντας και σε εκείνα την διαδικασία της ευθανασίας θα τα βοηθήσουμε να καταλάβουν τι θα συμβεί. Μιλώντας για τις ευτυχισμένες στιγμές που μοιραστήκαμε, συχνά αυτό βοηθάει στην αποδοχή και την ομαλότερη μετάβαση στην νέα καθημερινότητά μας.
Τι θα γίνει με το σώμα του κατοικίδιού μας;
Ο κτηνίατρός μας θα μας εξηγήσει τι μπορεί να γίνει με το σώμα του κατοικίδιού μας. Μπορεί να κανονίσει την διαδικασία αποτέφρωσης ή ταφής, αναλόγως τι επιθυμούμε. Εάν το κατοικίδιό μας αποτεφρωθεί, συνήθως μπορούμε να κανονίσουμε να μας επιστραφεί η στάχτη. Θα πρέπει να ενημερώσουμε έγκαιρα τον κτηνίατρό μας για τη διαδικασία που επιθυμούμε.
Θα πάρουμε άλλο κατοικίδιο;
Μετά την εμπειρία της απώλειας ενός κατοικίδιου, μερικοί άνθρωποι λένε ότι δεν θέλουν να αποκτήσουν άλλο κατοικίδιο. Ωστόσο, πολλοί άλλοι διαπιστώνουν ότι η απόκτηση ενός άλλου κατοικίδιου τους βοηθά να αντιμετωπίσουν τη θλίψη τους. Η σχέση που θα δημιουργήσουμε με ένα άλλο κατοικίδιο δεν θα είναι ποτέ η ίδια με αυτή που είχαμε με το ζωάκι που χάσαμε, αλλά μπορεί να είναι εξίσου ξεχωριστή.
Πηγή: www.vetlexicon.com
Πρόκειται για ζώα τα οποία προσφέρουν συναισθηματική και ψυχολογική υποστήριξη σε άτομα που υποφέρουν από ψυχικές διαταραχές. Η αλληλεπίδραση με ζώα συναισθηματικής στήριξης μπορεί να προταθεί από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας ως μέρος ενός θεραπευτικού πλάνου αντιμετώπισης ψυχικών παθήσεων. Παρά τη σημαντική τους συνεισφορά στη βελτίωση της ψυχικής υγείας, τα ζώα συναισθηματικής στήριξης δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη ως ζώα υπηρεσίας.
Ποια είναι τα οφέλη των ζώων συναισθηματικής στήριξης;
Υπάρχουν πολλά οφέλη από την αλληλεπίδραση με τα ζώα συναισθηματικής στήριξης για όσους αγωνίζονται για τη διασφάλιση της ψυχικής τους υγείας και ευεξίας. Οι τετράποδοι φίλοι μας, βοηθούν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής μας, ενώ μας ωθούν στο να αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα με διαφορετική οπτική.
Τα ζώα συναισθηματικής στήριξης μας δίνουν ένα σκοπό
Όποιος έχει κατοικίδιο γνωρίζει τις ανάγκες που έχει σε επίπεδο φροντίδας. Ανεξαρτήτως μεγέθους, κάθε κατοικίδιο έχει ανάγκη από νερό, τροφή, άσκηση, αλληλεπίδραση, καθώς και για άνευ όρων στιγμές συντροφικότητας. Τα άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη συχνά δυσκολεύονται να βρουν ένα λόγο για να φροντίσουν τον εαυτό τους και να ολοκληρώσουν τις καθημερινές τους εργασίες. Χάνουν κάθε κίνητρο. Όμως, η φροντίδα ενός κατοικίδιου απαιτεί τη συνεχή κινητοποίησή μας, ακόμη και τις πιο δύσκολες μέρες, αλλιώς ο μικρός μας φίλος μπορεί να αρρωστήσει ή ακόμα και να πεθάνει. Το κατοικίδιό μας, μας χρειάζεται, επομένως πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας, ώστε να είμαστε σε θέση να φροντίσουμε και τον μικρό μας φίλο. Το να βλέπεις το κατοικίδιό σου να μεγαλώνει και να μαθαίνει, παρέχει μια αίσθηση πληρότητας η οποία μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για την προσπάθεια νέων πραγμάτων.
Τα ζώα συναισθηματικής στήριξης μας κρατούν δραστήριους και σε εγρήγορση
Η εύρεση κινήτρου για άσκηση αποτελεί πρόκληση για όλους μας, αλλά ακόμη περισσότερο για όσους υποφέρουν από προβλήματα ψυχικής υγείας. Μερικοί μπορεί να φοβούνται να φύγουν από το σπίτι και να συναναστραφούν με άλλα άτομα εκτός της ασφάλειας του σπιτιού τους. Η άσκηση είναι σημαντική τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική υγεία – προσφέρει περισσότερη ενέργεια, απελευθερώνει ορμόνες που προάγουν το αίσθημα ευφορίας, ενώ παράλληλα βοηθά στην πρόληψη παθήσεων, όπως η παχυσαρκία, η υπέρταση και η καρδιαγγειακή νόσος. Τα ζώα λειτουργούν ως κίνητρο, καθώς επωφελούνται και αυτά από τη σωματική δραστηριότητα. Τα κατοικίδια έχουν εξίσου ανάγκη από σωματική άσκηση, επομένως απαιτείται και η αντίστοιχη δραστηριοποίηση από πλευράς μας.
Τα ζώα προσφέρουν συντροφιά
Τα ζώα προσφέρουν συνεχή συντροφιά, ατελείωτη χαρά και άνευ όρων αγάπη. Ένα ζώο δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τον ιδιοκτήτη του, αφού δεθεί μαζί του. Η συνεχής παρουσία του μειώνει οποιοδήποτε αίσθημα μοναξιάς και η συνεχής εκδήλωση της αποδοχής του, διώχνει κάθε αίσθημα απομόνωσης. Η υιοθέτηση ενός κατοικίδιου δημιουργεί νέες ευκαιρίες, επίσης για να έρθουμε σε επαφή και να γνωρίσουμε και άλλους ιδιοκτήτες κατοικίδιων, με τους οποίους έχουμε σίγουρα ως κοινό χαρακτηριστικό, την αγάπη μας για τα ζώα, η οποία λειτουργεί ως αφορμή για περαιτέρω συζήτηση και συναναστροφή με άλλα άτομα.
Τα ζώα μας βοηθούν να διατηρήσουμε μια ρουτίνα
Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην αλλαγή και προτιμούν να τηρούν μια ρουτίνα, και αυτό είναι αρκετά φυσιολογικό για τους περισσότερους. Πολλά άτομα που υποφέρουν από κάποια ψυχική διαταραχή μπορεί να εκδηλώσουν κρίσεις πανικού όταν αντιμετωπίσουν μια ξαφνική αλλαγή. Επίσης, και τα ζώα προτιμούν να ακολουθούν μια ρουτίνα. Το τάισμα, η άσκηση και ο ύπνος συνήθως συμβαίνουν την ίδια ώρα κάθε μέρα και έτσι τα ζώα εξοικειώνονται με κάθε διαδικασία. Αυτό βοηθά στη διατήρηση ενός προγράμματος και παρέχει μια αίσθηση σκοπού, καθώς επίσης μας κρατά σωματικά και πνευματικά δραστήριους.
Ζώα συναισθηματικής στήριξης και παιδιά
Τα ζώα συναισθηματικής στήριξης έχουν εξίσου σημαντική προσφορά κατά την αλληλεπίδρασή τους με παιδιά με αυτισμό, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής (ADD), διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), μαθησιακές διαταραχές και φοβίες. Προσφέρουν στο παιδί ένα αίσθημα ασφάλειας, όπου δεν κρίνεται και αγαπιέται άνευ όρων. Πολλά παιδιά βρίσκουν ευκολότερο το να επικοινωνήσουν και να δεθούν με τα ζώα σε σχέση με άλλα παιδιά, καθώς η επικοινωνία δεν περιορίζεται μόνο σε λεκτική, αλλά υπάρχει και η μη λεκτική. Το αίσθημα ασφάλειας και αποδοχής βοηθά στη δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στο παιδί και το κατοικίδιο. Παράλληλα, τα παιδιά μαθαίνουν να είναι υπεύθυνα, να έχουν ενσυναίσθηση και συμπόνια φροντίζοντας ένα κατοικίδιο.
Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε ένα ζώο συναισθηματικής στήριξης;
Ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας μπορεί να προτείνει την αλληλεπίδραση με ένα ζώο συναισθηματικής στήριξης, ως μέρος ενός θεραπευτικού πλάνου αντιμετώπισης κάποιας ψυχικής πάθησης. Τα ζώα αυτά δεν απαιτούν κάποια εξειδικευμένη εκπαίδευση, όπως ένας σκύλος οδηγός για παράδειγμα, καθώς η παρουσία τους είναι αρκετή ώστε να βοηθήσει το άτομο που θα το υιοθετήσει. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ζώο οποιασδήποτε ηλικίας έχει τη δυνατότητα να προσφέρει τα ίδια οφέλη. Μπορούμε να αποκτήσουμε ένα ζώο συναισθηματικής στήριξης με τον ίδιο τρόπο που θα υιοθετούσαμε οποιοδήποτε άλλο κατοικίδιο – κέντρα διάσωσης, υιοθεσίας ή από κάποιον εκτροφέα. Όταν επιλέγουμε το ζωάκι μας, θα πρέπει να έχουμε κατά νου, επίσης τις ανάγκες του και την ιδιοσυγκρασία του, ώστε να μπορούμε να συμβαδίσουμε με αυτές σύμφωνα με τον τρόπο ζωής μας.
Πηγή: www.vetlexicon.com
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Τα ινδικά χοιρίδια είναι φυτοφάγα ζώα. Το πιο σημαντικό μέρος της διατροφής τους, όπως και στα κουνέλια, είναι τα χόρτα. Τα χόρτα είναι ζωτικής σημασίας για τη διατροφή των ινδικών χοιριδίων, επειδή τα δόντια τους μεγαλώνουν συνεχώς καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους και μέσα από τη διαδικασία μάσησης του χόρτου ακονίζονται τα δόντια τους. Πέραν αυτού είναι, επίσης, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, καθώς και σε ζυμώσιμες (πεπτές) και μη ζυμώσιμες (άπεπτες) φυτικές ίνες. Οι μη ζυμώσιμες φυτικές ίνες βοηθούν στην κινητικότητα του εντέρου και οι ζυμώσιμες αξιοποιούνται από τα ωφέλιμα βακτήρια της χλωρίδας του εντέρου για την παραγωγή βιταμίνης Β και αμινοξέων. Τα ινδικά χοιρίδια θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας χόρτο, όπως το χόρτο timothy (τριφύλλι) και το orchard brome (βρόμος), ανά πάσα στιγμή. Αποφεύγουμε να δίνουμε το χόρτο alfalfa (μηδική) σε ινδικά χοιρίδια ηλικίας άνω των 6 μηνών, καθότι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο, το οποίο μετά από αυτή την ηλικία μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό πετρών στο ουροποιητικό σύστημα. Το χόρτο alfalfa ενδείκνυται για αναπτυσσόμενα (έως 6 μηνών), έγκυα ή θηλάζοντα ζώα.
Τα ινδικά χοιρίδια δεν είναι σε θέση να παράγουν από μόνα τους βιταμίνη C, όπως και ο άνθρωπος. Επομένως, πρέπει να την πάρουν από την τροφή τους εξωγενώς, για την κάλυψη των αναγκών τους και την αποφυγή εκδήλωσης ασθένειας (σκορβούτο) από την ανεπαρκή πρόσληψη βιταμίνης C. Για να μην συμβεί αυτό, θα πρέπει να ταΐζουμε το μικρό μας φίλο με μια ποικιλία από φρέσκα λαχανικά (ιδιαίτερα φυλλώδη λαχανικά) καθημερινά. Τα φυλλώδη πράσινα λαχανικά θα πρέπει να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος από τη συμπληρωματική χορήγηση φρούτων και λαχανικών, και τα υπόλοιπα να προσφέρονται σε μικρές ποσότητες. Τα πράσινα λαχανικά όπως ο μαϊντανός, η λαχανίδα (kale), το μπρόκολο, οι πράσινες πιπεριές κ.α. είναι ιδιαίτερα καλές πηγές βιταμίνης C. Στη διατροφή εντάσσονται και μερικά φρούτα όπως μήλο, αχλάδι κ.α. σε πιο περιορισμένες ποσότητες. Καλό είναι να αποφεύγουμε τις απότομες αλλαγές στη διατροφή τους, έτσι η εισαγωγή των λαχανικών (ιδιαίτερα αν είναι πρώτη φορά που τα καταναλώνουν) στη διατροφή τους, θα πρέπει να γίνεται πολύ σταδιακά για να αποφευχθούν τυχόν πεπτικές διαταραχές.
Ένα μικρό μέρος της διατροφής τους αποτελούν και οι τροφές τύπου pellet, οι οποίες συμβάλλουν στην πρόληψη οδοντικών και πεπτικών προβλημάτων που εμφανίζονται αρκετά συχνά στα ινδικά χοιρίδια. Προσέχουμε πάντα οι τροφές αυτές να προορίζονται για ινδικό χοιρίδιο και όχι για κουνέλι, καθότι υπάρχει σημαντική διαφορά στα επίπεδα βιταμίνης C. Επίσης, καλό είναι να παρακολουθούμε προσεκτικά το βάρος του κατοικίδιου μας και η ποσότητα pellet που δίνουμε να είναι ελεγχόμενη.
Αποφεύγουμε τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο, όπως μπιζέλια, δημητριακά, ψωμί κ.α., καθότι αυτή η κατηγορία τροφίμων μπορεί να προκαλέσει σοβαρές διαταραχές στη χλωρίδα του γαστρεντερικού συστήματος του ινδικού χοιριδίου.
Μπορούμε να ρωτήσουμε τον κτηνίατρό μας για να μας συμβουλεύσει κατάλληλα σχετικά με τη διατροφή του μικρού μας φίλου.
Φυσικά, είναι σημαντικό για το ινδικό μας χοιρίδιο να έχει πάντα διαθέσιμο φρέσκο, καθαρό νερό, είτε σε ποτίστρα είτε σε κάποιο βαρύ μπωλ για να μην χυθεί.
Η όψη, η μυρωδιά, η γεύση και η υφή του φαγητού, αποτελούν ερέθισμα που τραβάει την προσοχή του μικρού μας φίλου, όπως και ο ήχος προετοιμασίας του φαγητού, που του προσφέρει ένα ευχάριστο αίσθημα προσμονής για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
ΚΛΟΥΒΙ
Το κλουβί του μικρού μας φίλου μπορεί να είναι είτε μεταλλικό, είτε από ανθεκτικό πλαστικό ή γυαλί. Το ξύλο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται γιατί είναι δύσκολο να καθαριστεί και είναι εύκολο για τα ινδικά χοιρίδια να το μασήσουν. Θα πρέπει να υπάρχει μια πλευρά ανοιχτή για να διευκολύνεται ο αερισμός. Θα πρέπει επίσης να είναι ανθεκτικό, ώστε να αποτρέπει τη διαφυγή του ζώου, αλλά και να μην έχει αιχμηρές άκρες που θέτουν σε κίνδυνο το ινδικό μας χοιρίδιο.
Η κάτω επιφάνεια του κλουβιού μπορεί να είναι είτε σχαρωτή, είτε επίπεδη. Παρότι η σχαρωτή επιφάνεια βοηθάει να διατηρηθεί περισσότερο η περιοχή καθαρή, συχνά προκαλεί τραυματισμούς στα πόδια του ζώου, ειδικά όταν το ινδικό χοιρίδιο πέφτει μέσα στο συρμάτινο πλέγμα και πανικοβάλλεται προσπαθώντας να ξεφύγει. Έτσι, μπορεί η επίπεδη κάτω επιφάνεια του κλουβιού να απαιτεί περισσότερη προσπάθεια για να διατηρηθεί καθαρή, όμως είναι πολύ πιο ασφαλής επιλογή για το κατοικίδιό μας.
Το υλικό που χρησιμοποιούμε ως στρωμνή πρέπει να είναι καθαρό, μη τοξικό, απορροφητικό και χωρίς σκόνη. Γενικά υπάρχουν στην αγορά ειδικά υποστρώματα από ροκανίδια, πέλλετ και απορροφητικό τεμαχισμένο χαρτί. Δεν συνιστάται η χρήση ρινισμάτων κέδρου επειδή σχετίζονται με την πρόκληση αναπνευστικής δυσκολίας και ηπατικής νόσου στα ινδικά χοιρίδια. Καθώς, επίσης πρέπει να αποφεύγεται και η σκόνη από πριονίδι, διότι μπορεί να προκαλέσει έμφραξη στο γαστρεντερικό σωλήνα του ζώου σε περίπτωση κατανάλωσης.
Το μέγεθος του κλουβιού πρέπει να είναι τέτοιο ώστε το ινδικό μας χοιρίδιο να ζει άνετα μέσα σε αυτό. Μπορεί να είναι ανοιχτό στο επάνω μέρος, αλλά θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι οι πλαϊνές πλευρές είναι αρκετά ψηλές, έτσι ώστε το κατοικίδιό μας να μην μπορεί να πηδήξει έξω από το κλουβί και να τραυματιστεί. Είναι επίσης σημαντικό να λάβουμε υπόψη και τυχόν άλλα κατοικίδια, αν υπάρχουν στο σπίτι, που μπορεί να αποτελούν απειλή εάν το επάνω μέρος του κλουβιού είναι ανοιχτό.
Το περιβάλλον στο οποίο θα πρέπει να βρίσκεται το κλουβί με το ινδικό μας χοιρίδιο θα πρέπει να έχει ηρεμία, έτσι η καλύτερη επιλογή είναι σε ένα ήσυχο σημείο του σπιτιού μακριά από έντονους θορύβους. Θα πρέπει να αποφεύγουμε την άμεση έκθεση στο ηλιακό φως, καθώς και τα κρύα σημεία του σπιτιού με αυξημένη υγρασία. Είναι νυκτόβια ζώα, επομένως χρειάζονται μικρές περιόδους φωτός για να ξεκουραστούν.
Τα ινδικά χοιρίδια είναι κοινωνικά ζώα, επομένως περισσότερα από ένα μπορούν να φιλοξενηθούν με ασφάλεια μαζί, συμπεριλαμβανομένων των αρσενικών με τα θηλυκά. Τα νέα αρσενικά μπορεί περιστασιακά να τσακώνονται με την παρουσία ενός θηλυκού, αλλά συνήθως είναι καλά μαζί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, τα μεγαλύτερα, πιο κυρίαρχα ινδικά χοιρίδια μπορεί να μασήσουν τα αυτιά ή να δαγκώσουν αφαιρώντας τρίχωμα από τα υπόλοιπα ινδικά χοιρίδια που διαμένουν στο κλουβί, οπότε αυτό θα πρέπει να το έχουμε υπόψη.
Τα ινδικά χοιρίδια είναι αρκετά εύκολα στο χειρισμό. Η τοποθέτηση ενός χεριού στο κλουβί συχνά οδηγεί στην προσέγγιση του ινδικού χοιριδίου. Στη συνέχεια, είναι πιο εύκολο να τα πιάσουμε. Το ένα μας χέρι πρέπει να συγκρατεί τα πίσω άκρα, ενώ το άλλο χέρι να κρατάει το ζώο από τη μέση. Συνιστώνται πάντα δύο χέρια όταν συγκρατούμε ένα ινδικό χοιρίδιο, ώστε να υπάρχει μικρότερος κίνδυνος πτώσης. Σπάνια γίνονται επιθετικά, ωστόσο μπορεί να πηδήξουν ή να προσπαθήσουν να τρέξουν αν δεν έχουν συνηθίσει τους χειρισμούς. Επομένως, χρειάζεται προσοχή και εξοικείωση με τη διαδικασία.
Πηγή: www.vetcarepethospital.ca
Εάν τα παιδιά μας θέλουν να μας βοηθήσουν με τη φροντίδα του κατοικίδιου μας, είναι σημαντικό να τους μάθουμε πώς να τα φροντίζουν σωστά. Για να γίνει το παιδάκι μας ένας υπεύθυνος ιδιοκτήτης κατοικίδιου, θα πρέπει να μάθει για όλες τις πτυχές της φροντίδας των κατοικίδιων, τόσο τις ευχάριστες όσο και τις λιγότερο ευχάριστες! Η ευθύνη για τη φροντίδα του τετράποδου φίλου μας, θα οδηγήσει το παιδί μας στην απόκτηση σημαντικών δεξιοτήτων. Ο χρόνος που περνάει ένα παιδί με ένα κατοικίδιο θα βοηθήσει στη δημιουργία ισχυρών δεσμών και σύντομα θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι. Ωστόσο, για να διατηρήσουμε την ασφάλεια και τη διασκέδαση, φροντίζουμε να υπάρχει πάντα η επίβλεψη των γονέων.
Πώς μπορώ να μάθω στο παιδί μου να χειρίζεται ένα κατοικίδιο με ασφάλεια;
Κατά την αλληλεπίδρασή μας με ένα κατοικίδιο, είναι σημαντικό να είμαστε προσεκτικοί στους χειρισμούς και να ξέρουμε πώς να το κρατάμε σωστά. Αυτό θα αποτρέψει ατυχήματα και τραυματισμούς. Εάν δεν κρατάμε σωστά το ζωάκι μας, μπορεί να αισθανθεί ότι απειλείται να στριφογυρίσει, να πέσει και να γρατζουνιστεί ή να μας δαγκώσει σε μια προσπάθεια του να ξεφύγει. Σε ορισμένα ζώα, όπως τα κουνέλια, γενικά δεν τους αρέσουν οι χειρισμοί και η συγκράτηση, καθώς βρίσκουν την εμπειρία αυτή αρκετά αγχωτική. Επίσης, όταν πρόκειται για μεγαλόσωμους σκύλους, ακόμη και ορισμένους μεσαίου ή μικρότερου μεγέθους, ανάλογα με την ηλικία και το ύψος του παιδιού, σε ορισμένες περιπτώσεις δεν θεωρείται ασφαλής και καλή ιδέα η συγκράτηση από το παιδί.
Ανεξάρτητα από το είδος του κατοικίδιου ή την ηλικία του παιδιού, είναι πάντα καλύτερο για ένα παιδί να κάθεται στο πάτωμα με το κατοικίδιό του. Εάν το επιτρέπει το μέγεθος, το κατοικίδιο μπορεί να κρατηθεί στην αγκαλιά (για παράδειγμα ένας μικρόσωμος σκύλος ή μια γάτα), αλλά αν όχι, μαθαίνουμε στο παιδί μας να κάθεται δίπλα του όταν ασχολείται μαζί του και το χαϊδεύει ή του προσφέρει μια λιχουδιά. Όταν κρατάμε πάνω μας ένα κατοικίδιο, πρέπει να συγκρατούμε καλά το κάτω μέρος του συνεχώς, ώστε να μην πέσει και τραυματιστεί, γεγονός που είναι αρκετά σοβαρό. Εάν το κατοικίδιο χρειάζεται να μεταφερθεί κάπου, αυτό θα πρέπει να γίνει από έναν ενήλικα και όχι από μικρά παιδιά για την αποφυγή ατυχημάτων. Τα περισσότερα ζώα δεν κάθονται ακίνητα για πολύ ώρα, επομένως τα μαθήματα χειρισμού με το παιδί και το κατοικίδιό μας είναι προτιμότερο να είναι σύντομα. Καλό είναι να μην επιδιώκουμε τα εκπαιδευτικά μαθήματα όταν το ζωάκι μας προσπαθεί να κοιμηθεί, τρώει ή είναι άρρωστο, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει στην εκδήλωση μιας συμπεριφοράς η οποία να επιφέρει κάποιο δάγκωμα κατά λάθος. Όσο πιο συχνά αλληλοεπιδρούμε με το κατοικίδιό μας, τόσο περισσότερο ενισχύεται ο δεσμός που αναπτύσσουμε μαζί του, τόσο εμείς, όσο και με το παιδί μας. Ενθαρρύνουμε το παιδί μας να κάνει ήρεμες κινήσεις και να είναι όσο πιο ήσυχο γίνεται για να μην τρομάξει το ζώο.
Μπορώ να αφήσω το παιδί μου να ταΐσει το κατοικίδιό μας;
Τα ζώα έχουν συγκεκριμένες διατροφικές ανάγκες που πρέπει να εξασφαλίζονται για την πρόληψη προβλημάτων υγείας, όπως η διάρροια, η παχυσαρκία, η τοξίκωση, καθώς και η κακή διατροφή. Ορισμένα τρόφιμα ανθρώπινης κατανάλωσης, όπως η σοκολάτα, τα σταφύλια και οι σταφίδες, είναι τοξικά για ορισμένα είδη ζώων, όπως ο σκύλος και η γάτα. Κατά γενικό κανόνα, θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας τι μπορούν να δίνουν στον μικρό τους φίλο και τι δεν πρέπει. Επίσης, είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας ώστε να μην ταΐζουν το κατοικίδιο μας με φαγητό από το δικό τους πιάτο ή τα υπολείμματα του φαγητού τους. Εάν το παιδάκι μας θέλει να μας βοηθήσει να ταΐσουμε τον μικρό μας φίλο, μπορούμε να του ζητήσουμε να μας βοηθήσει στον υπολογισμό της ποσότητας της τροφής του. Μπορούμε επίσης να αφήσουμε τα παιδιά να δώσουν κάποια λιχουδιά κατάλληλη για κατοικίδια, ειδικά εάν βοηθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία, ωστόσο βεβαιωνόμαστε ότι δεν δίνονται πάρα πολλές, καθότι αυτό θα οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε φαινόμενα παχυσαρκίας, ενώ το κατοικίδιό μας μπορεί να μην τρώει μετά το φαγητό του. Βεβαιωνόμαστε ότι το παιδάκι μας ξέρει ότι δεν πρέπει να πλησιάζει το ζωάκι ενώ τρώει και πάντα τα επιβλέπουμε κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Μερικά ζώα μπορεί να γίνουν πολύ προστατευτικά με την τροφή τους και μπορεί ακόμη και να γρυλίζουν ή να επιχειρήσουν να δαγκώσουν (ως άμυνα), εάν ένα παιδί προσπαθήσει να τους πάρει την τροφή.
Μπορεί το παιδί μας να ασχοληθεί με την περιποίηση του κατοικίδιού μας;
Κάθε ζώο έχει διαφορετικές απαιτήσεις περιποίησης και πολλές πτυχές αυτής της διαδικασίας καλό είναι να γίνονται από κάποιον ενήλικα. Εάν το κατοικίδιό μας χρειάζεται βούρτσισμα, αυτό είναι κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί μας αφού του δείξουμε πρώτα πώς να το κάνει, αλλά θα πρέπει να αποφεύγεται σε παιδιά μικρής ηλικίας. Κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος, το κατοικίδιό μας θα πρέπει να βρίσκεται στο πάτωμα ή στην αγκαλιά του παιδιού, καθώς εκείνο είναι καθισμένο στο πάτωμα. Το τρίχωμα θα πρέπει να βουρτσίζεται προς τη σωστή κατεύθυνση για να αποφευχθεί η οποιαδήποτε ενόχληση στο ζώο. Άλλες πτυχές της περιποίησης, όπως το βούρτσισμα των δοντιών, το μπάνιο και το κόψιμο των νυχιών, πρέπει να γίνονται από έναν ενήλικα, ωστόσο, το παιδάκι μας μπορεί να είναι μαζί μας για παρέα. Η περιποίηση ενός κατοικίδιου είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να δεθούμε μαζί του.
Τι γίνεται με τον χρόνο του παιχνιδιού και την σωματική άσκηση;
Όλα τα ζώα χρειάζονται σωματική άσκηση και πνευματική διέγερση. Αυτό το στοιχείο της φροντίδας των κατοικίδιων είναι που προσφέρει απλόχερα το παιδάκι μας, καθώς τα παιδιά συχνά έχουν πολλή ενέργεια και λατρεύουν το παιχνίδι.
Η βόλτα με το σκύλο μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστική για τα παιδιά, αλλά θα πρέπει ο σκύλος να συγκρατείται από έναν ενήλικα, ώστε να είναι ελεγχόμενες οι συνθήκες, καθότι αν αφήσουμε ένα μικρό παιδί να κρατήσει το λουρί, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να παρασυρθεί από το σκύλο αν αρχίσει να τρέχει, ανταποκρινόμενος στο πρώτο ερέθισμα που θα δει.
Τα παιδιά μπορούν επίσης να ασχοληθούν με την εκπαίδευση του κατοικίδιου ζώου τους, μαθαίνοντάς του να κάνει κόλπα. Αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να δομηθεί η φιλία τους, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει διασκέδαση τόσο στο παιδί, όσο και στον μικρό μας φίλο.
Τα παιδιά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κάθονται ή να ξαπλώνουν πάνω σε ένα ζώο, ακόμη και σε έναν σκύλο, ενώ θα πρέπει πάντα να βρίσκονται υπό επίβλεψη όταν παίζουν και αλληλεπιδρούν με ζώα σε περίπτωση που το παιχνίδι δύναται να γίνει επικίνδυνο.
Μπορούν τα παιδιά να βοηθήσουν στις εργασίες καθαρισμού;
Εάν έχουμε κουνέλι, ινδικό χοιρίδιο, άλλα τρωκτικά ή ακόμα και ερπετά, τότε τα κλουβιά τους θα πρέπει να καθαρίζονται τακτικά. Μπορεί να έχουμε μια γάτα και στο σπίτι να υπάρχουν αμμολεκάνες στο χώρο, που χρειάζονται εξίσου καθάρισμα. Αναλόγως την ηλικία, ένα παιδί μπορεί να βοηθήσει έναν ενήλικα σε αυτές τις εργασίες, αλλά πρέπει πάντα να πλένει τα χέρια του και κατά προτίμηση να φορά γάντια. Τα πολύ μικρά παιδιά, που είναι πιθανό να βάλουν τα χέρια τους στο στόμα τους, δεν πρέπει να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία.
Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε ατυχήματα και τραυματισμούς;
Εάν ένα κατοικίδιο αισθάνεται άβολα, πονάει, φοβάται ή νιώθει ότι απειλείται, θα παρουσιάσει τις αντίστοιχες ενδείξεις που προειδοποιούν για αυτό. Η γλώσσα του σώματός του θα αλλάξει και από χαλαρή στάση, το κατοικίδιό μας μπορεί να φαίνεται πιο επιφυλακτικό και μαζεμένο. Επίσης, μπορεί να φωνάζει ή να προβάλλει τα δόντια του. Άλλα σημάδια μπορεί να είναι πιο διακριτικά, οπότε μπορεί και να μην τα αντιληφθούμε. Παράλληλα, το κατοικίδιό μας μπορεί να προσπαθήσει να κρυφτεί ή να ξεφύγει.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μάθουμε στα παιδιά να αφήνουν το κατοικίδιο μόνο του και να του δίνουν τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται όταν εμφανίζει τέτοιου είδους συμπεριφορές. Με αυτόν τον τρόπο θα αποτρέψουμε τυχόν τραυματισμούς, τόσο στο κατοικίδιο, όσο και στο παιδί μας. Το δάγκωμα είναι συχνά η τελευταία λύση για ένα ζώο, εάν δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει ή έχει τρομάξει από την απειλή που ενδεχομένως ένιωσε. Επομένως είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε ότι το παιδί μας αναγνωρίζει όλα τα σημαντικά προειδοποιητικά σημάδια.
Μπορούν τα παιδιά να είναι υπεύθυνα για τα ζώα;
Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν την έννοια της ευθύνης. Στα μάτια ενός μικρού παιδιού τα ζώα μπορεί να φαίνονται σαν παιχνίδια και μπορεί να χάσουν γρήγορα το ενδιαφέρον τους όταν τα βαρεθούν. Επομένως, ένας ενήλικας πρέπει να έχει την πλήρη επίβλεψη και ευθύνη του κατοικίδιου. Καλό είναι να μην μπούμε στη διαδικασία απόκτησης κατοικίδιου εάν περιμένουμε από το παιδί μας να το φροντίζει και εμείς να συμμετέχουμε ελάχιστα στη φροντίδα του!
Πηγή: www.vetlexicon.com
Δημοφιλείς αναζητήσεις: pet shop scalibor milteforan seresto τσιμπούρια ψύλλοι τροφές Brit Carnilove Royal Canin Hill's προσφορές
