Γενικά Άρθρα (5 Περιπτώσεις Που Μπορεί Να Μας Κάνουν Να Νομίζουμε Ότι Η Γάτα Μας Έχει Τριχόμπαλες)
Όσοι ζούμε με μια ή περισσότερες γάτες, σίγουρα θα τις έχουμε ακούσει κάποια στιγμή να κάνουν έναν ήχο σαν κάτι να τις ενοχλεί στο λαιμό ή ακόμα και να βήχουν, υποθέτοντας ότι πρόκειται για τρίχες που έχουν καταπιεί. Μερικές φορές όμως, δεν υπάρχει κάποια τριχόμπαλα. Έτσι, λοιπόν, εύλογα προκύπτει η απορία: «θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο;» και η απάντηση είναι ναι.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε 5 πράγματα που μπορεί να μας κάνουν να νομίζουμε ότι πρόκειται για τριχόμπαλες.
Ορισμένες γάτες που μπορεί να νομίζουμε ότι έχουν τριχόμπαλες μπορεί στην πραγματικότητα να έχουν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Τα συχνά ή παρατεταμένα επεισόδια βήχα μπορεί στην πραγματικότητα να είναι αποτέλεσμα σοβαρών αναπνευστικών παθήσεων, όπως το
άσθμα στη γάτα.Εάν ακούσουμε προσεκτικά, μπορεί να καταφέρουμε να αντιληφθούμε κάποιον ήχο συριγμού, δηλαδή έναν ήχο σαν σφύριγμα, που ακούγεται πιο έντονα καθώς η γάτα εκπνέει.
Οι γάτες με μέτρια ή σοβαρά συμπτώματα χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση της σοβαρότητας ή/και της συχνότητας των κρίσεων.
Είναι σημαντικό να διακρίνουμε τον βήχα από τις κρίσεις άσθματος. Στο άσθμα, οι περισσότερες γάτες θα αναπνέουν με το στόμα ανοιχτό, ενώ μπορεί η γλώσσα ή/και τα ούλα τους να έχουν μπλε/μωβ χροιά. Οι κρίσεις άσθματος στις γάτες χρήζουν επείγουσας κτηνιατρικής αντιμετώπισης.
- Λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού
Οι γάτες βήχουν, αλλά όχι τόσο συχνά όσο άλλα ζώα. Στις γάτες, ο βήχας συνηθέστερα αποτελεί σύμπτωμα μιας υπάρχουσας φλεγμονής που επηρεάζει την κατώτερη αναπνευστική οδό, ειδικά σε περιπτώσεις βρογχίτιδας. Αυτή η φλεγμονή οφείλεται συχνά σε κάποια λοίμωξη, ιδιαίτερα από ιούς, όπως η ιογενής ρινοτραχειίτιδα της γάτας, αλλά και από βακτήρια, όπως η Bordetella bronchiseptica. Ο βήχας ενδεχομένως να συνοδεύει τη νόσο της ανώτερης αναπνευστικής οδού όταν ο ερεθισμός και η φλεγμονή επηρεάζουν τον λάρυγγα ή την τραχεία, ή στην περίπτωση που υπάρχει έντονη ρινίτιδα η οποία έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη παραγωγή ρινικών εκκρίσεων που ρέουν στον λάρυγγα και την τραχεία, προκαλώντας ερεθισμό και βήχα.
Μερικές φορές, η εισρόφηση ξένου σώματος, όπως το γρασίδι, κατά την εισπνοή μπορεί να προκαλέσει επίμονο βήχα. Σε πολλές γάτες αρέσει να τρώνε γρασίδι και μερικές φορές κάποιο μπορεί να κολλήσει στο λαιμό τους. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση έντονου βήχα. Τα περισσότερα τέτοιου είδους ξένα σώματα είναι δύσκολο να φανούν στις ακτινογραφίες. Ο επίμονος βήχας μπορεί να πρέπει να αξιολογηθεί από έναν εξειδικευμένο κτηνίατρο, με τη χρήση βρογχοσκοπίου. Η μέθοδος αυτή επιτρέπει επίσης και την αφαίρεση του ξένου σώματος αν υπάρχει.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους, για τους οποίους είναι καλή ιδέα να κρατάμε τη γάτα μας μέσα στο σπίτι.
- Ερεθιστικές χημικές ουσίες
Τα σπρέι, οι πούδρες και οι πτητικές χημικές ουσίες μπορεί να προκαλέσουν στις γάτες έντονο βήχα παρόμοιο με εκείνον που οφείλεται στην ύπαρξη τριχόμπαλας.
Φυσικά μερικές φορές η αιτία του βήχα είναι όντως κάποια
τριχόμπαλα. Οι τριχόμπαλες, οι οποίες αποκαλούνται και ως τριχοβεζωάρια από τους κτηνιάτρους, αποτελούν απόρροια της συσσώρευσης τριχών από τη διαδικασία αυτοπεριποίησης της γάτας, κατά την οποία υφίσταται και η κατάποση κάποιου αριθμού τριχών. Πολλές γάτες αφιερώνουν ένα μεγάλο μέρος της ημέρας τους στην αυτοπεριποίηση. Αυτές οι τρίχες, λοιπόν, συσσωρεύονται στο στομάχι και ακολούθως περνούν στο έντερο. Συνήθως, μπορεί να μη δημιουργήσουν πρόβλημα στη γάτα, ωστόσο δεν είναι εντελώς ακίνδυνες, καθώς η αυξημένη συσσώρευση τριχών και η ύπαρξη μιας μεγάλης τριχόμπαλας θα μπορούσε να προκαλέσει απόφραξη σε κάποιο σημείο του εντέρου. Γι’ αυτό είναι σημαντικό σε όλες τις γάτες, είτε κοντότριχες, είτε μακρύτριχες (ιδιαίτερα σε αυτές) να γίνεται πρόληψη για τις τριχόμπαλες με κάποιο ενδεδειγμένο συμπλήρωμα διατροφής. Επίσης, είναι σημαντικό να περιποιούμαστε και εμείς το τρίχωμα της γάτας μας χτενίζοντάς την και απομακρύνοντας έτσι την περίσσεια τριχών.
Τι κάνουν οι γάτες που έχουν τριχόμπαλα;
Γενικά, η γάτα μας θα σκύψει με τον λαιμό της τεντωμένο και θα φαίνεται ότι προσπαθεί να βγάλει κάτι από τον λαιμό της, έως ότου κάνει εμετό την τριχόμπαλα.
Πως θα καταλάβουμε αν πρόκειται για τριχόμπαλα ή κάτι άλλο;
Εάν η γάτα μας έχει έντονο παρατεταμένο βήχα, και ιδιαίτερα εάν δεν βγάζει κάποια τριχόμπαλα, είναι σημαντικό να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας, ώστε να αξιολογήσει τον βήχα και να προσδιορίσει την αιτία του. Εάν έχουμε οποιαδήποτε ανησυχία για τον τετράποδο φίλο μας, θα πρέπει πάντα να επικοινωνούμε με τον κτηνίατρό μας -- είναι ο καλύτερος τρόπος που έχουμε για να διασφαλίσουμε την υγεία και την ευζωία των κατοικίδιων μας.
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Γενικά Άρθρα (Άσθμα Στη Γάτα)
Εάν η γάτα μας έχει επίμονο ή χρόνιο βήχα, τότε μπορεί να έχει άσθμα. Το άσθμα είναι η πιο κοινή αιτία βήχα στις γάτες. Σε πολλές γάτες τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια, ωστόσο το άσθμα μπορεί να προκαλέσει σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα στη γάτα τα οποία μπορεί μέχρι και να απειλήσουν τη ζωή της.
Τι είναι το άσθμα;
Το άσθμα στους ανθρώπους είναι αποτέλεσμα χρόνιας φλεγμονής των αεραγωγών (δηλαδή των βρόγχων στους πνεύμονες), χωρίς λοιμώδη αιτιολογία. Οι γάτες με άσθμα έχουν επίσης μια μόνιμη φλεγμονή στους βρόγχους. Αυτή η κατάσταση υπάρχει είτε το ζώο που έχει άσθμα εμφανίζει συμπτώματα της ασθένειας, είτε όχι. Η φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει αυξημένη παραγωγή εκκρίσεων (αποχρέμψεις).
Γιατί τα συμπτώματα χειροτερεύουν;
Το αναπνευστικό σύστημα μιας γάτας με άσθμα είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο, καθότι αντιδρά μέσω της σύσπασης των αεραγωγών, σε ερεθίσματα που κανονικά δεν πρέπει να επάγουν κάποια αντίδραση. Στα ερεθίσματα αυτά περιλαμβάνονται, ο καπνός του τσιγάρου, τα εισπνεόμενα σωματίδια που προκαλούν αλλεργική αντίδραση, όπως η γύρη ή η σκόνη, τα οποία εν προκειμένω λειτουργούν ως ερεθιστικοί παράγοντες. Αυτή η έντονη συσπαστική δραστηριότητα των αεραγωγών (βρογχόσπασμος), σε συνδυασμό με την ύπαρξη υπερβολικών εκκρίσεων και φλεγμονής, προκαλούν σημαντική στένωση των βρόγχων. Οι γάτες με στένωση των αεραγωγών έχουν μειωμένη ροή αέρα στους πνεύμονές τους.
Τι συμπτώματα παρουσιάζει μια γάτα με άσθμα;
Το άσθμα στη γάτα προκαλεί βήχα, ηχηρή αναπνοή και δύσπνοια. Κάποιες γάτες έχουν ιστορικό χρόνιου βήχα ήπιας μορφής, ενώ ένα μικρό ποσοστό γατών εμφανίζει σοβαρές κρίσεις άσθματος με την ξαφνική εκδήλωση δύσπνοιας και έντονων αναπνευστικών ήχων. Καθώς η γάτα προσπαθεί να εκπνεύσει, οι ήδη συσταλμένοι βρόγχοι της (στενή δίοδος για τη διέλευση αέρα) συμπιέζονται περαιτέρω, καθιστώντας την αναπνοή ιδιαίτερα δύσκολη. Αυτό σημαίνει ότι ο αέρας μπορεί να εισέρχεται εύκολα στους πνεύμονες αλλά παγιδεύεται εκεί. Σε σοβαρά περιστατικά, ορισμένες γάτες αναπνέουν από το στόμα.
Πως ο κτηνίατρος θα καταλάβει αν η γάτα μας έχει άσθμα;
Ο κτηνίατρος μας θα καταλάβει αν η γάτα μας έχει άσθμα μέσω του ιστορικού και της συμπτωματολογίας της. Ωστόσο, η διάγνωση του άσθματος απαιτεί μια σειρά από εξετάσεις, κυρίως για τον αποκλεισμό άλλων αιτίων αναπνευστικής νόσου. Κατά την ακρόαση ο κτηνίατρος μπορεί να ακούσει ένα συγκεκριμένο είδος ήχου (συριγμός) στους πνεύμονες. Επιπλέον, ορισμένες γάτες τείνουν να βήχουν κατά την ψηλάφηση της τραχείας. Ο ακτινολογικός έλεγχος είναι επίσης αρκετά χρήσιμος για τη διάγνωση και την αξιολόγηση μια γάτας με άσθμα, ωστόσο ορισμένες γάτες με άσθμα έχουν φυσιολογικές ακτινογραφίες θώρακος.
Παράλληλα, θα πρέπει να γίνει διαγνωστικός έλεγχος για τη διερεύνηση ύπαρξης αναπνευστικών λοιμώξεων.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τη γάτα μας;
Εάν γνωρίζουμε το ερέθισμα που μπορεί να πυροδοτήσει μια κρίση άσθματος στην γάτα μας, καλό είναι να αποτρέψουμε την έκθεσή της σε αυτό. Τα συμπτώματα της γάτας μας μπορεί να περιοριστούν αν αποφευχθεί η έκθεσή της σε ερεθιστικούς παράγοντες, όπως ο καπνός του τσιγάρου, η σκόνη από την άμμο της, τα αρωματικά σπρέι κ.λπ. Δεδομένου ότι η παχυσαρκία έχει συσχετιστεί με το άσθμα, ο κτηνίατρός μας θα μας προτείνει ένα διατροφικό πλάνο για τον έλεγχο του βάρους της γάτας μας, εάν είναι υπέρβαρη.
Τι μπορεί να κάνει ο κτηνίατρος για να βοηθήσει τη γάτα μας;
Οι γάτες με ήπια συμπτώματα μπορεί να μην χρειαστούν θεραπεία. Εκείνες με μέτρια ή σοβαρά συμπτώματα χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση της σοβαρότητας ή/και της συχνότητας των κρίσεων. Το πρώτο βήμα για τον έλεγχο των συμπτωμάτων είναι ο έλεγχος της υποκείμενης φλεγμονής, με αγωγή που θα μας συστήσει ο κτηνίατρός μας. Το άσθμα στη γάτα δυστυχώς δεν μπορεί να θεραπευτεί εντελώς και απαιτείται μακροχρόνια φαρμακευτική αγωγή. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί ακόμη και νοσηλεία του ζώου για να γίνει χορήγηση οξυγόνου.
Το άσθμα είναι μια χρόνια ασθένεια η οποία ορισμένες φορές χειροτερεύει, πριν υπάρξει κάποια βελτίωση. Οι γάτες με πολύ σοβαρά συμπτώματα άσθματος χρειάζονται κτηνιατρική παρακολούθηση και φαρμακευτική αγωγή εφόρου ζωής. Ωστόσο, με την κατάλληλη φροντίδα μπορεί να είναι μια κατάσταση ελεγχόμενη και η γάτα μας να έχει μια πολύ καλή ποιότητα ζωής.
Πηγή: www.vetlexicon.com
Γενικά Άρθρα (Γάτα & Catnip)
Catnip: Τι κάνει και γιατί αρέσει στις γάτες;
Το Catnip, γνωστό και ως νεπέτα ή μαγιοβότανο, είναι ένα αρκετά αξιόλογο φυτό. Συγκεκριμένα, επάγει ένα αίσθημα ευφορίας στις γάτες. Είναι ασφαλές, μη εθιστικό, δεν έχει βλαβερές παρενέργειες και είναι σχετικά φθηνό.
Μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με το Catnip:
- Το Catnip είναι ένα βότανο που ανήκει στην οικογένεια της μέντας.
- Φυτρώνει σε ημίξηρες περιοχές.
- Το Catnip είναι ενδημικό στην Ευρώπη, την Αφρική και τα δυτικά μέρη της Ασίας.
- Διαδόθηκε και στη Βόρεια Αμερική μέσω της αποικιοκρατίας και πλέον καλλιεργείται και εκεί.
Ανταποκρίνονται όλες οι γάτες στη δράση του Catnip;
Υπάρχουν και γάτες που δεν επηρεάζονται από το Catnip. Πιο συγκεκριμένα:
- Τα μικρά γατάκια δεν δείχνουν ενδιαφέρον για το Catnip.
- Περίπου το 1/3 των γατών δεν ανταποκρίνονται στο Catnip. Εάν το γατάκι μας δεν δείχνει κάποια ένδειξη ευχαρίστησης με το Catnip μέχρι την ηλικία των 6 μηνών, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το κάνει ποτέ.
- Το Catnip επηρεάζει γάτες όλων των μεγεθών μέχρι και τίγρεις!
- Το εάν οι γάτες είναι ευαίσθητες στις επιδράσεις του Catnip ή όχι αποτελεί γενετικό χαρακτηριστικό.
- Στον άνθρωπο, το Catnip επιφέρει κυρίως ηρεμιστικό παρά διεγερτικό αποτέλεσμα. Εάν η γάτα μας αγνοεί τελείως το Catnip, μπορούμε να φτιάξουμε τσάι με το Catnip για εμάς.
Πως λειτουργεί το Catnip στις γάτες;
Παρακάτω αναφέρεται ο τρόπος δράσης του στις γάτες:
- Το δραστικό συστατικό του Catnip είναι η νεπεταλακτόνη, μια φυσική χημική ουσία, η οποία περιέχεται στο αιθέριο έλαιο/εκχύλισμα του βοτάνου.
- Οι γάτες μυρίζουν το Catnip και μέσω του οργάνου του Jacobson, ένα όργανο που αποτελεί μέρος του οσφρητικού συστήματος της γάτας, αναγνωρίζουν συγκεκριμένες πτητικές ουσίες, οι οποίες αποδίδουν ένα συγκεκριμένο χημικό μήνυμα στον εγκέφαλο.
- Οι γάτες μπορούν να μυρίσουν, να μασήσουν, να καταπιούν ή και να καλύψουν το πρόσωπό τους με Catnip.
- Η δράση του Catnip διαρκεί περίπου 15 λεπτά.
- Εάν οι γάτες εκτίθενται στο Catnip πολύ συχνά, μπορεί να απευαισθητοποιηθούν σε αυτό. Περίπου μία φορά την εβδομάδα είναι ένας καλός εμπειρικός κανόνας για λιχουδιές με Catnip, εκτός εάν προκύψει η ανάγκη θεραπευτικής χορήγησής του (βλ. "Ευεργετικές χρήσεις του Catnip" παρακάτω).
Ποιές είναι οι επιπτώσεις του Catnip στις γάτες;
Οι γάτες μπορεί να αντιδράσουν στο Catnip με έναν ή πολλούς από τους ακόλουθους τρόπους:
- Να κυλιστούν γύρω του
- Να νιαουρίζουν έντονα
- Να εμφανίσουν σιελόρροια
- Να εμφανίσουν νωθρότητα
- Να εμφανίσουν επιθετικότητα
Ευεργετικές χρήσεις του Catnip
Σε ορισμένες περιπτώσεις το Catnip μπορεί να προσφέρει και άλλα οφέλη πέραν της απλής διασκέδασης. Αυτά τα οφέλη περιλαμβάνουν:
- Το Catnip μπορεί να δελεάσει μια γάτα να παίξει.
- Μπορούμε να αγοράσουμε παιχνίδια με Catnip ή να τρίψουμε το Catnip σε ένα παιχνίδι.
- Δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιχνίδια Catnip συνεχώς έξω, καθώς η γάτα μας θα σταματήσει να ανταποκρίνεται στη δράση του, ενώ η παρατεταμένη έκθεση καλό είναι να αποφεύγεται.
- Ανανεώνουμε τα παλιά παιχνίδια ψεκάζοντάς τα με σπρέι Catnip εκ νέου, το οποίο λειτουργεί εξαιρετικά για αυτό το σκοπό.
- Ορισμένα παιχνίδια έχουν ενσωματωμένες θήκες για Catnip.
- Το Catnip μπορεί να παρακινήσει μια γάτα να χρησιμοποιήσει το ονυχοδρόμιο.
- Τρίβουμε λίγο Catnip στο ονυχοδρόμιο.
- Ψεκάζουμε με κάποιο σπρέι Catnip το ονυχοδρόμιο.
- Το Catnip μπορεί να βοηθήσει μια ντροπαλή γάτα να νιώθει αρκετά πιο άνετα, ώστε να συμμετέχει σε κάποιο διαδραστικό παιχνίδι.
- Φτιάχνουμε ή αγοράζουμε ένα μέρος για να μπορεί να κρυφτεί, όταν το επιθυμεί, η ντροπαλή γάτα μας.
- Κατά διαστήματα, μπορούμε να σέρνουμε με ήρεμο τρόπο, χρησιμοποιώντας ένα κορδόνι, ένα παιχνίδι Catnip κοντά στην κρυψώνα της γατούλας μας.
- Έτσι, τελικά, η περιέργεια της γατούλας μας θα πρέπει να υπερισχύσει, και θα ορμήσει για να παίξει.
- Προχωράμε αργά και αφήνουμε τη γάτα μας να καθορίσει τον ρυθμό.
- Μπορεί να κατευνάσει την ένταση μετά από ένα αγχωτικό συμβάν.
- Μετά από μια επίσκεψη στον κτηνίατρο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το Catnip για να βοηθήσουμε τη γάτα μας να ηρεμήσει από το στρες και τις εξάρσεις επιθετικότητας.
Ακόμα κι αν δεν υπάρχει «ειδικός λόγος», μπορούμε να προσφέρουμε κάποια λιχουδιά με Catnip ως μια διασκεδαστική απόλαυση μετά το φαγητό. Μπορούμε ένα κυριακάτικο απόγευμα να ευχαριστήσουμε τη γάτα μας παίζοντας μαζί της με μια κάλτσα γεμάτη Catnip κάνοντάς την να νιώσει για λίγο και πάλι σαν μικρό γατάκι.
Catnip Tips
Ακολουθούν μερικές συμβουλές για να αξιοποιήσουμε στο έπακρο την εμπειρία της γάτας μας με το Catnip.
- Για ενίσχυση της δραστικότητάς του, μπορούμε να συνθλίψουμε λίγο φρέσκο Catnip ανάμεσα στα δάχτυλά μας πριν το δώσουμε στη γάτα μας για να απελευθερωθεί το εκχύλισμα με την πτητική ουσία του βοτάνου που προκαλεί το αίσθημα της ευφορίας.
- Αναζητούμε κυρίως φύλλα και άνθη Catnip, στα οποία υπάρχει υψηλή συγκέντρωση του αιθέριου ελαίου νεπεταλακτόνης. Το βιολογικό Catnip είναι επίσης διαθέσιμο και μπορεί να είναι πιο ασφαλές. Το μη βιολογικό Catnip μπορεί να περιέχει φυτοφάρμακα ή εντομοκτόνα.
- Για να διατηρήσουμε τη φρεσκάδα του, αποθηκεύουμε το Catnip σε μια ερμητικά σφραγισμένη σακούλα. Δεν το βάζουμε στο ψυγείο.
- Μερικές γάτες εμφανίζουν προσωρινά επιθετικότητα όταν βρίσκονται υπό την επήρεια του Catnip. Την πρώτη φορά που θα δώσουμε στη γάτα μας Catnip, καλό είναι να της δώσουμε αρκετό χώρο για να δούμε πώς θα αντιδράσει.
- Εάν η γάτα μας γίνει επιθετική με το Catnip, της δίνουμε την απόσταση και το χώρο που χρειάζεται.
- Σε ένα σπίτι με πολλές γάτες, εάν φέρουμε σε επαφή κάποια γάτα με το Catnip για πρώτη φορά, φροντίζουμε να το κάνουμε αυτό σε μια περιοχή που είναι χωρισμένη από τις άλλες γάτες, ειδικά εάν υπάρχει ήδη ανταγωνισμός μεταξύ τους.
Εναλλακτικές του Catnip
Εάν διαπιστώσουμε ότι η γάτα μας είναι μία από τις λίγες που γίνεται ανταγωνιστική ή επιθετική όταν βρίσκεται υπό την επήρεια του Catnip ή δεν επηρεάζεται καθόλου από αυτό, υπάρχουν μερικές εναλλακτικές που μπορούμε να δοκιμάσουμε, όπως σκευάσματα με μελισσόχορτο ή βαλεριάνα.
- Υπάρχουν σχεδόν 200 ποικιλίες μελισσόχορτου και μία από αυτές, φαίνεται να έχει παρόμοια επίδραση στις γάτες με το Catnip.
- Δεν ανταποκρίνονται όλες οι γάτες στο μελισσόχορτο, αλλά πολλές γάτες που δεν ανταποκρίνονται στο Catnip μπορεί να ανταποκριθούν στο μελισσόχορτο.
- Για να διασφαλίσουμε την υγεία του κατοικίδιου μας, αγοράζουμε σπρέι μελισσόχορτου και παιχνίδια για γάτες μόνο από αξιόπιστες πηγές, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι χρησιμοποιούνται τα κατάλληλα είδη ευεργετικών βοτάνων που είναι απαλλαγμένα από φυτοφάρμακα και είναι ασφαλή για το κατοικίδιό μας.
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Γενικά Άρθρα (Γάτα)
Οι γάτες είναι ένα αίνιγμα που έχει αιχμαλωτίσει τις καρδιές των ανθρώπων εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι μυστηριώδεις προσωπικότητες και η αξιολάτρευτη εμφάνισή τους τους έχουν κάνει ένα απίστευτα δημοφιλές κατοικίδιο και σύμφωνα με επισκόπηση, το 18% των νοικοκυριών στο Ηνωμένο Βασίλειο διοικείται από γάτες. Με τόσες πολλές γάτες γύρω μας, σίγουρα αυτό θα σήμαινε ότι όλοι γνωρίζουν τα πάντα για αυτές, σωστά; Λάθος! Υπάρχουν τόσα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για τις γάτες που πιθανότατα δεν έχετε ακούσει, από τη μεγαλύτερη γάτα στον κόσμο, μέχρι τον εκπληκτικό τρόπο που περπατούν.
- Η παλαιότερη γάτα κατοικίδιο υπήρχε πριν από 9.500 χρόνια
Αυτό το ενδιαφέρον γεγονός για τις γάτες είναι σίγουρο ότι θα σας εντυπωσιάσει. Αρχικά κάποτε πίστευαν ότι οι Αιγύπτιοι εξημερώνουν τη γάτα. Αλλά το 2004, Γάλλοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν τάφο γάτας 9.500 ετών στην Κύπρο. Αυτό την καθιστά την παλαιότερη γνωστή γάτα κατοικίδιων ζώων και προϋπήρχε της αιγυπτιακής τέχνης για τις γάτες πάνω από 4.000 χρόνια!
- Οι γάτες αφιερώνουν το 70% της ζωής τους στον ύπνο
Αν νομίζατε ότι οι γάτες αφιερώνουν μεγάλο μέρος της ζωής τους στον ύπνο, θα είχατε δίκιο. Σύμφωνα με το Veterinary Hub, οι γάτες ξοδεύουν στην πραγματικότητα το 70% της ζωής τους στον ύπνο, το οποίο αποδίδει περίπου 13-16 ώρες την ημέρα.
- Μια γάτα ήταν ο Δήμαρχος μιας πόλης της Αλάσκας για 20 χρόνια
Μια πορτοκαλί τιγρέ γάτα, ο Stubbs ήταν ο δήμαρχος της Talkeetna, μιας μικρής πόλης στην Αλάσκα για 20 χρόνια! Είχε πολλές αδιαμφισβήτητες εκλογές και παρόλο που δεν είχε νομοθετική εξουσία, αγαπήθηκε τόσο από ντόπιους όσο και από τουρίστες.
- Το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη γάτα ποτέ είναι 123 εκατοστά
Οι οικόσιτες γάτες θεωρούνται συνήθως αρκετά μικρά και κομψά πλάσματα. Γνωρίζατε όμως ότι η μεγαλύτερη γάτα του κόσμου ήταν μία Maine Coon που ονομαζόταν Stewie και μετρήθηκε στα 123,2 εκατοστά; Ενώ, το ρεκόρ για την ψηλότερη γάτα ανήκε στον Αρκτούρο με ύψος 48,4 εκατοστά!
- Η πλουσιότερη γάτα στον κόσμο είχε 7 εκατομμύρια λίρες
Η πιο πλούσια γάτα στον κόσμο σύμφωνα με το Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες είναι ο Blackie. Όταν ο εκατομμυριούχος ιδιοκτήτης του πέθανε, αρνήθηκε να αναγνωρίσει την οικογένειά του στη διαθήκη του και αντ' αυτού έδωσε την περιουσία των 7 εκατομμυρίων λιρών στον Blackie!
- Οι γάτες περπατούν σαν καμήλες και καμηλοπαρδάλεις
Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι οι γάτες περπατούν σαν καμήλες και καμηλοπαρδάλεις; Η ακολουθία βαδίσματος τους είναι και τα δύο δεξιά πόδια πρώτα, ακολουθούμενα από τα δύο αριστερά πόδια, έτσι μετακινούν το μισό σώμα τους μπροστά ταυτόχρονα. Οι καμήλες και οι καμηλοπαρδάλεις είναι τα μόνα άλλα ζώα που περπατούν με αυτόν τον τρόπο.
- Ο Ισαάκ Νεύτων εφηύρε την πόρτα της γάτας
Ο επιστήμονας είναι πιο διάσημος για την υπολογισμένη βαρύτητα, αλλά πιστεύεται επίσης ότι ο Νεύτωνας εφηύρε την πόρτα της γάτας. Το «How Stuff Works» γράφει ότι όταν ο Νεύτωνας δούλευε τα πειράματά του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge τον διέκοπταν συνεχώς οι γάτες του που γρατζουνούσαν την πόρτα. Κάλεσε λοιπόν τον ξυλουργό του Cambridge να ανοίξει δύο τρύπες στην πόρτα, μία για τη μητέρα γάτα και μία για τα γατάκια της! Προφανώς αυτές οι τρύπες φαίνονται στο πανεπιστήμιο μέχρι και σήμερα.
- Το 1963 μια γάτα πήγε στο διάστημα
Έχετε ακούσει για πιθήκους και σκύλους στο διάστημα, αλλά ξέρατε ότι και μια γάτα πέρασε στο μεγάλο άγνωστο; Στις 18 Οκτωβρίου 1963 η Felicette, γνωστή και ως «Astrocat» ήταν η πρώτη και μοναδική γάτα που πήγε ποτέ στο διάστημα.
- Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ξύριζαν τα φρύδια τους όταν πέθαιναν οι γάτες τους
Σύμφωνα με την « Ancient History Encyclopedia», ο Ηρόδοτος έγραψε το 440 π.Χ. ότι όταν μια γάτα κατοικίδιο πέθαινε στην αρχαία Αίγυπτο, τα μέλη της οικογένειας ξύριζαν τα φρύδια τους σαν μορφή πένθους.
- Οι οικόσιτες γάτες μοιράζονται το 95,6% της γενετικής τους σύνθεσης με τις τίγρεις
Αυτό το γεγονός θα σας συνεπάρει. Μία μελέτη έδειξε ότι οι μικρές οικόσιτες γάτες μοιράζονται το 95,6% της γενετικής τους σύνθεσης με τις τίγρεις! Μοιράζονται επίσης πολλές από τις ίδιες συμπεριφορές, όπως σημάδια μυρωδιών και ούρων, καταδίωξη θηραμάτων και ορμή.
- Μια σπιτική γάτα μπορεί να φτάσει ταχύτητες έως και 48 χιλ/ώρα
Ξέρετε ότι οι γάτες είναι πολύ γρήγορες, μπορούν να χτυπήσουν ταχύτητες περίπου 48 χιλ/ώρα που είναι τόσο γρήγορο, που θα μπορούσαν να νικήσουν τον Γιουσέιν Μπολτ σε μια διαδρομή 200 μέτρων!
- Η γηραιότερη γάτα στον κόσμο ήταν 38 ετών!
Η μεγαλύτερη γάτα που έζησε ποτέ, ήταν 38 ετών και 3 ημερών όταν έφυγε από τη ζωή. Ο Creme Puff, γεννημένος στις 3 Αυγούστου 1967, έζησε μέχρι τις 6 Αυγούστου 2005 και ο ιδιοκτήτης του Jake Perry είχε επίσης τον προηγούμενο γηραιότερο κάτοχο ρεκόρ γάτας, τον παππού Rex Allen, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 34 ετών! Ό,τι κι αν κάνει ο Τζέικ Πέρι, το κάνει σωστά!
- Το ρεκόρ για το πιο δυνατό γουργούρισμα είναι 67,8 db
Το ρεκόρ για το πιο δυνατό γουργούρισμα από μια οικόσιτη γάτα το έχει αυτή τη στιγμή ο Merlin, μια ασπρόμαυρη γάτα από το Torquay του Ηνωμένου Βασιλείου. Το γουργούρισμα του είναι 67,8db και για το περιβάλλον, αυτή είναι σχεδόν η ίδια ένταση με ένα ντους! Οι περισσότερες γάτες γουργουρίζουν γύρω στα 25db.
- Η γάτα Didga μπορεί να εκτελέσει 24 κόλπα σε ένα λεπτό
Αν πιστεύετε ότι οι γάτες δεν μπορούν να κάνουν κόλπα, τότε θα συγκλονιστείτε όταν μάθετε αυτό το γεγονός της γάτας. Τα περισσότερα κόλπα που κάνει μια γάτα σε ένα λεπτό είναι 24! Ο Didga ολοκλήρωσε μια σειρά από κόλπα από το κύλισμα, μέχρι και το άλμα σε μια μπάρα ενώ βρίσκεστε σε skateboard!
Πηγές:
Γενικά Άρθρα (Γιατί Αρέσει Στους Σκύλους Να Γλείφουν;)
Σίγουρα έχουμε όλοι αναρωτηθεί γιατί οι σκύλοι έχουν την τάση να γλείφουν είτε εμάς, είτε άλλα ζώα ή ακόμα και αντικείμενα. Παρότι αποτελεί μια φυσιολογική συμπεριφορά για την οποία έχουμε επίγνωση, ωστόσο δεν γνωρίζουμε που οφείλεται. Ένας σκύλος μπορεί να γλείφεται σε περίπτωση που τραυματιστεί, όταν κάτι αλλάξει στο περιβάλλον του ή μπορεί να γλείφει κι εμάς όταν τον χαϊδεύουμε.
Γιατί όμως το κάνει αυτό ένας σκύλος και τι είδους επικοινωνία αντανακλάται μέσα από αυτή τη συμπεριφορά;
Οι σκύλοι γλείφουν τα μέλη της «αγέλης» τους και τους εαυτούς τους για πολλούς λόγους, και αν θελήσουμε να περιορίσουμε αυτή τη συμπεριφορά, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τα αίτιά της.
Ας μάθουμε λοιπόν γιατί αρέσει τόσο πολύ στους σκύλους να γλείφουν τα πάντα γύρω τους!
Έχουμε ωραία γεύση
Όταν ένας σκύλος γλείφει το μπωλ του ή καθαρίζει το πάτωμα με το που πέσει κάτι κάτω, είναι προφανές ότι το γλείφει επειδή απλά του αρέσει η γεύση.
Το ίδιο ισχύει και όταν ο σκύλος μας γλείφει εμάς!
Είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι, συχνά μπορεί να μένουν στα χέρια μας μικροσκοπικά σωματίδια τροφής τα οποία μπορεί να γευτεί ο σκύλος μας. Επιπλέον, το δέρμα μας έχει αλμυρή γεύση γεγονός που προσφέρει ευχαρίστηση στους σκύλους όταν το γλείφουν. Εξαιτίας αυτού, είναι σύνηθες οι σκύλοι να γλείφουν το πρόσωπο και τα χέρια μας, ιδιαίτερα αν έχουμε φάει κάτι.
Έτσι, παρόλο που είναι πολύ πιθανό ο σκύλος μας να μας γλείφει για να μας δείξει την αγάπη του για εμάς, υπάρχει επίσης μεγάλη πιθανότητα να το κάνει και επειδή του αρέσει η γεύση του δέρματός μας.
Αυτοπεριποίηση
Η αυτοπεριποίηση είναι ένας άλλος λόγος που ο σκύλος μας μπορεί να γλείφεται. Όπως και οι γάτες, είναι στη φύση του σκύλου να περιποιείται τον εαυτό του γλείφοντας το δέρμα και το τρίχωμά του. Ένα από τα πιο συνηθισμένα σημεία που γλείφουν οι σκύλοι είναι τα πόδια τους. Μετά από μια βόλτα έξω, συχνά ο σκύλος μας μπορεί να γλείφει τα πόδια του για να τα καθαρίσει από τυχόν βρωμιές.
Καλό είναι όμως να προσέχουμε τη συχνότητα και την ένταση με την οποία γλείφεται ο σκύλος μας. Το μέτριας έντασης γλείψιμο αποτελεί φυσιολογική συμπεριφορά, αλλά το υπερβολικό γλείψιμο μπορεί να προκληθεί από ένα υποκείμενο πρόβλημα. Συγκεκριμένα, ο συνεχής καθαρισμός του πρωκτού μπορεί να υποδεικνύει ότι οι περιπρωκτικοί αδένες πρέπει να αδειάσουν. Θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον κτηνίατρό μας για τα πιθανά αίτια και τους τρόπους αντιμετώπισης αυτής της συμπεριφοράς του σκύλου μας.
Τραυματισμός & Επούλωση
Πολλές φορές μπορεί να αναρωτηθούμε: «Γιατί οι σκύλοι γλείφουν τις πληγές;» Η εκδήλωση αυτής της συμπεριφοράς ανήκει στην ενστικτώδη φύση των σκύλων. Έτσι, οι σκύλοι έχουν την τάση να γλείφουν κάθε πληγή που είναι επώδυνη ή ερεθισμένη.
Το σάλιο του σκύλου έχει αντιβακτηριακές και αντιμικροβιακές ιδιότητες που μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση ορισμένων βακτηρίων. Επιπλέον, όταν ένας σκύλος γλείφεται, βοηθά στην απομάκρυνση των νεκρών κυττάρων και στον καθαρισμό τυχόν βρωμιάς από τις πληγές.
Εκτός από το να γλείφει τις δικές του πληγές, ο σκύλος μας μπορεί να γλείφει και τις δικές μας. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι στο ένστικτο του σκύλου να γλείφει αμυχές και μικροτραυματισμούς. Αυτό το κάνει για να καθαρίσει την πληγή και να βοηθήσει στην επιτάχυνση της διαδικασίας της επούλωσης.
Αν και το γλείψιμο των πληγών έχει κάποια οφέλη, το πολύ γλείψιμο μπορεί να είναι επιβλαβές για τον σκύλο μας. Οι σκύλοι που γλείφονται συνεχώς μπορεί να μην αφήνουν την πληγή να κλείσει, να δημιουργήσουν νέες εστίες ή να προκαλέσουν μόλυνση στο τραύμα. Εάν παρατηρήσουμε ότι ο σκύλος μας γλείφει την πληγή του υπερβολικά, θα πρέπει να το αναφέρουμε στον κτηνίατρό μας, ώστε να μας συμβουλέψει σχετικά με τον περιορισμό αυτής της συμπεριφοράς.
Η ίδια συμβουλή ισχύει και για τους σκύλους που γλείφουν τις δικές μας πληγές. Αν και το σάλιο του σκύλου έχει ορισμένες θεραπευτικές ιδιότητες, οι κίνδυνοι υπερτερούν των ευεργετικών επιδράσεων. Το στόμα του σκύλου μας περιέχει βακτήρια που θα μπορούσαν να μας προκαλέσουν λοίμωξη. Και παρόλο που δεν θα πρέπει να τιμωρήσουμε τον σκύλο μας επειδή έγλειψε την πληγή μας, ωστόσο είναι σημαντικό να μην ενθαρρύνουμε αυτή τη συμπεριφορά.
Καταναγκαστική συμπεριφορά
Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, "Γιατί ο σκύλος μας μπορεί να γλείφεται επίμονα;" Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι σκύλοι γλείφουν υπερβολικά ορισμένα αντικείμενα, τον εαυτό τους ή τους ανθρώπους. Ίσως ο σκύλος μας είναι νευρικός, φοβισμένος, πονάει ή απλά βαριέται. Γλείφοντας υπερβολικά ένα σημείο, ο σκύλος μας πιθανότατα προσπαθεί να ηρεμήσει.
Το γλείψιμο μπορεί σίγουρα να αποτελεί μια ανακουφιστική διέξοδο από το στρες, αλλά το επίμονο γλείψιμο, ως καταναγκαστική συμπεριφορά, απλώς ενισχύει το άγχος και επιδεινώνει το πρόβλημα. Επιπλέον, το έντονο γλείψιμο ενός σημείου του σώματος μπορεί να υποδεικνύει την ύπαρξη υποκείμενων προβλημάτων υγείας, όπως αλλεργίες, λοιμώξεις ή αίσθημα πόνου.
Όπως πάντα, συμβουλευόμαστε πάντα τον κτηνίατρό μας εάν ο σκύλος μας γλείφει υπερβολικά τον εαυτό του. Επιπλέον, μπορεί να θέλουμε να επικοινωνήσουμε με έναν κτηνίατρο συμπεριφοριολόγο για να μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε τα αίτια του στρες που βιώνει ο σκύλος μας, καθώς και να μας υποδείξει τους τρόπους διαχείρισής του.
Επικοινωνία
Είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι, οι σκύλοι επικοινωνούν μαζί μας σχεδόν όλη την ημέρα. Απλώς δεν είμαστε πάντα καλοί στην ερμηνεία του μηνύματος που θέλουν να μας μεταδώσουν.
Ένας από τους τρόπους επικοινωνίας τους είναι και το γλείψιμο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ένας σκύλος μπορεί να αρχίσει να μας γλείφει για να επικοινωνήσει μαζί μας. Οι σκύλοι συχνά μας γλείφουν όταν πεινούν, όταν θέλουν να μας δείξουν ότι είναι υπάκουοι ή όταν θέλουν να γίνουν φίλοι μαζί μας.
Φυσικά, όταν ο σκύλος μας προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας, είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να τον καταλάβουμε. Την επόμενη φορά που ο σκύλος μας θα μας γλείφει με ένταση, μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να ελέγξουμε αν κάτι δεν πάει καλά. Ίσως το μπωλ με το νερό του είναι άδειο ή η πόρτα από την οποία βγαίνει στην αυλή είναι κλειστή. Το πιθανότερο είναι ότι ο σκύλος μας χρειάζεται κάτι όταν μας γλείφει υπερβολικά.
Στοργή
Οι σκύλοι μας γλείφουν ως ένδειξη στοργής; Η απάντηση είναι ναι! Αυτός είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους που οι σκύλοι, ως κατοικίδια, γλείφουν τους ανθρώπους που θεωρούν φίλους τους. Ακριβώς όπως τα κουτάβια τα γλείφει από αγάπη η μαμά τους, έτσι ένας σκύλος θέλει να μας «φιλήσει» για να μας δείξει πόσο μας αγαπάει.
Αν και το γλείψιμο αποτελεί ένδειξη στοργής προς εμάς, μπορεί να υπάρξουν στιγμές που τα φιλιά του μικρού μας φίλου μπορεί να γίνουν υπερβολικά. Εάν θέλουμε ο σκύλος μας να σταματήσει να μας γλείφει, απλώς τον αγνοούμε και πάμε σε ένα άλλο δωμάτιο όταν ξεκινάει να εκδηλώνει αυτή τη συμπεριφορά. Τελικά, ο σκύλος μας θα μάθει ότι το γλείψιμο μας κάνει να φεύγουμε και ότι αυτό δεν είναι αυτό που θέλει.
Ας μην ξεχνάμε, ότι σε περίπτωση που το γλείψιμο του σκύλου μας γίνει υπερβολικό, θα πρέπει να απευθυνθούμε άμεσα στον κτηνίατρό μας. Το επίμονο γλείψιμο είναι συχνά σημάδι υποκείμενων προβλημάτων υγείας.
Πηγή: www.cesarsway.com
Γενικά Άρθρα (Η Γήρανση Δεν Αποτελεί Ασθένεια, Είναι Φυσιολογική)
Μερικές ερωτήσεις που κάνουν συχνά οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων περιλαμβάνουν «μήπως είναι πολύ μεγάλο το κατοικίδιό μου για αυτή την επέμβαση;» και «αξίζει να γίνει λόγω της ηλικίας του;». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ηλικία δεν είναι ασθένεια. Η νεφρική ανεπάρκεια, οι καρδιοπάθειες, οι ορμονικές διαταραχές, καθώς και άλλα προβλήματα υγείας - αυτά είναι παθήσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν. Αλλά η ηλικία από μόνη της δεν αποτελεί ασθένεια.
Ομολογουμένως, πολλά όργανα και ζωτικές λειτουργίες εκφυλίζονται στο πέρας του χρόνου, λόγω των φυσικών φθορών που αντιμετωπίζει ένα ηλικιωμένο ζώο. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο διενεργούνται οι αιματολογικές εξετάσεις, η ανάλυση ούρων και φυσικά η κλινική εξέταση πριν από οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση ή άλλη διαδικασία στην οποία απαιτείται να χορηγηθεί σε ένα ζώο αναισθησία. Υπάρχουν αρκετά ηλικιωμένα κατοικίδια με φυσιολογική νεφρική λειτουργία, φυσιολογική ηπατική λειτουργία, φυσιολογικές τιμές στη γενική αίματος και γενικά μπορεί όλοι οι δείκτες να είναι εντός του φυσιολογικού εύρους τιμών. Εάν ένας ή περισσότεροι δείκτες έχουν μη φυσιολογική τιμή, θα πρέπει αυτό να το γνωρίζουμε πριν από την αναισθησία και το χειρουργείο, ώστε ο κτηνίατρός μας να μπορεί να προχωρήσει εξατομικευμένα σε διαφορετικά αναισθητικά πρωτόκολλα και πρακτικές, σύμφωνα με τις ανάγκες του τετράποδου φίλου μας και λαμβάνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας που απαιτούνται βάσει της υγείας του.
Για παράδειγμα, οι ασυνήθιστα υψηλές τιμές στους δείκτες νεφρικής λειτουργίας μπορεί να οδηγήσουν τον κτηνίατρό μας στην χορήγηση ορού στο κατοικίδιό μας, προτού γίνει με ασφάλεια η αναισθησία. Μπορεί, επίσης, ο κτηνίατρός μας να επιλέξει διαφορετικά είδη αναισθητικών, καθώς και διαφορετικά είδη παυσίπονων μετά από την χειρουργική επέμβαση, εάν τα αποτελέσματα του προεγχειρητικού αιματολογικού ελέγχου δεν είναι φυσιολογικά.
Με άλλα λόγια, μπορεί να είναι πολύ πιο ασφαλές να γίνει αναισθησία σε έναν υγιή σκύλο 12 ετών με φυσιολογικά αποτελέσματα στις αιματολογικές εξετάσεις, σε σχέση με έναν σκύλο 5 χρονών με νεφρική ή ηπατική νόσο. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της πραγματικής ηλικίας ενός κατοικίδιου και της «λειτουργικής» ηλικίας, η οποία συνεκτιμά όλες τις παραμέτρους που καθορίζουν την κατάσταση υγείας του ζώου και όχι μόνο την ηλικία. Η ηλικία (η πραγματική ηλικία) είναι απλώς ένας αριθμός. Η υγεία (δηλαδή η λειτουργική ηλικία) είναι αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε.
Μια άλλη κοινότυπη ερώτηση είναι «μέχρι ποια ηλικία μπορεί να φτάσει το κατοικίδιό μου βάσει φυλής;». Τα βιβλία και οι ιστοσελίδες μας δίνουν την απάντηση σε αυτή τη δύσκολη ερώτηση. Ωστόσο, αυτοί οι αριθμοί είναι απλώς μέσοι όροι. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ορισμένα κατοικίδια ζουν λιγότερο και άλλα περισσότερο. Όπως και στον άνθρωπο, το πόσο θα ζήσει ένα ζώο είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα παιχνίδι εικασίας. Και σίγουρα, οι κτηνίατροι βλέπουν συχνά σκύλους και γάτες που ξεπερνούν τους δημοσιευμένους μέσους όρους.
Πλέον, τα κατοικίδια ζουν όλο και περισσότερο, χάρη στα εξελιγμένα εμβόλια, στα εξελιγμένα φάρμακα, στις καλύτερες τροφές, στις εξελιγμένες χειρουργικές επεμβάσεις, στην καλύτερη οδοντιατρική φροντίδα και πάνω απ' όλα χάρη στους περισσότερο αφοσιωμένους ιδιοκτήτες. Εξάλλου, με την πάροδο των ετών, τα περισσότερα κατοικίδια μετακόμισαν σταδιακά από την πίσω αυλή, στο σαλόνι και τώρα και στην κρεβατοκάμαρα!
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι: όταν η κλινική εξέταση και οι αιματολογικές είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, τότε ένα κατοικίδιο είναι γενικά υγιές και αν έχει ένα πρόβλημα που μπορεί να διορθωθεί, αυτό το κατοικίδιο είναι δυνητικά ένας καλός υποψήφιος για αναισθησία και κάποια χειρουργική επέμβαση, εφόσον αυτή κριθεί αναγκαία.
Εάν έχουμε οποιαδήποτε απορία ή ανησυχία σχετικά με την υγεία του τετράποδου φίλου μας, θα πρέπει να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουμε την υγεία του κατοικίδιού μας.
Πηγή: www.pethealthnetwork.com
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Γενικά Άρθρα (Η Συμπεριφορά Ενός Σκύλου Πάνω Στο Παιχνίδι)
Γιατί είναι σημαντικό το παιχνίδι για τον σκύλο;
Το παιχνίδι αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μέρος της ημέρας ενός σκύλου, καθώς του προσφέρει σωματική άσκηση, μειώνει το στρες, ενώ παράλληλα ο μικρός μας φίλος διοχετεύει σε αυτό μεγάλο μέρος της ενέργειάς του, καθώς αποτελεί διέξοδο εκτόνωσης και αποσυμπίεσης. Μέσω του παιχνιδιού ο τετράποδος φίλος μας αναπτύσσει τις κοινωνικές του δεξιότητες. Η εκπαίδευση του κουταβιού μας, μαθαίνοντάς του να έχει μια καλή συμπεριφορά στο παιχνίδι βοηθά τόσο στην νοητική του ανάπτυξη, όσο και στην περαιτέρω αλληλεπίδρασή του με άλλους σκύλους.
Είναι σημαντικό να ξεκινήσει η εκπαίδευση ήδη από όταν το κουτάβι μας είναι μικρό, ενώ παράλληλα το παιχνίδι με άλλους σκύλους θα βοηθήσει τον μικρό μας φίλο να κοινωνικοποιηθεί. Οι σκύλοι μαθαίνουν μιμούμενοι τα συμπεριφορικά ερεθίσματα που λαμβάνουν από το περιβάλλον με το οποίο αλληλεπιδρούν. Έτσι, το παιχνίδι με άλλους σκύλους μπορεί να αποτελέσει μια πολύ καλή ευκαιρία για να εκπαιδεύσουμε τον μικρό μας φίλο πώς να ανταποκρίνεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Πως θα αντιληφθούμε τι είδους συμπεριφορά έχει ο σκύλος μας στο παιχνίδι; Είναι επιθυμητή ή όχι;
Μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο για εμάς να διαφοροποιήσουμε το είδος της συμπεριφοράς του σκύλου μας πάνω στο παιχνίδι. Ωστόσο, αν παρατηρήσουμε τη γλώσσα του σώματος ενός σκύλου, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε μεταξύ δύο κουταβιών που παίζουν αν και τα δύο απολαμβάνουν τη διαδικασία. Όταν και τα δύο σκυλάκια διασκεδάζουν παίζοντας, θα προσέξουμε ότι διατηρούν μια χαλαρή στάση σώματος.
Σημάδια που υποδεικνύουν ότι δύο σκύλοι παίζουν μεταξύ τους
- Αναπηδούν έντονα
- Επιστρέφουν πίσω για περισσότερο παιχνίδι, ακόμη κι ο σκύλος που καταλήγει να είναι ανάσκελα
- Σκύβουν με το πρόσθιο μέρος του κορμού τους προς τα κάτω, ενώ διατηρούν το οπίσθιο μέρος του σώματος ανασηκωμένο, σα να σχηματίζουν τόξο
- Χτυπούν έντονα τα πρόσθια άκρα τους στο έδαφος για να ξεκινήσει το παιχνίδι
- Ξαπλώνουν με την κοιλιά προς τα πάνω
- Αφήνουν τον άλλο σκύλο να τους «πιάσει» όταν κυνηγάει ο ένας τον άλλον
Πως μοιάζει το παιχνίδι που δεν είναι ευχάριστο για κάποιον από τους δύο σκύλους;
Ορισμένες φυλές σκύλων τείνουν να είναι πιο «πιεστικές» πάνω στο παιχνίδι, ενώ κάποιες άλλες μπορεί να μην είναι τόσο κοινωνικοποιημένες, ώστε να αντιδρούν καλά. Μερικές φορές το παιχνίδι το οποίο ξεκίνησε στο πλαίσιο της διασκέδασης μπορεί γρήγορα να γίνει επιθετικό και η έγκαιρη αναγνώριση επιθετικών συμπεριφορών είναι καίριας σημασίας για την ασφάλεια όλων των εμπλεκόμενων.
Σημάδια που υποδεικνύουν ότι δύο σκύλοι μαλώνουν μεταξύ τους
- Προειδοποιητικό γρύλισμα
- Εάν πρόκειται πραγματικά για καβγά, ο σκύλος που δεν κατάφερε να «επιβληθεί» θα αποφύγει την περαιτέρω αλληλεπίδραση
- Τα αυτιά είναι τραβηγμένα προς τα πίσω
- Δεν υπάρχει κάποια κίνηση αναπήδησης
- Οι κινήσεις είναι γρήγορες
- Η στάση και η γλώσσα του σώματος δεν υποδεικνύουν ηρεμία
- Η ουρά είναι μαζεμένη
- Κάποιος από τους δύο σκύλους προσπαθεί να ξεφύγει από τον άλλο
- Είναι ξεκάθαρο ότι κανένας σκύλος δεν διασκεδάζει
Πως μπορούμε να διαφοροποιήσουμε έναν δυνητικά επιθετικό σκύλο;
- Γνωρίζοντας τη γλώσσα του σώματος του τετράποδου φίλου μας & προσδιορίζοντας τους παράγοντες που θεωρούμε ότι μπορεί να πυροδοτήσουν την εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς στον σκύλο μας.
Ας υποθέσουμε ότι συναντάμε έναν άλλο σκύλο που γίνεται επιθετικός με το κουτάβι μας. Σε αυτήν την περίπτωση, ίσως χρειαστεί να βοηθήσουμε τον μικρό μας φίλο να αναγνωρίσει την επικίνδυνη συμπεριφορά, απομακρύνοντάς τον ταυτόχρονα από την κατάσταση γρήγορα και ήρεμα.
Παρακάτω υπάρχουν μερικά σημάδια που πρέπει να προσέξουμε σε ένα επιθετικό κουτάβι.
- Έντονο βλέμμα και επιβλητική στάση σώματος.
- Ο λαιμός είναι χαμηλότερα από το επίπεδο των ώμων και το κεφάλι είναι χαμηλωμένο και τεντωμένο προς τα εμπρός.
- Η ουρά είναι άκαμπτη και σε ευθεία.
- Ο σκύλος δείχνει τα δόντια του.
- Τα αυτιά είναι τεντωμένα προς τα πάνω ή τραβηγμένα προς τα πίσω.
Πώς μπορούμε να εντοπίσουμε πρώιμα σημάδια επιθετικότητας;
Είναι σημαντικό να μπορούμε να αναγνωρίζουμε έγκαιρα τα προειδοποιητικά σημάδια επιθετικότητας στον σκύλο μας. Με αυτόν τον τρόπο θα προστατεύσουμε τόσο το κουτάβι μας, όσο και άλλα ζώα και ανθρώπους. Μερικές φορές τα κουτάβια που είναι νευρικά ή ανήσυχα μπορεί να εμφανίσουν σημάδια πρώιμης επιθετικότητας. Είναι καλύτερο να αναζητήσουμε βοήθεια από κάποιον επαγγελματία για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Ακολουθούν ορισμένες συμπεριφορές που θα πρέπει να προσέξουμε:
- Το έντονο παιχνίδι δεν είναι ανεκτό για κάποιον από τους δύο σκύλους. Εάν ο σκύλος μας συνεχίσει να παίζει επίμονα, παρότι ο άλλος σκύλος δεν θέλει να συνεχίσει, τότε αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιθετική συμπεριφορά. Θα πρέπει να έχουμε την προσοχή μας στη διαδικασία του παιχνιδιού, ώστε να μην χαθεί ο έλεγχος και κάποιο κουτάβι δυσφορήσει.
- Ο σκύλος μας συνεχίζει να κυνηγά ή να «πειράζει» τον άλλο σκύλο παρά τη δυσαρέσκειά του. Εάν ο άλλος σκύλος έχει αποχωρίσει με τη συμπεριφορά του από το παιχνίδι, αλλά ο σκύλος μας δεν σταματάει και συνεχίζει να υπερβαίνει τα όρια του άλλου σκύλου, τότε το κλίμα μπορεί να γίνει επιθετικό και η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει.
- Ορισμένοι σκύλοι έχουν την τάση να εκφοβίζουν τους άλλους. Όπως συμβαίνει και με μερικούς ανθρώπους, έτσι και κάποιοι σκύλοι συχνά δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί σωστά και δεν έχουν αυτοπεποίθηση. Είναι ευθύνη μας, λοιπόν, να εκπαιδεύσουμε σωστά και να καλλιεργήσουμε τις κοινωνικές δεξιότητες του κουταβιού μας ήδη από νωρίς. Ο εκφοβισμός στον σκύλο μπορεί να εκδηλωθεί με σωματική επίθεση προς τον άλλο σκύλο, επιθετικό δάγκωμα και η συμπεριφορά αυτή δεν σταματά, ακόμη κι όταν ο άλλος σκύλος δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν επιθυμεί περαιτέρω αλληλεπίδραση.
Συχνές ερωτήσεις σχετικά με τη συμπεριφορά των σκύλων
Μπορούμε να βγάλουμε όλους τους σκύλους για βόλτα στο πάρκο;
Αν και ορισμένα κατοικίδια έχουν καλή αλληλεπίδραση με άλλους σκύλους στο πάρκο, κάποιοι σκύλοι ανταποκρίνονται καλύτερα στο παιχνίδι στο σπίτι ή με έναν άλλο σκύλο τον οποίο ήδη γνωρίζουν και είναι εξοικειωμένοι μαζί του. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι το πάρκο αποτελεί μια καλή επιλογή για την αλληλεπίδραση και κοινωνικοποίηση του τετράποδου φίλου μας με άλλους σκύλους. Ασφαλώς, επιβλέπουμε την αρχική αλληλεπίδραση και ακολούθως παρακολουθούμε το παιχνίδι μεταξύ τους, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι εξελίσσεται φυσιολογικά και δεν ξεφεύγει η κατάσταση.
Τι πρέπει να κάνουμε αν ο σκύλος μας εμπλακεί σε καβγά;
Δυστυχώς, μπορεί να τύχει κάποια στιγμή το κατοικίδιό μας να τσακωθεί με έναν άλλο σκύλο. Το να γνωρίζουμε πώς να διαχειριστούμε μια τέτοια κατάσταση είναι απαραίτητο για να τους κρατήσουμε όλους ασφαλείς. Δεν επιχειρούμε να χωρίσουμε τους σκύλους πιάνοντας το κολάρο τους ή οποιοδήποτε μέρος του σώματός τους. Ένας δυνατός θόρυβος μπορεί να είναι αρκετός για να σταματήσει τον καβγά. Ακόμα και μια κόρνα αέρος αποτελεί χρήσιμο εργαλείο σε τέτοιες περιπτώσεις. Εάν ένα τέτοιο συμβάν προκύψει στο σπίτι, μπορούμε να ψεκάσουμε με νερό τους δύο σκύλους, ώστε να σταματήσουν.
Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε τον σκύλο μας από το να γίνει επιθετικός;
Ο καλύτερος τρόπος για να αποτρέψουμε το κατοικίδιό μας από έναν καβγά με κάποιον άλλο σκύλο, είναι να αναγνωρίσουμε τα σημάδια επιθετικότητας που μπορεί να εκδηλώνει ο σκύλος μας και να απομακρύνουμε τα δύο ζώα πριν να επιδεινωθεί η κατάσταση.
Πώς μπορούμε να ξέρουμε εάν ένας άλλος σκύλος είναι έτοιμος για παιχνίδι;
Εάν δεν είμαστε σίγουροι για το εάν το κουτάβι με το οποίο θέλει να ασχοληθεί ο σκύλος μας είναι έτοιμο να παίξει, τότε μπορούμε να κάνουμε ένα γρήγορο τεστ αποχωρισμού. Μόλις χωριστούν οι δύο σκύλοι, αν τρέξουν και οι δύο πίσω για να παίξουν ξανά, αυτό είναι ένα σημάδι ότι και οι δύο επιθυμούν το παιχνίδι. Εάν ένας εκ των δύο σκύλων απομακρυνθεί από τον άλλο, τότε αποφεύγουμε την περαιτέρω αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο ζώων.
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Γενικά Άρθρα (Κάμπιες: Ο Κίνδυνος Της Άνοιξης!)
Οι κάμπιες συνήθως εντοπίζονται σε περιοχές, όπου τριγύρω υπάρχουν πεύκα, καθότι τρέφονται με πευκοβελόνες. Παρότι, οι κάμπιες φαίνονται εντυπωσιακές και μπορεί να τραβούν την προσοχή των κατοικίδιών μας, θα πρέπει όταν είμαστε με τους τετράποδους φίλους μας, να κρατάμε αποστάσεις από τα πάρκα και τις περιοχές που μπορεί να τις συναντήσουμε. Ο λόγος είναι ότι οι κάμπιες είναι τοξικές για τα κατοικίδιά μας και μπορεί να τους προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Οι κάμπιες διαθέτουν στην επιφάνεια του σώματός τους τριχίδια, τα οποία εκτοξεύουν στον αέρα όταν νιώσουν κάποια απειλή. Τα τριχίδια αυτά φέρουν μια τοξίνη η οποία μπορεί να προκαλέσει τοπική ή γενικευμένη αντίδραση υπερευαισθησίας, όταν έρθει σε επαφή με το δέρμα ή τους βλεννογόνους. Με τον όρο αντίδραση υπερευαισθησίας εννοούμε τη μη φυσιολογική ανοσολογική απόκριση του οργανισμού, η οποία εκδηλώνεται σε υπερβολικό βαθμό, οδηγώντας στην εκδήλωση φλεγμονής και στην πρόκληση ιστικών βλαβών.
Τόσο οι σκύλοι, όσο και οι γάτες προσελκύονται συχνά από τις κάμπιες, τις οποίες μπορεί να προσπαθήσουν να φάνε. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι μοιραία. Μόλις τρεις ή τέσσερις κάμπιες αρκούν για να απειλήσουν τη ζωή ενός μεσαίου μεγέθους σκύλου και μόνο μία αρκεί για μια γάτα. Μόνο ένα γλείψιμο αρκεί, ώστε τα τοξικά τριχίδια της κάμπιας να προκαλέσουν νέκρωση της γλώσσας στο ζώο. Από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης αντιληφθεί το πρόβλημα, είναι συνήθως πολύ αργά για θεραπεία. Δυστυχώς, ο κτηνίατρος δεν μπορεί να κάνει πολλά, πέραν από την παρηγορητική αγωγή για την ανακούφιση του πόνου και τον περιορισμό της φλεγμονής.
Τα βασικά προειδοποιητικά σημάδια κατάποσης κάμπιας περιλαμβάνουν:
- Έντονο γλείψιμο των χειλιών
- Υπερβολική σιελόρροια (πολλά σάλια)
- Bήχας ή ήχος σα να προσπαθεί να βγάλει κάτι από το λαιμό του το ζώο
- Τρίψιμο του στόματος με τις πατούσες
- Πρησμένη γλώσσα
- Εμετός
- Αναπνευστική δυσχέρεια σε ακραίες περιπτώσεις
Η θεραπεία για ένα κατοικίδιο ζώο που εκτίθεται σε κάμπιες είναι κυρίως συμπτωματική και υποστηρικτική. Αυτή περιλαμβάνει, καλό ξέπλυμα του στόματος, κρύες κομπρέσες, χορήγηση αναλγητικών, αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, καθώς και φαρμάκων για τον έλεγχο των αντιδράσεων υπερευαισθησίας.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν;
Το κλειδί είναι η πρόληψη! Αποφεύγουμε τα πάρκα και τις περιοχές με πεύκα και γενικότερα, όπου γνωρίζουμε ότι πιθανά θα συναντήσουμε κάμπιες. Καθαρίζουμε τις πατούσες του σκύλου μας μετά τη βόλτα και χρησιμοποιούμε αυτοκόλλητη ταινία στα πέλματα για απομάκρυνση τυχόν τριχιδίων που μπορεί να πάτησε στο έδαφος ο σκύλος μας. Σε υποψία επαφής του κατοικίδιού μας με κάμπιες ή αν εντοπίσουμε ενδείξεις που μας προβληματίζουν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, επισκεπτόμαστε άμεσα τον κτηνίατρό μας.
Πηγές:
Γενικά Άρθρα (Κότσυφας)
Ο κότσυφας είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα, αλλά και αγαπημένα πτηνά.
Στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ο κότσυφας διατηρεί τη θέση του ως το 10ο κορυφαίο πτηνό σε πληθυσμό. Τι κάνει όμως τον κότσυφα τόσο ξεχωριστό;
- Όταν επιλέγουν το ταίρι τους, τα θηλυκά δίνουν μεγάλη σημασία στο χρώμα του ράμφους ενός αρσενικού. Όσο πιο φωτεινό και πιο πορτοκαλί είναι το ράμφος, τόσο πιο υγιές είναι το αρσενικό. Οι νεοσσοί από αρσενικό με έντονο πορτοκαλί ράμφος είναι πιο ενεργητικοί και δυνατοί από τους νεοσσούς από ένα αρσενικό με ανοιχτό κίτρινο ράμφος.
- Αν θέλετε ένα κότσυφα στον κήπο σας, μπορείτε να τον δελεάσετε με μερικά πολύ ώριμα μήλα ή αχλάδια. Τα κοτσύφια τρέφονται με έντομα και φρούτα, ενώ αγαπούν και απολαμβάνουν επίσης τα κεράσια. Προτιμούν να τρώνε στο έδαφος και θα αρκεστούν σε μερικούς επιπλέον σπόρους σε ένα κομμάτι γρασίδι.
- Τα κοτσύφια είναι πολύ καλοί τραγουδιστές, ειδικά νωρίς το πρωί και κατά το ηλιοβασίλεμα. Τους αρέσει να τραγουδούν μετά από τη βροχή. Μπορείτε να ακούσετε τα νεαρά αρσενικά να κελαηδούν ήδη από τον Ιανουάριο. Τα ενήλικα αρσενικά ξεκινούν το τιτίβισμά τους τον Μάρτιο.
- Η φωλιά ενός κότσυφα είναι άνετη και έχει το σχήμα μπολ. Είναι φτιαγμένη από κλαδιά, φύλλα, γρασίδι, βρύα και φτερά. Χρησιμοποιούν μαζί και λάσπη ως «τσιμέντο» για να τα συγκρατήσει όλα μαζί. Η κατασκευή μιας φωλιάς μπορεί εύκολα να διαρκέσει μια εβδομάδα και το θηλυκό είναι υπεύθυνο για την κατασκευή της.
- Οι θάμνοι, οι φράκτες και τα δέντρα είναι δημοφιλείς τοποθεσίες φωλιάς. Οι φωλιές κρέμονται αρκετά χαμηλά, έτσι τα κοτσύφια αποτελούν συχνά λεία για τις γάτες.
- Ο κότσυφας αναπαράγεται δύο έως τρεις φορές το χρόνο: πρώτα τον Μάρτιο και ξανά όταν τα μικρά της πρώτης γέννας γίνουν ανεξάρτητα.
- Μια φωλιά κότσυφα αποτελείται από τρία έως έξι τιρκουάζ αυγά με σκούρες κηλίδες. Τα αυγά εκκολάπτονται μετά από δύο εβδομάδες. Οι γονείς ταΐζουν τα άφτερά και τυφλά νεογνά τους για άλλες δύο έως τρεις εβδομάδες πριν πετάξουν, και ακόμη και μετά από αυτό, οι νεοσσοί μένουν κοντά και ταΐζονται περιστασιακά.
- Υπολογίζεται ότι υπάρχουν από 38 έως και 55 εκατομμύρια ζευγάρια κοτσυφιών στην Ευρώπη.
- Μόνο το θηλυκό κλωσάει τα αυγά, αλλά μόλις εκκολαφθούν τα αυγά, το αρσενικό βοηθάει στο τάισμα των νεοσσών.
- Τα κοτσύφια είναι μονογαμικά: το 80% των ζευγαριών μένουν μαζί για μια ζωή.
Πηγή: www.versele-laga.com
Γενικά Άρθρα (Κουνέλι)
Φυσικά τα κουνέλια είναι χαριτωμένα και χνουδωτά, αλλά όπως πολλοί λάτρεις των κουνελιών θα γνωρίζουν, υπάρχουν πολλά περισσότερα σε ένα κουνέλι από αυτό! Τα παρακάτω αποδεικνύουν πόσο εκπληκτικά είναι τα κουνέλια και γιατί κανείς δεν πρέπει ποτέ να υποτιμά ένα κουνελάκι και την ευφυΐα του!
- Τα κουνέλια λατρεύουν να ζουν στο σπίτι μας! Τα κατοικίδια κουνέλια γίνονται όλο και πιο δημοφιλή. Τα κουνέλια μπορούν να μείνουν στο σπίτι μας, εξίσου εύκολα όπως μια γάτα ή ένας σκύλος! Όταν μοιραζόμαστε το σπίτι μας με ένα κουνελάκι , περνάμε πολύ περισσότερο χρόνο μαζί του και είναι εκπληκτικό το πόσο καλά μπορεί να προσαρμοστεί και σύντομα να γίνει μέλος της οικογένειάς μας. Τα κουνέλια λατρεύουν την παρέα και αυτό θα το διαπιστώσετε πολύ γρήγορα!
- Τα κουνέλια μοιάζουν με μικρά παιδιά! Ακριβώς όπως τα μικρά παιδιά, τα κουνέλια πρέπει να εκτονώνουν την ενέργειά τους σε καθημερινή βάση, μέσω του παιχνιδιού . Έχουν έντονο το αίσθημα της εξερεύνησης , ειδικά για οπουδήποτε εκτός των ορίων που τους έχουμε δώσει! Η αφοσίωσή τους σε οτιδήποτε τους κινεί την περιέργεια και το γεγονός ότι δεν τους αρέσει να υποχωρούν, θα σας καταπλήξουν. Πρέπει να τα κρατάμε δραστήρια απασχολώντας τα με πολλά πράγματα, διαφορετικά μπορεί να βαρεθούν και μερικές φορές μπορεί και να ενοχληθούν αν δεν ασχοληθούμε μαζί τους . Μπορεί επίσης να αντιδράσουν έντονα και να μας αγνοήσουν, αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν! (όπως λιχουδιές ή το φαγητό τους στην ώρα τους!)
- Στα κουνέλια αρέσει να έχουν “μια τουαλέτα” Τα κουνέλια είναι πολύ καθαρά ζώα και τείνουν να ουρούν και να αφοδεύουν σε ένα μόνο μέρος. Αυτό το σημείο θα είναι η «τουαλέτα» τους. Ακριβώς όπως μια γάτα, τα κουνέλια εκπαιδεύονται πολύ εύκολα και μπορούμε να τα εκπαιδεύσουμε να χρησιμοποιούν ένα μέρος ως «τουαλέτα».
- Τα κουνέλια καταλαβαίνουν λέξεις! Όπως ένας σκύλος, έτσι και τα κουνέλια μπορούν να καταλάβουν ορισμένες λέξεις. Μπορούν να μάθουν λέξεις όπως “Ώρα για ύπνο”, “Λιχουδιά”, “Όχι” καθώς και το όνομά τους. Μιλάμε λοιπόν στο κουνέλι μας και θα δούμε τα αυτιά του να κινούνται, καθώς μας ακούνε.
- Τα κουνέλια είναι σαν τα σκυλιά! Ακούμε συχνά τους ανθρώπους να λένε “το κουνέλι μου νομίζει ότι είναι σκύλος!”. Λοιπόν, αυτό συμβαίνει επειδή τα κουνέλια μοιάζουν με τα σκυλιά. Μόλις το κουνέλι μας μάθει να μας εμπιστεύεται, θα θέλει να περνάει χρόνο μαζί μας και θα εκδηλώσει το χαρακτήρα του άφοβα . Τα κουνέλια διαθέτουν προσωπικότητα και συναισθήματα, όπως ένας σκύλος. Μας περιμένουν να γυρίσουμε από τη δουλειά, ζητιανεύουν κεράσματα, αγαπούν τα παιχνίδια και μπορούν μέχρι και να μάθουν εντολές και κόλπα. Επίσης λατρεύουν να χαλαρώνουν μαζί μας μπροστά στην τηλεόραση! Θα γίνουν ο καλύτερος μας φίλος σε ελάχιστο χρόνο.
- Τα κουνέλια μπορεί να εκνευριστούν μαζί μας! Τα κουνέλια έχουν πολλές διαθέσεις και σίγουρα μπορούν να είναι και σε κακή διάθεση! Συνήθως μπορούμε να αντιληφθούμε πότε μας κοιτάνε με εκείνο το “άγριο βλέμμα”. Μπορεί επίσης να μας αγνοήσουν και να μουτρώσουν για αρκετό χρονικό διάστημα. Αυτό συμβαίνει συνήθως μετά από κάποια επίσκεψη στον κτηνίατρο ή αν καθυστερήσουμε να τα ταΐσουμε.
- Τα κουνέλια αγαπούν το πρόγραμμα! Αγαπούν τη ρουτίνα και μόλις την καθιερώσουμε, θα ξέρουν ακριβώς πότε είναι η ώρα του ταΐσματος, πότε είναι ο χρόνος κάποιας θεραπείας ή άσκησης. Έχουν πολύ καλή αίσθηση του χρόνου, καθώς αντιλαμβάνονται επίσης πότε είναι η ώρα για τα φάρμακά τους (εάν χρειάζονται κάποια σε τακτική βάση) και συνήθως κρύβονται.
- Τα κουνέλια λατρεύουν να είναι αρχηγοί! Τα κουνέλια μπορεί να είναι πολύ αυταρχικά και δεν είναι ασυνήθιστο να δούμε συμπεριφορές όπως μίας «ντίβας». Φροντίζουν δίχως δισταγμό να μας το δείξουν όταν δεν είναι ευχαριστημένα με κάτι. Ορισμένα θα μουγκρίσουν, κάποια θα χτυπήσουν τα πόδια τους μια φορά και άλλα θα μας κοιτάξουν με ένα χαρακτηριστικό “βλέμμα” δυσαρέσκειας. Είναι πολύ προστατευτικά με το χώρο τους και τους αρέσει να μας δείχνουν πώς θέλουν εκείνα να είναι το σπίτι τους και όχι όπως θέλουμε εμείς. Όταν πρόκειται να καθαρίσουμε το χώρο τους , θέλουν να μάθουν ακριβώς τι κάνουμε. Αυτά θα αποφασίσουν πότε τελειώνει ο χρόνος του παιχνιδιού, και όχι εμείς. Μπορεί ακόμη και να μας σπρώχνουν ελαφρά με τη μουσούδα τους, για να μας δείξουν ότι θέλουν να φύγουμε από το χώρο τους.
- Τα κουνέλια θα μας αγαπήσουν άνευ όρων Ακριβώς όπως ένας σκύλος, μόλις μας αγαπήσει ένα κουνέλι, θα μας αγαπάει για πάντα. Βεβαιωνόμαστε ότι το κουνέλι μας είναι χαρούμενο και υγιές και μόλις μάθει να μας εμπιστεύεται, θα γίνει ο καλύτερος φίλος μας. Θα δείτε πόσο ξεχωριστή μπορεί να είναι μια σχέση με ένα τόσο όμορφο μικροσκοπικό πλάσμα με μεγάλα αυτιά.
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Γενικά Άρθρα (Ο Σκύλος Μου Φτερνίζεται)
Όλοι οι σκύλοι, όπως και εμείς, φτερνίζονται μερικές φορές - αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και δεν πρέπει να μας ανησυχεί. Ωστόσο, εάν ο σκύλος μας δεν μπορεί να σταματήσει να φτερνίζεται, παρουσιάζει ενδείξεις αναπνευστικής δυσχέρειας καθώς φτερνίζεται ή συνεχίζει να φτερνίζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για περισσότερο από μία εβδομάδα, τότε θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας. Το φτέρνισμα δεν αποτελεί ασθένεια από μόνο του, αλλά είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να υποδεικνύει ότι κάτι συμβαίνει με την υγεία του κατοικίδιου μας.
Γιατί φτερνίζονται οι σκύλοι;
Το φτέρνισμα είναι ένα φυσιολογικό αντανακλαστικό μέσω του οποίου καθαρίζεται η ρινική οδός από τυχόν ερεθιστικά σωματίδια. Τα ξένα σωματίδια που μπορεί να υπάρχουν στη ρινική κοιλότητα διεγείρουν το εσωτερικό της μύτης, επάγοντας την απελευθέρωση ουσιών οι οποίες μεταδίδουν σήματα στον εγκέφαλο πυροδοτώντας το αντανακλαστικό του φτερνίσματος. Όταν ένα ζώο φτερνίζεται, η γλώσσα του ανασηκώνεται αποφράσσοντας τη στοματική κοιλότητα. Ο αέρας από τους πνεύμονες στη συνέχεια προωθείται με δύναμη προς την ανώτερη αναπνευστική οδό και στη συνέχεια απελευθερώνεται από τη μύτη μέσω του φτερνίσματος. Καθότι η σύγκλιση της στοματικής κοιλότητας δεν είναι πλήρης, ένα μέρος του αέρα αποβάλλεται επίσης μέσω του στόματος.
Τι είναι ο «ανάστροφος πταρμός»;
Ο «ανάστροφος πταρμός» είναι ένα παράξενο φαινόμενο, αλλά αν ο σκύλος μας το έχει εμφανίσει έστω και μια φορά, σίγουρα θα το έχουμε αναγνωρίσει. Διαρκεί για μερικά λεπτά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να κρατήσει και λιγότερο από ένα λεπτό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ηχηρή προσπάθεια εισπνοής, όπου ο αέρας κινείται προς το εσωτερικό της μύτης και όχι προς τα έξω. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται με σύντομα παροξυσμικά επεισόδια. Οι σκύλοι που εμφανίζουν «ανάστροφο πταρμό», μοιάζουν κατά κάποιο τρόπο σαν να προσπαθούν να καταστείλουν ένα λόξιγκα, ενώ ταυτόχρονα κάνουν έναν ήχο ρουθουνίσματος. Ο «ανάστροφος πταρμός» πιστεύεται ότι προκαλείται από ερεθισμό του οπίσθιου μέρους της στοματικής κοιλότητας, όπου οι δίοδοι του αέρα, τόσο από τη μύτη, όσο και από το στόμα ενώνονται μεταξύ τους. Μερικές φορές οι ιδιοκτήτες μπορεί να το μπερδέψουν με πνιγμό και αυτό μπορεί να τους τρομοκρατήσει. Γενικά δεν είναι ανησυχητικό εάν δεν συμβαίνει πολύ συχνά, ωστόσο καλό θα ήταν να το αναφέρουμε στον κτηνίατρό μας. Στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να μη χρειαστεί περαιτέρω διερεύνηση. Μερικοί σκύλοι παρουσιάζουν «ανάστροφο πταρμό» όταν ενθουσιάζονται, ενώ σε πολλούς σκύλους δεν υπάρχει προφανής λόγος που συμβαίνει αυτό. Υπάρχουν ορισμένες πιο σοβαρές καταστάσεις που μπορεί να συγχέονται με τον «ανάστροφο πταρμό», όπως η σύμπτωση των τοιχωμάτων της τραχείας (collapsus της τραχείας) και του λάρυγγα, καθώς και ο βήχας, επομένως είναι σημαντικό να είμαστε βέβαιοι ότι η διάγνωση είναι σωστή.
Γιατί φτερνίζεται ο σκύλος μου;
Το περιστασιακό φτέρνισμα είναι ένα εντελώς φυσιολογικό γεγονός. Λοιμώξεις, όπως το κοινό κρυολόγημα στον άνθρωπο, δεν αποτελούν συχνή αιτία φτερνίσματος στους σκύλους. Ωστόσο, η μύτη του σκύλου είναι πολύ ευαίσθητη και μπορεί εύκολα να ερεθιστεί από οικιακά σπρέι και αρώματα. Οι σκύλοι μπορούν επίσης να αναπτύξουν αλλεργίες στη γύρη ή τη σκόνη του αέρα και παρότι αυτά τα αλλεργιογόνα προκαλούν συχνότερα φαγούρα στο δέρμα, σε ορισμένους σκύλους μπορεί να προκαλέσουν και αντιδράσεις από το αναπνευστικό σύστημα, όπως είναι το φτέρνισμα. Οι σκύλοι που ανήκουν στις βραχυκεφαλικές φυλές, όπως τα Pug και τα Shih Tzu, λόγω της ιδιαίτερης ανατομίας της αναπνευστικής τους οδού, είναι πιθανότερο να φτερνιστούν ακόμη και από ένα μικρό ερεθισμό στη μύτη.
Εάν ο σκύλος μας συνεχίζει να φτερνίζεται χωρίς να υπάρχει μια λογική εξήγηση, μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό να αποτελεί ένδειξη ενός πιο σοβαρού προβλήματος.
- Εάν το φτέρνισμα εμφανίστηκε ξαφνικά μετά τη βόλτα και δεν έχει σταματήσει από εκείνη τη στιγμή, τότε μπορεί ο σκύλος μας να εισέπνευσε πιθανά κάποιο σπόρο από το γρασίδι του πάρκου ή κάποιο ξένο σώμα που έμεινε στη μύτη του. Οι σκύλοι που έχουν κάποιο ξένο σώμα στη μύτη τους μπορεί να τρίβουν το πρόσωπό τους με το πόδι τους ή να τρίβουν το πρόσωπό τους κατά μήκος του εδάφους και να φτερνίζονται.
- Οι ρινικές κοιλότητες στους σκύλους με μακριά μουσούδα αποτελούν περιοχές στις οποίες μπορεί δυνητικά να αναπτυχθεί κάποια υπερπλασία (όγκος), συνηθέστερα στους ηλικιωμένους σκύλους. Μερικές φορές μπορεί να δούμε ένα πρήξιμο στο πλάι του προσώπου.
- Κάποιοι σκύλοι μπορεί να αναπτύξουν μια σοβαρή μυκητιασική λοίμωξη στο ανώτερο αναπνευστικό τους σύστημα. Πρόκειται για ένα μύκητα που είναι ευρέως διαδεδομένος στο περιβάλλον και ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί ο λόγος για τον οποίο εγκαθίσταται στη μύτη ορισμένων σκύλων κατά την εισπνοή μικροσκοπικών σωματιδίων του. Η μυκητιασική λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού επάγει μια φλεγμονώδη κατάσταση η οποία προκαλεί δυσφορία στον σκύλο. Συχνά συνυπάρχει παχύρευστο, πρασινωπό ρινικό έκκριμα από το ένα ή και τα δύο ρουθούνια, ενώ μερικές φορές μπορεί να εκδηλωθεί και ρινορραγία.
- Μια πιο σπάνια περίπτωση, όπου ένας σκύλος μπορεί να εμφανίσει επίμονο παροξυσμικό φτέρνισμα, είναι η παρασίτωση από τα προνυμφικά στάδια ορισμένων ειδών μύγας. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μυίαση.
Τι άλλες ενδείξεις μπορεί να έχει ο σκύλος μας;
Εάν το φτέρνισμα επιμένει για κάποιο χρονικό διάστημα, δεν αποκλείεται και να παρατηρήσουμε εκκρίσεις είτε από το ένα, είτε και από τα δύο ρουθούνια. Στην αρχή αυτές οι εκκρίσεις μπορεί να είναι διαυγείς, αλλά στη συνέχεια μπορεί να γίνουν λευκωπής/υποκίτρινης/πρασινωπής χροιάς ή αιματηρές με την πάροδο του χρόνου. Είναι σημαντικό να σημειώνουμε και να κρατάμε αρχείο κάπου με όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούμε, όπως:
- Πότε ξεκίνησε το φτέρνισμα;
- Υπήρχαν εκκρίσεις από τη μύτη; Αν ναι, πώς ήταν;
- Οι εκκρίσεις ήταν από το ένα ρουθούνι ή και τα δύο;
Τα ζώα στα οποία το φτέρνισμα αποτελεί σύμπτωμα μιας σοβαρότερης υποκείμενης ασθένειας, μπορεί να είναι υποτονικά και απρόθυμα να φάνε. Άλλα σημάδια όπως ο βήχας, υποδεικνύουν ότι μπορεί να υπάρχει μια πιο γενικευμένη ασθένεια και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας.
Πώς θα ξέρει ο κτηνίατρός μου τι συμβαίνει με τον σκύλο μου;
Εάν το κατοικίδιο μας φτερνίζεται περιστασιακά ή μόνο για λίγες μέρες και δεν παρουσιάζει άλλα σημάδια ασθένειας, ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συμβουλεύσει απλώς να το παρακολουθήσουμε και να δούμε πως εξελίσσεται η κατάσταση υγείας του τετράποδου φίλου μας, αν υπάρχει επιδείνωση ή βελτίωση. Ο κτηνίατρός μας, θα μας ρωτήσει σχετικά με το είδος του φτερνίσματος και την ενδεχόμενη ύπαρξη ρινικών εκκρίσεων. Τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά ή την όρεξη του σκύλου μας, πρέπει εξίσου να ληφθούν υπόψιν. Ωστόσο, εάν το κατοικίδιό μας φτερνίζεται συνεχώς ή παρουσιάζει αδιαθεσία, ο κτηνίατρός μας θα θέλει να κάνει κάποιες περαιτέρω εξετάσεις. Η κλινική εξέταση βοηθά στον εντοπισμό τυχόν οιδημάτων (διογκώσεις), γύρω από το πρόσωπο ή το στόμα, ή ενδείξεις πόνου. Ο κτηνίατρός μας με βάση την κλινική εικόνα του τετράποδου φίλου μας θα μας συστήσει ακολούθως τις απαραίτητες εξετάσεις που χρειάζεται να γίνουν για τη διάγνωση του προβλήματος. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Ρινοσκόπηση
- Ακτινογραφίες
- Μαγνητική ή αξονική τομογραφία
- Λήψη βιοψιών από το βλεννογόνο της μύτης (χρήσιμη για τον αποκλεισμό ύπαρξης κακοήθους νεοπλασίας και τη διάγνωση φλεγμονωδών εξεργασιών ή/και ενδείξεων αλλεργίας)
Θα υπάρχει θεραπεία για τον σκύλο μου;
Το φτέρνισμα δεν αποτελεί ασθένεια από μόνο του - είναι ένα σημάδι που υποδεικνύει την ύπαρξη κάποιας ασθένειας. Επομένως, οποιαδήποτε θεραπεία θα εξαρτηθεί από το ποια είναι η υποκείμενη αιτία του φτερνίσματος σε κάθε περίπτωση.
Τα ξένα σώματα μπορούν απλώς να αφαιρεθούν από τη μύτη στις περισσότερες περιπτώσεις και ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί περαιτέρω θεραπεία. Ορισμένες υπερπλασίες, όπως οι πολύποδες μπορούν να αφαιρεθούν χειρουργικά, αλλά οι περισσότεροι ρινικοί όγκοι είναι αρκετά διηθητικοί για να αφαιρεθούν πλήρως. Ωστόσο, ορισμένοι από αυτούς τους όγκους ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία με ακτινοβολία ή στη χημειοθεραπεία. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί η ύπαρξη όγκου στον τετράποδο φίλο μας, θα ήταν καλό να απευθυνθούμε και σε έναν κτηνίατρο ογκολόγο. Ο κτηνίατρός μας θα είναι σε θέση να μας παραπέμψει, ώστε να προχωρήσουμε σε μια πιο στοχευμένη αντιμετώπιση.
Οι λοιμώξεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με διαφορετικά φάρμακα (ανάλογα με τη λοίμωξη που υπάρχει).
Οι σκύλοι με αλλεργίες χρειάζονται συνήθως μακροπρόθεσμη διαχείριση αυτής της κατάστασης. Συχνά, μπορεί να χορηγηθεί για αρχή κάποια συμπτωματική θεραπεία, για τον άμεσο έλεγχο των συμπτωμάτων κνησμού και φτερνίσματος.
Συμπεράσματα
Το φτέρνισμα αποτελεί φυσικό προστατευτικό αντανακλαστικό και γενικά δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Ωστόσο, εάν ο σκύλος μας συνεχίζει να φτερνίζεται ή δεν φαίνεται καλά με οποιονδήποτε τρόπο, τότε θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον κτηνίατρό μας για περαιτέρω συμβουλές.
Γενικά Άρθρα (Πρώτες Βοήθειες Στον Σκύλο)
Η γνώση παροχής πρώτων βοηθειών είναι ζωτικής σημασίας για όλους τους ιδιοκτήτες σκύλων, καθώς έτσι μπορεί να σωθεί η ζωή του τετράποδου φίλου μας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Οι σκύλοι είναι πλάσματα γεμάτα περιέργεια και μπορούν εύκολα να μπλέξουν σε μπελάδες, από το να κινδυνεύσουν από πνιγμό τρώγοντας κάτι που δεν έπρεπε μέχρι να τραυματιστούν από κάποιο ατύχημα.
Η παροχή των βασικών πρώτων βοηθειών μπορεί να βοηθήσει στη σταθεροποίηση της κατάστασης του κατοικίδιου μας μέχρι να μεταφερθεί στον κτηνίατρο. Είναι σημαντικό ως ιδιοκτήτες να κατανοήσουμε τον τρόπο και τις περιπτώσεις διενέργειας της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ), πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε ένα τραύμα και πως να αναγνωρίζουμε τις ενδείξεις δυσφορίας και πόνου στον σκύλο. Σίγουρα αν είμαστε προετοιμασμένοι και γνωρίζουμε από πρώτες βοήθειες αυτό αναμφίβολα μπορεί να κάνει τη διαφορά σε μια κρίσιμη κατάσταση.
Εισαγωγή στις πρώτες βοήθειες
Γνωρίζοντας τον τρόπο διαχείρισης κοινών τραυματισμών, όπως ένα κόψιμο ή ένα έγκαυμα, αλλά και την αντιμετώπιση ενός πνιγμού, μπορούμε έτσι να σώσουμε τη ζωή του σκύλου μας. Η εισαγωγή στις πρώτες βοήθειες καλύπτει τις βασικές αρχές της άμεσης παροχής φροντίδας στον σκύλο μας πριν τον πάμε στον κτηνίατρο. Αυτές περιλαμβάνουν την κατανόηση των ζωτικών σημείων του σκύλου μας, τη διενέργεια ΚΑΡΠΑ και τον εντοπισμό πιθανών κινδύνων στο σπίτι μας. Με την εκμάθηση των βασικών πρώτων βοηθειών, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι το αγαπημένο μας κατοικίδιο θα παραμείνει υγιές και ασφαλές.
Συνήθεις τραυματισμοί και επείγουσες καταστάσεις στον σκύλο
Γνωρίζοντας τα συχνότερα είδη τραυματισμών και έκτακτων περιστατικών στους σκύλους, μπορούμε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για τη διαχείρισή τους εάν συμβούν. Παρακάτω ακολουθεί μια λίστα με τα πιο συχνά περιστατικά με τα οποία μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι.
- Τραυματισμός οφθαλμού: Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα οφθαλμικών τραυματισμών, που κυμαίνονται από μικρές γρατζουνιές και εκδορές στον κερατοειδή έως και πιο σοβαρές καταστάσεις, όπως είναι τα έλκη κερατοειδούς και, σε σοβαρές περιπτώσεις, η διάτρηση και η ρήξη του βολβού του οφθαλμού.
- Κατάποση ξένου σώματος – αντικειμένων, όπως είναι οι πέτρες, τα παπούτσια, τα εσώρουχα, το σπασμένο γυαλί κ.λπ.
- Δάγκωμα μετά από επίθεση ή καβγά μεταξύ σκύλων ή άλλων ζώων
- Τροχαίο ατύχημα: Οι τραυματισμοί που προκαλούνται από οχήματα μπορεί να ποικίλλουν σε σοβαρότητα και ορισμένοι μπορεί να μην είναι άμεσα ορατοί. Για την αποφυγή τέτοιων περιστατικών, πρέπει να κρατάμε πάντα το κατοικίδιό μας με τον οδηγό (λουρί).
- Σπασμένο ή τραυματισμένο νύχι: Δεν πρέπει να αφήνουμε τα νύχια του σκύλου μας να μακρύνουν πολύ. Τα μακριά νύχια ευνοούν την πρόκληση τραυματισμού, ο οποίος μπορεί να επιφέρει σημαντική αιμορραγία και συχνά απαιτείται η παρέμβαση του κτηνίατρου, ενδεχομένως και με τη διενέργεια ηρέμησης, ώστε να αποκατασταθεί η βλάβη στο νύχι.
- Προβλήματα στη σπονδυλική στήλη και εμφάνιση πόνου & χωλότητας: Οι υπέρβαροι σκύλοι, καθώς και οι φυλές με μακριά ράχη είναι επιρρεπείς στην εμφάνιση προβολής μεσοσπονδύλιου δίσκου, ιδιαίτερα όταν πηδούν από ύψος (π.χ. από μια καρέκλα, ένα κρεβάτι ή σκαλιά στο έδαφος).
- Αφυδάτωση/Θερμοπληξία: Συνηθέστερα σε ηλικιωμένους και υπέρβαρους σκύλους. Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν βγάζουμε τον σκύλο μας βόλτα ή επιλέγουμε να τρέξουμε μαζί κατά τη διάρκεια των θερμότερων μηνών του χρόνου.
Όλα τα απαραίτητα που πρέπει να έχει το κουτί πρώτων βοηθειών
Πρέπει να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι! Φτιάχνουμε ένα κουτί πρώτων βοηθειών και το έχουμε παντού μαζί μας όπου πάμε. Μπορούμε επίσης να έχουμε περισσότερα από ένα κουτιά πρώτων βοηθειών, όπως ένα μεγάλο, για το σπίτι και ένα μικρότερο για το αυτοκίνητο ή κάποια άλλη εξόρμηση με τον τετράποδο φίλο μας. Το κουτί πρώτων βοηθειών θα πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
- Αποστειρωμένες γάζες
- Επιδέσμους
- Λευκοπλάστη
- Οινόπνευμα
- Αντιβιοτική αλοιφή
- Οφθαλμικό κολλύριο
- Βαμβάκι
- Οξυζενέ
- Τσιμπιδάκι
- Ηλεκτρονικό θερμόμετρο
- Φίμωτρο (προαιρετικά)
- καθώς, επίσης, και ό,τι άλλο φαρμακευτικό σκεύασμα μας υποδείξει ο κτηνίατρός μας, εφόσον μας συμβουλέψει κατάλληλα για τη χρήση του. Ανάμεσα σε αυτά ο κτηνίατρός μας θα μας προτείνει επίσης και κάποια σκευάσματα για την αντιμετώπιση ενδεχόμενου τσιμπήματος από έντομο/δαγκώματος φιδιού ή σε περίπτωση που ο σκύλος μας καταναλώσει κάποιο τοξικό δηλητήριο.
Θα πρέπει να ελέγχουμε τακτικά τις ημερομηνίες λήξης των φαρμάκων και να τα αντικαθιστούμε σε περίπτωση που έχει επέλθει η ημερομηνία λήξης.
Πληροφορίες και τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης
Θα πρέπει να έχουμε πάντα μαζί το τηλέφωνο του κτηνιάτρου μας, ενώ αν βρισκόμαστε σε άλλη περιοχή ή είμαστε διακοπές, να γνωρίζουμε ποια κτηνιατρεία και κτηνιατρικές κλινικές είναι κοντά μας και εφημερεύουν με τα αντίστοιχα τηλέφωνά τους.
Πώς αξιολογούμε τα ζωτικά σημεία του σκύλου μας
Αν προκύψει ένα έκτακτο συμβάν, αφιερώνουμε μερικά δευτερόλεπτα για να κοιτάξουμε γύρω μας και να αξιολογήσουμε πλήρως την κατάσταση. Για παράδειγμα, δεν πρέπει να κάνουμε βιαστικές κινήσεις μέσα στην κυκλοφορία, εάν ο σκύλος μας έχει χτυπηθεί από αυτοκίνητο. Μόνο καλό δεν θα του κάνουμε αν καταλήξουμε κι εμείς στο νοσοκομείο. Πλησιάζουμε προσεκτικά το κατοικίδιο μας και αξιολογούμε την κατάστασή του. Αναπνέει; Εάν όχι, επιχειρούμε τη διενέργεια ΚΑΡΠΑ. Αιμορραγεί; Εφαρμόζουμε άμεση πίεση στην πληγή, και ούτω καθεξής.
Δεν ξεχνάμε ότι ένα τραυματισμένο ή άρρωστο ζώο χρειάζεται ήρεμους και προσεκτικούς χειρισμούς. Ακόμα και ο πιο ήμερος σκύλος μπορεί να δαγκώσει όταν φοβάται ή πονάει. Κρατάμε το πρόσωπό μας μακριά από το στόμα του σκύλου μας και αποφεύγουμε να αγκαλιάσουμε τον σκύλο μας, όσο έντονη κι αν είναι η επιθυμίας μας να τον παρηγορήσουμε, καθώς αυτό μπορεί να τον τρομάξει περισσότερο ή να επιδεινώσει τα τραύματά του. Ο τόνος της φωνής μας είναι ήρεμος και κατευναστικός, προκειμένου να καθησυχάσουμε τον μικρό μας φίλο και, αν είναι δυνατόν, τον μεταφέρουμε σε ένα μέρος πιο ήσυχο μακριά από την φασαρία. Εάν πρέπει να τον μεταφέρουμε και οι πληγές του είναι επώδυνες, θα πρέπει να του φορέσουμε ένα φίμωτρο. Εάν ήδη έχουμε ένα μαζί μας στο κουτί πρώτων βοηθειών χρησιμοποιούμε αυτό, αλλιώς αν δεν έχουμε μαζί μας, τότε τυλίγουμε με μια γάζα τη μουσούδα του σκύλου μας, ώστε να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο δαγκώματος. Εάν ο σκύλος μας είναι μικρόσωμος, μπορούμε να τον τυλίξουμε με μια κουβέρτα ή πετσέτα και να τον μεταφέρουμε έτσι. Οι μεγαλόσωμοι σκύλοι μπορούν να μεταφερθούν με κάποιο αυτοσχέδιο φορείο ή με μια μεγάλη κουβέρτα.
Βασικές Τεχνικές Παροχής Πρώτων Βοηθειών στον σκύλο
Ως ιδιοκτήτες είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τις βασικές τεχνικές παροχής πρώτων βοηθειών σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Ορισμένες τεχνικές περιλαμβάνουν την εκμάθηση διενέργειας ΚΑΡΠΑ, τη διαχείριση μιας αιμορραγίας, την αντιμετώπιση τραυμάτων και την αναγνώριση των ενδείξεων θερμοπληξίας.
- Καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ)
Στην περίπτωση ενός σκύλου που δεν αναπνέει ή δεν έχει καρδιακό παλμό, η ΚΑΡΠΑ είναι μια διαδικασία επείγουσας αντιμετώπισης, η οποία περιλαμβάνει τεχνητές αναπνοές και κινήσεις συμπίεσης του θώρακα, παρόμοιες με την ανθρώπινη ΚΑΡΠΑ, στην προσπάθεια διάσωσης του ζώου. Εάν είμαστε το πρώτο άτομο που συναντά έναν σκύλο που δεν αναπνέει, θα πρέπει να καλέσουμε αμέσως έναν κτηνίατρο ή σε μια κλινική-νοσοκομείο ζώων, ώστε να μας συμβουλεύσουν για τον ορθό τρόπο μεταφοράς του ζώου, καθώς και για να τους ενημερώσουμε για τη σοβαρότητα της κατάστασης και την άφιξή μας. Αν υπάρχει διαθέσιμος κτηνίατρος που μπορεί να έρθει άμεσα είναι κι αυτό μια επιλογή. Σε κάθε περίπτωση μέχρι να προσκομίσουμε το ζώο ή να έρθει ένας κτηνίατρος, θα το βοηθήσουμε εμείς σε αυτό το χρονικό διάστημα, κατόπιν κτηνιατρικής καθοδήγησης και εφόσον γνωρίζουμε τη διενέργεια ΚΑΡΠΑ. Υπάρχουν τρία εύκολα βήματα που θα μας βοηθήσουν να θυμόμαστε πώς να κάνουμε ΚΑΡΠΑ σε ένα σκύλο:
- Βεβαιωνόμαστε ότι οι αεραγωγοί (αναπνευστικό σύστημα – ρινικές κοιλότητες) είναι καθαροί και ελέγχουμε το στόμα και το λαιμό για τυχόν εμπόδια, όπως τροφή ή κάποιο ξένο σώμα. Οι αεραγωγοί πρέπει να είναι καθαροί και διαβατοί για να πραγματοποιηθεί επιτυχής ΚΑΡΠΑ.
- Ελέγχουμε εάν ο σκύλος αναπνέει. Ελέγχουμε το στέρνο αν ανεβαίνει και κατεβαίνει ως ένδειξη της αναπνευστικής λειτουργίας. Εάν ο σκύλος αναπνέει, η ΚΑΡΠΑ δεν είναι απαραίτητη.
- Ελέγχουμε τον καρδιακό παλμό ξαπλώνοντας τον σκύλο από τη δεξιά πλευρά και σπρώχνοντας τον μπροστινό αγκώνα προς το στήθος. Στο σημείο όπου ο αγκώνας συναντά το στήθος είναι η θέση της καρδιάς. Εάν δεν μπορούμε να δούμε κίνηση σε αυτή την περιοχή, ακουμπάμε την παλάμη μας για να νιώσουμε τον παλμό της καρδιάς.
Εάν ένας σκύλος πνίγεται, η λαβή Heimlich μπορεί να πραγματοποιηθεί τοποθετώντας τα χέρια μας και στις δύο πλευρές του θώρακα και ασκώντας πίεση. Μετά την αφαίρεση του αντικειμένου, μπορεί να διενεργηθεί ΚΑΡΠΑ εάν ο σκύλος εξακολουθεί να μην αναπνέει.
Ασκούμε πίεση στην πληγή και ανασηκώνουμε το τραυματισμένο μέρος του σώματος.
Αποφεύγουμε την συγκράτηση του σκύλου μας και τον κρατάμε μακριά από αντικείμενα που μπορούν δυνητικά να τον τραυματίσουν. Όταν σταματήσει το επιληπτικό επεισόδιο, κρατάμε τον σκύλο μας ζεστό σε ένα ήσυχο σημείο.
Μετακινούμε τον σκύλο μας σε δροσερό, σκιερό μέρος, εάν βρισκόμαστε έξω. Εάν έχουμε κάποια πετσέτα μαζί μας, τη βρέχουμε με δροσερό νερό και την απλώνουμε στο λαιμό ή το κεφάλι του σκύλου μας. Μπορούμε επίσης να βάλουμε τα πόδια ή την κοιλιά του σε δροσερό νερό.
Κρατάμε τον σκύλο μας ζεστό και ήρεμο, καθώς τον συγκρατούμε. Εάν δεν έχει τις αισθήσεις του, κρατάμε το κεφάλι του στο ίδιο επίπεδο με το υπόλοιπο σώμα.
Εκπαίδευση για την παροχή πρώτων βοηθειών
Μπορούμε, επίσης, να παρακολουθήσουμε κάποιο σεμινάριο πρώτων βοηθειών για κατοικίδια ζώα, ώστε να εκπαιδευτούμε ακόμη πιο σωστά στη διενέργεια ΚΑΡΠΑ και άλλων χρήσιμων τεχνικών.
Πότε αναζητούμε κτηνιατρική βοήθεια;
Πάντα! Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι οι πρώτες βοήθειες που παρέχουμε στον σκύλο μας, δεν υποκαθιστούν την κτηνιατρική φροντίδα, αλλά έχουν σκοπό να σταθεροποιήσουν την κατάσταση του ζώου, μέχρι να παρασχεθεί η κατάλληλη φροντίδα από έναν κτηνίατρο. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να είμαστε σε επικοινωνία με κάποιον κτηνίατρο, ώστε να μας καθοδηγήσει μέχρι να μεταφερθεί το ζώο στο ιατρείο, ώστε να διασφαλιστεί η ασφαλέστερη δυνατή διαχείριση της υγείας του.
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
Γενικά Άρθρα (Πρωτόγονες Φυλές Σκύλων)
Ο σκύλος ήταν πάντα ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου και έχει σταθεί δίπλα του στις πιο δύσκολες και αντίξοες καταστάσεις. Πολλές φορές , οι σκύλοι έχουν θυσιάσει ακόμα και την ζωή τους στην προσπάθεια να σώσουν και να προστατέψουν τον άνθρωπο που τα φροντίζει.
Τα αποτελέσματα των ερευνών αποκάλυψαν ότι ένα απροσδόκητο και γεωγραφικά ποικίλο σύνολο φυλών - συμπεριλαμβανομένου του Σιβηρικό Χάσκυ, του Αφγανικού Ιχνηλάτη, του Αφρικανικού Μπασέντζι, του Κινεζικού Τσόου Τσόου, του Ιαπωνέζικου Ακίτα και του Αιγύπτιου Σαλούκι - σχετίζεται με τους αρχαίους προγόνους του σκύλου, τους λύκους. "Οι σκύλοι από αυτές τις φυλές μπορεί να είναι οι καλύτεροι ζωντανοί εκπρόσωποι της γενετικής δεξαμενής των προγόνων των σκύλων", γράφουν οι ερευνητές.
Το εύρημα μπορεί να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς ορισμένων εμπειρογνωμόνων ότι οι σκύλοι προέρχονταν από την Ασία και μετανάστευσαν με τους ανθρώπους τόσο νότια προς την Αφρική όσο και βόρεια προς στην Αρκτική.(πηγή National Geographic)
Παρακάτω μπορείτε να δείτε ποιες είναι οι αρχαιότερες ράτσες.
Afghan Hound (Αφγανικός Ιχνηλάτης): Το Afghan Hound θεωρείται μια από τις πιο αρχαίες ράτσες. Οι σκύλοι αυτοί αναφέρονται σε πολλούς αιγυπτιακούς παπύρους και έχουν βρεθεί σε τοιχογραφίες σε σπήλαια στο Βόρειο Αφγανιστάν 8000 χρόνια π.Χ. . Το μακρύ και πυκνό του τρίχωμά τους δημιουργήθηκε με το πέρασμα των αιώνων ώστε να τους επιτρέψει να ζουν σε περιοχές με βαρύ χειμώνα. Το Αφγανικό Λαγωνικό έχει αριστοκρατική εμφάνιση είναι πολύ γλυκό, τρυφερό και παιχνιδιάρικο και απολαμβάνει τη συντροφιά του ανθρώπου.
Basenji (Μπασέντζι): Η φυλή σκύλων Μπασέντζι εμφανίζεται στο Κονγκό. Ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι ότι τα σκυλιά αυτά δεν γαυγίζουν. Δεν σημαίνει όμως ότι παραμένουν εντελώς σιωπηλά. Συνηθίζουν να βγάζουν ήχους που μοιάζουν τόσο με όμορφο τραγούδι όσο και με συγκλονιστική κραυγή, καθώς επίσης βγάζουν ήχους όπως τα συνηθισμένα κλαψουρίσματα σκύλων.
Chinese Shar-Pei (Σαρ Πέι): Το Σαρ Πέι εμφανίστηκε στην Κίνα πριν αιώνες και το χρησιμοποιούσαν ως ποιμενικό φύλακα και κυνηγό. Είναι ένας ανεξάρτητος και άγρυπνος σκύλος. Εξαιρετικά αφοσιωμένος στην οικογένεια του, συνηθίζει να γίνεται επιφυλακτικός με τους ανθρώπους που δεν γνωρίζει. Απολαμβάνει την ανθρώπινη συντροφιά περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φυλή σκύλων και αγαπά να βρίσκεται συνεχώς στο πλάι του ιδιοκτήτη του.
Akita (Ακίτα): Τα Ακίτα είναι μία μεγαλόσωμη φυλή σκύλων με καταγωγή τη βόρεια Ιαπωνία. Ανήκει στο είδος Spitz, του οποίου χαρακτηριστικά είναι η μακριά παχιά και συνήθως λευκή γούνα, τα μυτερά αυτιά και η χαρακτηριστική ουρά που αγκαλιάζει την πλάτη. Η ιαπωνική ιστορία περιγράφει ως πρόγονο του Ακίτα, το Matagi, σκύλο που χρησιμοποιούταν στο κυνήγι αγριογούρουνου, αρκούδας και ελαφιού. Το πιο γνωστό Ακίτα είναι ο Hachikō, ο σκύλος που έγινε γνωστός για την πίστη και την αφοσίωσή του. Γεννήθηκε το 1923 και έζησε μαζί με τον καθηγητή Hidesaburō Ueno.
Saluki (Σαλούκι): Θεωρείται μια από τις πιο παλιές, ίσως και η παλαιότερη, φυλή κυνηγόσκυλων. Είναι ο μοναδικός σκύλος που με το πέρασμα των αιώνων δεν έχει αλλάξει καθόλου, γιατί δεν έχει διασταυρωθεί με άλλες ράτσες. Έχουν βρεθεί απεικονίσεις του σε τοιχογραφίες όπως και Σαλούκι που έχουν μουμιοποιηθεί σε αρχαίους τάφους στην ευρύτερη περιοχή του Νείλου. Θεωρείται ο σκύλος των Βεδουίνων και γενικότερα των νομαδικών αραβικών λαών.
Alaskan Malamute: Το Αλάσκαν Μαλαμούτ είναι η μεγαλύτερη από όλες τις βόρειες φυλές. Πρόκειται για έναν εκπληκτικό σκύλο εργασίας με μεγάλη αντοχή και δύναμη. Η φυλή πήρε το όνομά της από το λαό των Εσκιμώων Μαλαμούτ Ινουίτ στην Αλάσκα οι οποίοι χρησιμοποιούσαν αυτούς τους σκύλους στο κυνήγι, για προστασία και για να τους βοηθούν να μεταφέρουν μέσα στο τσουχτερό κρύο και τους πάγους τα βαριά φορτία τους.
Chow Chow (Τσόου Τσόου): Τα Τσόου Τσόου υπάρχουν στην Κίνα για πάνω από 2000 χρόνια. Είναι ευγενικά, υπομονετικά, πιστά και φιλικά με την οικογένειά τους, αλλά συγκρατημένα με τους ξένους. Συνήθως δένονται συναισθηματικά και είναι ιδιαίτερα προστατευτικά με τα μέλη της οικογένειας. Η εκπαίδευση του Τσόου Τσόου δεν είναι και πολύ εύκολη υπόθεση. Πρέπει να ξεκινήσετε από μικρή ηλικία (ιδανικά 2 μηνών) για να θέσετε σωστές και γερές βάσεις.
Samoyed ( Σαμογέντ): Το Σαμογιέντ έχει πάρει το όνομά του από τη νομαδική φυλή Σαμογιέντ ,χρησιμοποιώντας το αρχικά σαν φύλακα και κυνηγό και στη συνέχεια για να τραβά φορτία. Επειδή αντέχει στις δύσκολες καιρικές συνθήκες, στις κακουχίες και είναι φιλικό βοήθησε στις εξερευνήσεις σε Αρκτική και Ανταρκτική. Πρόκειται για ένα έξυπνο, πιστό, ήρεμο και αξιαγάπητο σκύλο. Είναι παιχνιδιάρικος και τα πάει καλά με τα παιδιά. Είναι ιδιαίτερα κοινωνικός και φιλικός με όλους.
American Eskimo Dog ( Αμερικανικό Εσκιμό): Η φυλή θεωρείται ότι προήλθε από το γερμανικό Spitz, με την άφιξη μεταναστών στην Αμερική. Είναι κάτασπρο, με κεφάλι στενό, με έντονο ρύγχος και αυτιά όρθια και τριγωνικά. Τα μάτια του έχουν έντονο σκούρο χρώμα. Η γούνα του είναι μακριά και η ουρά του γυρίζει ακουμπώντας στην πλάτη του. Το Αμέρικαν Έσκιμο είναι ένας χαρούμενος σκύλος με υψηλό πνεύμα, αρκετά θορυβώδης που απολαμβάνει την έντονη άσκηση, ειδικά στο χιόνι. Μπορεί να ζήσει σε όλα τα είδη σπιτιών, από διαμέρισμα μέχρι και σε μεγάλο σπίτι με αυλή ή κήπο.
Canaan Dog (Σκύλος της Χαναάν): Η συγκεκριμένη φυλή είναι από τις αρχαιότερες στον κόσμο, όπως μαρτυρούν απεικονίσεις του σε τάφους στο Beni-Hassan του 2200 π.Χ. Οι σκύλοι αυτοί, ήταν σε άγρια κατάσταση στην έρημο Negev, όπου και τους εξημέρωσαν οι βεδουίνοι για να τους φυλάνε τα πρόβατα και να τους προστατεύουν. Ο ενεργητικός, υπάκουος και πολύ φιλικός με όσους γνωρίζει αυτός σκύλος έχει διακριθεί σε μια ποικιλία καθηκόντων που αφορούν στην αξιοπιστία και την υπακοή. Λειτουργεί καλά ως μέλος ομάδας, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να θελήσει να λειτουργήσει και ανεξάρτητα. Είναι αφοσιωμένος και ευγενικός.
Κοκόνι: Ελληνική φυλή με αρχαία καταγωγή. Άπειρες αναπαραστάσεις σε αγγεία, αγάλματα, ειδώλια και νομίσματα φανερώνουν την ύπαρξή του και την στενή σχέση του με την αρχαία ελληνική οικογένεια. Από αναφορές σε κείμενα και γκραβούρες ο σκύλος αυτός εμφανίζεται από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σε μια αδιάσπαστη συνέχεια σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Το Κοκόνι είναι ένας μικρόσωμος σκύλος με κορμό μακρύτερο από ότι το ύψος του, τρίχωμα κοντό στο πρόσωπο και στα μπροστινά μέρη των ποδιών, μετρίως μακρύ στον κορμό και το λαιμό, και μακρύτερο στην ουρά και τους γλουτούς. Έχει τριγωνικό κεφάλι με πεσμένα αυτιά και η ουρά του σχηματίζει ημικύκλιο. Ο μικρόσωμος αυτός σκύλος, ο οποίος είναι πανέξυπνος, απαντάται σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Γενικά Άρθρα (Πτηνά Που Ξεχωρίζουν)
Στρουθοκάμηλος
Οι στρουθοκάμηλοι είναι τα μεγαλύτερα πουλιά που ζουν σήμερα, με ενήλικες βάρους μεταξύ 200 και 300 κιλών. Τα ενήλικα αρσενικά έχουν ύψος περίπου 3 μέτρα ενώ τα θηλυκά είναι ελαφρώς μικρότερα. Αν και χωρίς πτήση, οι στρουθοκάμηλοι, που προέρχονται από την Αφρική, μπορούν να τρέξουν σε ταχύτητες έως και 70 χιλιόμετρα την ώρα και να τρέξουν για μεγάλες αποστάσεις με σταθερό ρυθμό 50 χιλιομέτρων την ώρα. Οι στρουθοκάμηλοι έχουν τα μεγαλύτερα μάτια όλων των ζωντανών χερσαίων σπονδυλωτών και γεννούν αυγά 3 κιλών, τα μεγαλύτερα που παράγονται από οποιοδήποτε ζωντανό πτηνό. Έχουν αξιοσημείωτη ανοχή στη θερμότητα, αντέχουν σε θερμοκρασίες έως 55 βαθμούς Κελσίου χωρίς πολύ άγχος. Οι στρουθοκάμηλοι δεν χρειάζεται να πίνουν νερό. Παίρνουν όλο το νερό που χρειάζονται από τα φυτά που τρώνε. Ωστόσο, θα πιούν εάν συναντήσουν μια τρύπα νερό.
Βουβόκυκνος
Πιστεύεται ότι ο βουβόκυκνος είναι το μεγαλύτερο πτηνό που μπορεί να πετάξει. Αυτό οφείλεται στο βάρος του, το οποίο μπορεί να φτάσει τα 15kg. Όταν οι κύκνοι ζουν σε κρύα κλίματα, τα φτερά τους θα παραμείνουν απόλυτα λευκά. Στις πιο νότιες περιοχές, το χρώμα αρχίζει να σκουραίνει λίγο. Τα φτερά τους δεν βρέχονται λόγω του γεγονότος ότι λιπαίνονται συνεχώς. Εάν αισθανθούν κίνδυνο, είναι σε θέση να αναπτύξουν μια αρκετά εντυπωσιακή ταχύτητα στο νερό. Σε φυσιολογικό περιβάλλον, τα πτηνά είναι ήρεμα και έχουν έναν μετρημένο τρόπο ζωής. Οι βουβόκυκνοι είναι ένα μάλλον μοναδικό είδος κύκνων. Εάν ένα από τα μέλη της οικογένειας αρρωστήσει, οι κύκνοι δεν θα πάνε σε πτήση έως ότου τα πάντα γίνουν και πάλι φυσιολογικά.
Περιπλανιζόμενος Άλμπατρος
Ο περιπλανιζόμενος άλμπατρος έχει το μεγαλύτερο πτερύγιο από οποιοδήποτε ζωντανό πτηνό, και συνήθως κυμαίνεται από 2,5 έως 3,5m. Το μήκος του σώματος είναι περίπου 107 έως 135 εκατοστά με τα θηλυκά να είναι ελαφρώς μικρότερα από τα αρσενικά. Οι ενήλικες μπορούν να ζυγίζουν από 5,9 έως 12,7 κιλά. Τα άλμπατρος έχουν ισχυρό σώμα, μακρύ ράμφος, επιμηκυνθέντα πόδια και πέδιλα. Μπορούν να περπατήσουν καλά στην ξηρά, σε αντίθεση με άλλα θαλάσσια πτηνά. Αντί να χτυπούν τα φτερά τους για να πετάξουν όπως κάνουν τα περισσότερα πτηνά, γλιστρούν πάνω σε ρεύματα αέρα. Χρησιμοποιούν τις τρομερές ανοιχτές φτερούγες τους για να πλεύσουν με τους ωκεάνιους ανέμους και μερικές φορές για να γλιστρήσουν για ώρες χωρίς ξεκούραση ή ακόμα και με ένα πτερύγιο των φτερών τους. Όταν τα φτερά τους είναι πλήρως εκτεταμένα, κλειδώνονται στη θέση τους από έναν τένοντα, έτσι ώστε το άλμπατρος να μην χρειάζεται να καταναλώνει ενέργεια κρατώντας τα φτερά του απλωμένα. Καταγράφηκαν να πετούν σε ταχύτητες τόσο υψηλές όσο 108 χιλιόμετρα την ώρα. Μια κοινή παραδοχή είναι ότι μπορούν να κοιμούνται κατά την πτήση, αν και δεν έχουν προκύψει άμεσα στοιχεία. Tα άλμπατρος δεν έχουν πρόβλημα να πιούν θαλασσινό νερό. Το αλάτι που λαμβάνουν απορροφάτε και μετακινείται μέσω του αίματος τους σε ένα ζευγάρι αδένων πάνω από τα μάτια τους. Το πυκνό αλμυρό υγρό εκκρίνεται από τα ρουθούνια και τρέχει κάτω από τις αυλακώσεις στο ράμφος. Καθώς η έκκριση γίνεται μεγαλύτερη, το πτηνό κουνάει το κεφάλι του για να στείλει το αλάτι πίσω στον ωκεανό.
Bee Hummingbird
Το Bee Hummingbird είναι το μικρότερο πτηνό στον κόσμο, και μάλιστα με διαφορά. Το μέγεθός του συγκρίνεται με αυτό των αγριομελισσών, ενώ είναι ελαφρύτερο από ένα κέρμα! Ενδημεί στην Κούβα και είναι ένα μικρό κολίμπρι το μήκος του οποίου είναι περίπου 5 εκατοστά, ενώ το βάρος του δεν ξεπερνά τα 2 γραμμάρια. Τα χρώματά του ποικίλλουν ανάλογα με το είδος, παρουσιάζοντας ροζ, πορτοκαλί και γαλάζια χρώματα στο φτέρωμά του. Βασικά χαρακτηριστικά του είναι ότι μπορεί να πετάξει εμπρός και πίσω, ενώ μπορεί να κουνήσει τα φτερά του μέχρι 80 φορές το δευτερόλεπτο, γεγονός που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται σαν μια αχνή θαμπάδα. Το μικροσκοπικό του μέγεθος του επιτρέπει να μετακινείται γρήγορα από το ένα λουλούδι στο άλλο, αριθμώντας περί τις 1.500 επισκέψεις σε άνθη ημερησίως.
Spine-Tailed Swift
To Hirundapus Caudacutus ή αλλιώς Swift και Spine-Tailed Swift είναι το πιο γρήγορο πτηνό σε κανονική πτήση, με την ταχύτητά του να φτάνει κοντά στα 170 χιλιόμετρα την ώρα. Ζει στη Νότια Σιβηρία και την Κεντρική Ασία. Αυτά τα πτηνά είναι μεταναστευτικά στη φύση και μπορούν να βρεθούν να διαχειμάζουν στη Νοτιοανατολική Ασία, την Ινδική Υποήπειρο και την Αυστραλία. Είναι ένας τύπος πτηνού μεγάλης ταχύτητας που ανήκει στο γένος Hirundapus. Είναι κυρίως εναέρια πτηνά που περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους πετώντας, αλλά χρησιμοποιούν δέντρα και σχισμές βράχων για να χτίσουν τις φωλιές τους ενώ αναπαράγονται. Τα ενήλικα του είδους έχουν μήκος περίπου 20 - 21 εκατοστά. Έχουν σώμα σε σχήμα κάννης, καφέ πλάτη και γκριζωπό καφέ φτέρωμα με πράσινη γυαλάδα. Έχουν λευκό λαιμό και ένα λευκό έμπλαστρο που εκτείνεται από κάτω από την ουρά τους μέχρι τα πλευρά τους. Οι ουρές τους είναι επίσης πολύ κοντές και τετράγωνες, με άξονες φτερών που της δίνουν μια αιχμηρή εμφάνιση. Το σχήμα της ουράς τους είναι ο λόγος πίσω από το όνομά τους. Αυτό το πτηνό έχει επίσης οριζόντιες ταχύτητες πετάγματος περίπου 160-168 χιλιόμετρα την ώρα. Έχουν επίσης ισχυρά φτερά που τους βοηθούν στην πτήση.
Sulfur - Crested Cockatoo
Τα Sulfur-Crested Cockatoo είναι συντροφικοί παπαγάλοι που κατάγονται από την Αυστραλία. Αυτοί οι παπαγάλοι είναι αγαπημένοι ως κατοικίδια για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητάς τους να μιλάνε και της γενικά τρυφερής τους διάθεσης. Αν φέρετε στο σπίτι σας ένα cockatoo, μπορεί απλώς να δίνετε στον εαυτό σας έναν φίλο για μια ζωή. Τα cockatoo που κρατούνται ως κατοικίδια έχουν συνήθως διάρκεια ζωής περίπου 65 ετών, πολύ εντυπωσιακό αν το συγκρίνεις με γάτα ή σκύλο. Σε ιδιαίτερα τυχερές και σπάνιες περιπτώσεις, τα cockatoo μπορούν να επιβιώσουν για πάνω από 80 χρόνια. Δεν διατηρούνται όλα τα cockatoo ως κατοικίδια και πολλά από αυτά ζουν στη φύση στην περιοχή τους στην Αυστραλία, την Παπούα Νέα Γουινέα και την Ινδονησία. Τα ελεύθερα περιπλανώμενα cockatoo τείνουν να έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής από τους αιχμάλωτους φίλους τους --σκεφτείτε περίπου 40 χρόνια. Περιστασιακά, ωστόσο, μερικοί από αυτούς τους ζωηρούς παπαγάλους μπορούν να φτάσουν ακόμη και έναν ολόκληρο αιώνα.
Πηγές:
Γενικά Άρθρα (Σύνδρομο Ανώτερης Αναπνευστικής Οδού Των Βραχυκεφαλικών Φυλών)
Εδώ και πολλά χρόνια, ο άνθρωπος, μέσω επιλεγμένων διασταυρώσεων και συγκεκριμένων γενετικών επιλογών έχει δημιουργήσει, με άξονα τις δικές του επιθυμίες, έναν τεράστιο αριθμό διαφορετικών φυλών σκύλων. Η διαμόρφωση των εξωτερικών χαρακτηριστικών σε ορισμένες από αυτές τις φυλές, δυστυχώς έχει γίνει εις βάρος των ίδιων των σκύλων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα υγείας, εξαιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης στη φύση των φυλών. Αυτή η επιμονή για την επιλογή και διαμόρφωση «επιθυμητών» σωματικών χαρακτηριστικών στις εκάστοτε φυλές σκύλων, είχε ως αποτέλεσμα πολλά κατοικίδια να εκδηλώνουν, σε σοβαρότερο βαθμό, την προδιάθεση ορισμένων συγγενών παθήσεων και μάλιστα σε αρκετά νεαρή ηλικία. Εάν σκεφτόμαστε να αποκτήσουμε ή ήδη έχουμε ως κατοικίδιο έναν σκύλο βραχυκεφαλικής φυλής (με επίπεδο πρόσωπο), όπως Pug, Boston terrier, Pekingese ή Bulldog, τότε θα πρέπει να γνωρίζουμε τα προβλήματα υγείας και ευζωίας που σχετίζονται με το σύνδρομο της ανώτερης αναπνευστικής οδού των βραχυκεφαλικών φυλών.
Τι είναι το σύνδρομο της ανώτερης αναπνευστικής οδού των βραχυκεφαλικών φυλών;
Το σύνδρομο ανώτερης αναπνευστικής οδού των βραχυκεφαλικών φυλών, προκύπτει από τις επιδράσεις μιας ομάδας συγγενών ανατομικών δυσπλασιών σε αυτές τις φυλές. Το χαρακτηριστικό αυτών των σκύλων είναι η επίπεδη δομή του προσώπου τους. Εξαιτίας αυτής της ανατομικής ιδιαιτερότητας υπάρχουν οι ακόλουθες δομικές ανωμαλίες, οι οποίες προκαλούν χρόνια έμφραξη της ανώτερης αναπνευστικής οδού.
- Στενοί ρώθωνες (ρουθούνια)
- Υπερμεγέθης και επιμήκης μαλακή υπερώα
- Δυσπλασία λάρυγγα και τραχείας (κυρίως στα Pug)
- Υποπλασία της τραχείας (κυρίως στα Bulldog)
Η μη φυσιολογική ανατομική διαμόρφωση σε αυτές τις φυλές σκύλων παρεμποδίζει τη φυσιολογική ροή του αέρα στους αεραγωγούς, με αποτέλεσμα αυτά τα ζώα να έχουν ηχηρή αναπνοή, ενώ ταυτόχρονα συνυπάρχει και η αδυναμία επαρκούς οξυγόνωσης, για την κάλυψη των αυξημένων απαιτήσεων που προκαλούνται ιδιαίτερα κατά την άσκηση.
Οι ρινικές κοιλότητες είναι επενδεδυμένες στο μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας τους με πλούσια αγγείωση, η οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες ψύχει τον εισπνεόμενο αέρα, συμβάλλοντας σημαντικά στη θερμορύθμιση του σώματος. Αυτή η διαδικασία δεν υφίσταται στις βραχυκεφαλικές φυλές σκύλων, με αποτέλεσμα οι σκύλοι να αναπνέουν μόνο από το στόμα, παρακάμπτοντας εντελώς τη ρινική κοιλότητα. Αυτό εξηγεί γιατί πολλές από αυτές τις φυλές έχουν μειωμένη ανοχή στη θερμότητα και δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε υψηλές θερμοκρασίες. Η απόφραξη των ρινικών κοιλοτήτων προκαλεί επίσης διαταραχές ύπνου και φαινόμενα παλινδρόμησης της τροφής. Οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν επίσης οίδημα (πρήξιμο) στους ιστούς γύρω από τη μύτη και τον λαιμό, εμποδίζοντας περαιτέρω τη ροή του αέρα και οδηγώντας στην εκδήλωση έντονων αναπνευστικών συμπτωμάτων.
Πως θα καταλάβουμε αν ο σκύλος μας πάσχει από το σύνδρομο της ανώτερης αναπνευστικής οδού των βραχυκεφαλικών φυλών;
Σκύλοι με σοβαρές συγγενείς ανατομικές ανωμαλίες μπορεί να εκδηλώσουν αναπνευστικά προβλήματα σε πολύ νεαρή ηλικία (μεταξύ 4-6 μηνών), αν και συνήθως οι περισσότεροι σκύλοι θα εμφανίσουν συμπτώματα στην ηλικία περίπου των 1-3 ετών. Από τα πρώτα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρήσουμε στον σκύλο μας είναι η έντονα θορυβώδης αναπνοή, καθώς επίσης μπορεί να ροχαλίζει δυνατά, ενώ κοιμάται. Στην πραγματικότητα, οι ιδιοκτήτες σκύλων των φυλών Pug και Bulldog πιστεύουν ότι είναι φυσιολογικό τα κατοικίδια τους να ροχαλίζουν και να έχουν τόσο ηχηρή αναπνοή. Ωστόσο, αυτά τα σημάδια υποδεικνύουν ότι οι αεραγωγοί του κατοικίδιου τους υφίστανται ήδη στένωση και η αναπνοή είναι δύσκολη (κοπιώδης).
Πολλά γαλλικά Bulldog με αυτό το σύνδρομο μπορεί να εμφανίσουν γαστρεντερικές διαταραχές, όπως ο εμετός, ιδιαίτερα αν ασκούνται ή όταν ενθουσιάζονται. Επίσης, τα ζώα αυτά συχνά έχουν έντονη σιελόρροια, εξαιτίας του μεγάλου ουρανίσκου που μπορεί να έχουν, καθώς δυσκολεύονται να αναπνεύσουν και να ασκηθούν. Φροντίζουμε πάντα να ενημερώνουμε πλήρως τον κτηνίατρό μας σχετικά με όλα τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ο τετράποδος φίλος μας, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι κάτι δεν είναι τόσο σημαντικό ή από την άλλη αν θεωρούμε κάποια συμπεριφορά πιο έντονη, θα πρέπει να το αναφέρουμε. Σε πολλές περιπτώσεις η αντιμετώπιση του αναπνευστικού συνδρόμου βελτιώνει και τα γαστρεντερικά συμπτώματα, ωστόσο υπάρχουν σκύλοι με εντονότερα συμπτώματα που ενδεχομένως να χρειαστούν επικουρικά φαρμακευτική αγωγή.
Πολλοί σκύλοι με το σύνδρομο ανώτερης αναπνευστικής οδού δεν επιθυμούν (ή δεν μπορούν) να ασκηθούν κανονικά και το γεγονός αυτό προδιαθέτει στην αύξηση του σωματικού τους βάρους, γεγονός που επιδεινώνει περαιτέρω το πρόβλημα. Η αναπνοή τους μπορεί να επιδεινωθεί ξαφνικά οδηγώντας σε οξεία αναπνευστική δυσχέρεια ή ξαφνική κατάρρευση (ιδιαίτερα κατά την περίοδο υψηλών θερμοκρασιών). Αυτή η επιδείνωση μπορεί να προκληθεί από την έντονη άσκηση και τον ενθουσιασμό. Σκύλοι με οξεία μορφή του συνδρόμου μπορεί να έχουν σχεδόν ολική απόφραξη των αεραγωγών και μπορεί να εμφανίσουν συσσώρευση υγρού στους πνεύμονες. Μια σοβαρή κρίση μπορεί να αποβεί μοιραία εάν δεν ληφθεί άμεσα επείγουσα κτηνιατρική αντιμετώπιση.
Διάγνωση του συνδρόμου της ανώτερης αναπνευστικής οδού στις βραχυκεφαλικές φυλές σκύλων
Η διάγνωση βασίζεται στα κλινικά συμπτώματα (και στο είδος της φυλής), αλλά μπορεί να απαιτηθούν περαιτέρω εξετάσεις για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση και να αποκλειστούν άλλες παθολογικές καταστάσεις. Εάν ο κτηνίατρός μας υποψιάζεται ότι ο σκύλος μας πάσχει από το εν λόγω αναπνευστικό σύνδρομο, θα θελήσει να πραγματοποιήσει μια ενδελεχή κλινική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης μιας δοκιμασίας άσκησης για την αξιολόγηση της αναπνευστικής λειτουργίας. Ίσως χρειαστεί πλήρης επισκόπηση του ανώτερου αναπνευστικού του σκύλου μας με τη χρήση ενδοσκοπίου και τη χορήγηση αναισθησίας, εφόσον έχει προηγηθεί διάγνωση του συνδρόμου, ώστε να μπορέσει ο κτηνίατρός να έχει πρόσβαση στα σημεία όπου υπάρχουν δομικές ανωμαλίες και να εκτιμήσει τη σοβαρότητά τους. Αυτού του είδους οι εξετάσεις γίνονται από κάποιον εξειδικευμένο κτηνίατρο με εμπειρία στη διαχείριση τέτοιου είδους περιστατικών. Η αναισθησία μόνο για τον σκοπό της εξέτασης, χωρίς ακόλουθη αποκατάσταση (επέμβαση) των ανατομικών ανωμαλιών ενέχει περιττό κίνδυνο για το κατοικίδιό μας. Γι’ αυτό το λόγο ο κτηνίατρος που θα πραγματοποιήσει αυτή τη διαδικασία θα πρέπει να είναι έμπειρος, ώστε πέραν της εξέτασης να προχωρήσει απευθείας και στη διόρθωση της δυσπλασίας.
Αντιμετωπίζεται το σύνδρομο της ανώτερης αναπνευστικής οδού των βραχυκεφαλικών φυλών;
Στα περισσότερα υπέρβαρα ζώα με σύνδρομο ανώτερης αναπνευστικής οδού τα συμπτώματα θα βελτιωθούν εάν χάσουν βάρος, επομένως ένα ορθό διατροφικό πλάνο αποτελεί μέρος της θεραπευτικής προσέγγισης. Επειδή η συγκεκριμένη παθολογική κατάσταση προκαλείται από συγγενείς δυσπλασίες της ανώτερης αναπνευστικής οδού, ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η κλινική εικόνα του ζώου είναι με τη διόρθωση των υποκείμενων ανατομικών προβλημάτων. Η χειρουργική επέμβαση αποσκοπεί στη διάνοιξη των ρωθώνων (ρουθουνιών) και την αφαίρεση μέρους από τον πλεονάζοντα ιστό εντός των αεραγωγών που παρεμποδίζει τη διέλευση του αέρα. Η χειρουργική επέμβαση απαιτεί μεγάλη ικανότητα και δεν είναι απαλλαγμένη από κινδύνους. Ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας παραπέμψει σε κάποιον άλλο κτηνίατρο χειρουργό που ειδικεύεται σε αυτού του είδους τις επεμβάσεις. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, η ποιότητα ζωής του μικρού μας φίλου θα πρέπει να βελτιωθεί σημαντικά. Όσο νωρίτερα διαγνωσθεί το πρόβλημα, τόσο πιο έγκαιρα θα προχωρήσουμε στην αντιμετώπισή του με την κατάλληλη καθοδήγηση του κτηνιάτρου μας.
Υπάρχει τρόπος πρόληψης του συνδρόμου;
Δεδομένου ότι η πάθηση είναι κληρονομική, είναι σημαντικό να μην αναπαράγονται ζώα που πάσχουν από το σύνδρομο (ακόμα κι αν έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση), καθώς θα επηρεαστούν και οι απόγονοί τους. Δυστυχώς, τα περισσότερα ζώα των βραχυκεφαλικών φυλών που πλήττωνται από το σύνδρομο της ανώτερης αναπνευστικής οδού, έχουν εκτραφεί σκόπιμα για να αναπαράγουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που είναι το αποτέλεσμα αυτών των δυσπλασιών (όπως πολύ κοντή μύτη και επίπεδο πρόσωπο). Επομένως, τα ανατομικά προβλήματα υπάρχουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε όλα τα ζώα εντός της φυλής. Εν κατακλείδι, το σύνδρομο της ανώτερης αναπνευστικής οδού είναι ένα ζωτικής σημασίας πρόβλημα που πλήττει την ευζωία των βραχυκεφαλικών φυλών και ο μόνος τρόπος για να μετριαστεί είναι με την αποδοχή των εκτροφέων ότι τα ακραία πρότυπα μορφολογικής διάπλασης (όπως υπερβολικά επίπεδα πρόσωπα) δεν είναι επιθυμητά για τους σκύλους και επιδρούν εις βάρος της ευζωίας τους.
Η κλίμακα αξιολόγησης της αναπνευστικής λειτουργίας στις βραχυκεφαλικές φυλές (Respiratory Function Grading Scheme – RFG Scheme) δημιουργήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, σε συνεργασία με τον Κυνοτροφικό Όμιλο του Ηνωμένου Βασιλείου το 2019, για να βοηθήσει τους εκτροφείς να αποφασίζουν ποιοι σκύλοι είναι κατάλληλοι για αναπαραγωγή. Οι σκύλοι που παρουσιάζουν σοβαρή μορφή του συνδρόμου δεν πρέπει να αναπαράγονται. Είναι σημαντικό οι ιδιοκτήτες που σκέφτονται να αγοράσουν ένα κουτάβι βραχυκεφαλικής φυλής να αναζητήσουν κάποιο στο οποίο και οι γονείς του θα έχουν υποβληθεί σε έλεγχο υγείας, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης της αναπνευστικής λειτουργίας (RFG).
Εάν για οποιονδήποτε λόγο ανησυχούμε ότι το κατοικίδιο μας μπορεί να έχει αναπνευστικά προβλήματα, τότε θα πρέπει να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας.
Γενικά Άρθρα (Τραυματισμένο Ζώο & Επείγοντα Περιστατικά)
Η άμεση κτηνιατρική φροντίδα μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας σε ζητήματα ζωής και θανάτου, όπως στην περίπτωση μιας τραυματισμένης γάτας, ύστερα από ένα ατύχημα. Επίσης, άμεση κτηνιατρική φροντίδα μπορεί να χρειαστεί και σε μικρότερης σοβαρότητας μικροατυχήματα. Η προσκόμιση του κατοικίδιου μας σε μια κτηνιατρική κλινική (όπου υπάρχει όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός) αποτελεί καλύτερη λύση από το να καλέσουμε τον κτηνίατρο στον τόπο του ατυχήματος. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης είναι να μην πανικοβαλλόμαστε! Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει περαιτέρω στρες σε ένα ήδη φοβισμένο ζώο με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Πού μπορούμε να αναζητήσουμε την παροχή άμεσης κτηνιατρικής φροντίδας σε ένα επείγον περιστατικό;
Εάν είναι το δικό μας κατοικίδιο που έχει τραυματιστεί, τότε θα πρέπει να το μεταφέρουμε στον κτηνίατρό μας, εφόσον αυτό είναι εφικτό. Αν όμως το περιστατικό συμβεί ενώ λείπουμε από το σπίτι, θα χρειαστεί να πάμε άμεσα στο πλησιέστερο κτηνιατρείο. Είτε το κτηνιατρείο είναι κοντά στο σπίτι, είτε είναι μακριά, πάντα παίρνουμε τηλέφωνο πρώτα, καθώς πολλά ιατρεία δεν λειτουργούν όλο το 24ωρο. Αφού ενημερώσουμε τηλεφωνικά τον κτηνίατρο πριν ξεκινήσουμε να πάμε εκεί, θα είναι σε θέση επίσης να μας δώσει σημαντικές συμβουλές, αλλά και να προετοιμαστεί κατάλληλα, ώστε να αντιμετωπίσει το κατοικίδιό μας άμεσα με το που φτάσουμε εκεί. Το γεγονός αυτό αυξάνει τις πιθανότητες της επιτυχούς αντιμετώπισης, για την καλύτερη δυνατή έκβαση της κατάστασης υγείας του ζώου μας.
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να μεταφέρουμε ένα τραυματισμένο ζώο;
Οποιοδήποτε ζώο που πονάει είναι πιθανό να εκδηλώσει μια απρόβλεπτη ή επιθετική συμπεριφορά. Εάν είναι σε θέση να περπατήσει, πιθανότατα να προσπαθήσει να τρέξει μακριά και να κρυφτεί, αν πρόκειται για χτυπημένο ζωάκι που βρήκαμε στο δρόμο. Με ένα κλουβί μεταφοράς είναι ο καλύτερος τρόπος να μεταφέρουμε το ζωάκι με ασφάλεια και να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο διαφυγής του. Εάν δεν μπορούμε να βρούμε κλουβί μεταφοράς, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εναλλακτικά ένα κουτί από χαρτόνι. Ωστόσο, ένα ζώο που έχει χτυπήσει σε ένα ατύχημα (και επομένως μπορεί να φέρει σοβαρά τραύματα στη σπονδυλική στήλη) θα πρέπει να μετακινείται όσο το δυνατόν λιγότερο με λεπτούς χειρισμούς, ώστε να μην προκληθεί περαιτέρω σωματική βλάβη. Ακόμα και μια κουβέρτα ή πετσέτα τεντωμένη μπορεί να χρησιμεύσει ως αυτοσχέδιο φορείο. Θα πρέπει να ανασηκώσουμε πολύ προσεκτικά το τραυματισμένο ζώο και να το ακουμπήσουμε ήρεμα στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου.
Τι κάνουμε αν δεν έχουμε αυτοκίνητο;
Εάν το κτηνιατρείο βρίσκεται σε κοντινή απόσταση ή δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μετακινηθούμε με αυτοκίνητο, τότε ίσως είναι δυνατό να μεταφέρουμε με τα πόδια μόνο ένα ζωάκι που έχει μικροτραυματισμούς. Αλλά είναι πολύ σημαντικό να αποφύγουμε να τραυματιστούμε κι εμείς, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση μιας τραυματισμένης γάτας, ένα δάγκωμά της μπορεί να οδηγήσει σε επώδυνους μώλωπες και κάποια ανεπιθύμητη μόλυνση. Το τύλιγμα του ζώου με μια κουβέρτα ή ένα μπουφάν θα μας βοηθήσει στη συγκράτησή του. Υπάρχουν επίσης υπηρεσίες ταξί για κατοικίδια – σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να ενημερώσουμε ότι πρόκειται για ένα χτυπημένο ή άρρωστο ζώο.
Ποιες είναι οι πρώτες βοήθειες που πρέπει να παρέχουμε σε ένα τραυματισμένο ζώο;
Ο στόχος των πρώτων βοηθειών είναι να κρατήσουμε το ζώο ζωντανό και ακέραιο μέχρι να του παρασχεθεί η κατάλληλη κτηνιατρική φροντίδα. Τα πιο σημαντικά βήματα που έχουμε να κάνουμε είναι να διασφαλίσουμε ότι το τραυματισμένο ζωάκι μπορεί να αναπνεύσει σωστά, να διατηρηθεί ζεστό και να είναι ελεγχόμενη η οποιαδήποτε αιμορραγία. Εάν το ζώο δεν έχει τις αισθήσεις του, ελέγχουμε το στόμα του για τυχόν κομμάτια τροφής και τραβάμε τη γλώσσα προς τα εμπρός. Το τύλιγμα του ζώου με μια κουβέρτα θα αποτρέψει την απώλεια θερμότητας, διατηρώντας σταθερή τη θερμοκρασία του σώματος, αλλά εάν δεν έχουμε κάποια κουβέρτα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εφημερίδες, αλουμινόχαρτο κ.λπ. Μπορεί να υπάρχει σοβαρή αιμορραγία στο εσωτερικό του σώματος και ως εκ τούτου δεν θα μπορέσουμε να την αντιληφθούμε. Η ωχρότητα στους βλεννογόνους γύρω από το στόμα και τα μάτια υποδεικνύει την ύπαρξη προβλήματος. Η αιμορραγία από ένα τραύμα στο δέρμα θα πρέπει να περιορίζεται με την εφαρμογή τοπικά ενός επιδέσμου ή κάποιας πετσέτας εναλλακτικά (ίσχαιμη περίδεση – περίσφιξη με το χέρι), περιορίζοντας έτσι την ροή του αίματος από ένα τραυματισμένο άκρο ή την ουρά.
Τι ακριβώς θεωρείται επείγον περιστατικό;
Οποιοδήποτε ατύχημα ή τραυματισμός που απειλεί τη ζωή ενός ζώου, αποτελεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τρία πιθανά προβλήματα είναι:
- Τροχαίο ατύχημα - Εάν δούμε ένα ζώο χτυπημένο από αυτοκίνητο να είναι πεσμένο στο δρόμο, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να το προφυλάξουμε από το να χτυπηθεί ξανά. Παρά τον κίνδυνο πρόκλησης περαιτέρω σωματικής βλάβης, το τραυματισμένο ζώο θα πρέπει να μεταφερθεί σε ένα ασφαλές μέρος. Φυσικά αποφεύγουμε να θέσουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο – δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μπορεί να είναι δύσκολο για τους οδηγούς να μας δουν τη νύχτα, καθώς δεν υπάρχει καλή ορατότητα. Πλησιάζουμε το ζώο ήρεμα, ώστε να μην το τρομάξουμε ακόμα περισσότερο. Δεν γίνονται όλα τα τροχαία ατυχήματα αντιληπτά, αλλά αν δούμε ένα ζώο να κουτσαίνει ή να έχει σημάδια λαδιού στο τρίχωμά του και κατεστραμμένα νύχια, τότε μπορεί να έχει υποστεί κάποιο ατύχημα. Μπορεί να έχει υποστεί σοβαρούς εσωτερικούς τραυματισμούς και χρειάζεται επείγουσα κτηνιατρική φροντίδα.
- Δηλητηρίαση - Οι ξαφνικές κρίσεις εμετού ή/και διάρροιας, η σιελόρροια (να τρέχουν σάλια από το στόμα), το τρέμουλο και η ξαφνική κατάρρευση αποτελούν όλα πιθανές ενδείξεις ότι το ζώο υπέστη δηλητηρίαση. Σε περίπτωση που γνωρίζουμε τι μπορεί να έχει φάει, καλό είναι αν αυτό είναι εφικτό, να πάρουμε ένα δείγμα μαζί μας στο κτηνιατρείο (π.χ. αν είναι κάποιο φυτό, σοκολάτα – το περιτύλιγμα κ.λπ.). Σε κάθε περίπτωση διατηρούμε το ζώο ζεστό και ήρεμο μέχρι να το προσκομίσουμε στο κοντινότερο κτηνιατρείο.
- Εγκαύματα- Η σωματική βλάβη που προκαλείται από τη φωτιά ή από ένα καυτό υγρό μπορεί να περιοριστεί με την έκπλυση της πληγής με άφθονο δροσερό νερό για να κρυώσει το δέρμα, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Δεν επιχειρούμε να αντιμετωπίσουμε το τραύμα με αλοιφές κ.λπ. Το τραυματισμένο ζώο θα πρέπει να μεταφερθεί σε κάποιο κτηνιατρείο όσο το δυνατόν γρηγορότερα, καθώς οποιαδήποτε καθυστέρηση μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της κατάστασης υγείας του ζώου (εντονότερο αίσθημα πόνου και κίνδυνος σοκ λόγω μεγάλης απώλειας σωματικών υγρών).
Πότε μπορούμε να περιποιηθούμε μόνοι μας ένα τραυματισμένο ζώο;
Μπορούμε να παρέχουμε τις πρώτες βοήθειες σε ένα ζώο μόνο για να του σώσουμε τη ζωή ή να αποτρέψουμε περαιτέρω τραυματισμούς, έως ότου αναλάβει ο κτηνίατρος την φροντίδα του. Καλό είναι να έχουμε πάντα μαζί μας ένα κουτί πρώτων βοηθειών το οποίο θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε χρόνο σε μια πραγματικά έκτακτη ανάγκη. Το κουτί πρώτων βοηθειών θα μπορούσε να περιέχει επιδέσμους διαφόρων μεγεθών, μια κουβέρτα, ένα ψαλίδι και γάντια μιας χρήσης. Μπορούμε να συμβουλευτούμε τον κτηνίατρο μας σχετικά με τα πράγματα που πρέπει να έχουμε στο κουτί πρώτων βοηθειών, ανάλογα και με την κατάσταση υγείας, καθώς και τις ειδικές ανάγκες του κατοικίδιου μας.
Γενικά Άρθρα (Τσιμπήματα Εντόμων)
Κατά τους θερμότερους μήνες του έτους, καθώς και ήδη από την άνοιξη, πολλά είδη εντόμων κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Έτσι, λοιπόν, ένα ζεστό απόγευμα που ο σκύλος μας θα παίζει στον κήπο, μπορεί άθελά του να διαταράξει την άγρια ζωή της περιοχής. Τόσο οι σφήκες, όσο και οι μέλισσες αποτελούν τους πιο κοινούς ενόχους όταν μιλάμε για τσιμπήματα εντόμων σε κατοικίδια. Ωστόσο, τα μυρμήγκια μπορούν εξίσου να τσιμπήσουν τους τετράποδους φίλους μας. Οι μέλισσες, οι σφήκες και τα μυρμήγκια, συνήθως δεν τσιμπούν, εκτός εάν ένας σκύλος πάνω στο παιχνίδι τα πατήσει κατά λάθος, πάει να τα αγγίξει ή τα ενοχλήσει. Τα περισσότερα περιστατικά με τσιμπήματα εντόμων κάνουν την εμφάνιση τους την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Τι πρέπει να κάνω εάν ο σκύλος μου έχει τσιμπηθεί από κάποιο έντομο;
Εάν υποψιαζόμαστε ότι το κατοικίδιό μας τσιμπήθηκε από κάποιο έντομο, θα πρέπει πρώτα να προσπαθήσουμε να δούμε πόσα τσιμπήματα έχει δεχθεί και σε ποια σημεία του σώματός του. Τα τσιμπήματα στο πρόσωπο και στο λαιμό είναι συχνά πιο σοβαρά από εκείνα σε άλλα σημεία του σώματος. Εάν ο λαιμός ή οι αεραγωγοί (βρόγχοι στους πνεύμονες) διογκωθούν, μπορεί να είναι δύσκολο για το ζώο να αναπνεύσει. Οποιοδήποτε ζώο τσιμπηθεί σε περιοχές γύρω από το πρόσωπο ή το λαιμό θα πρέπει οπωσδήποτε να εξεταστεί άμεσα από έναν κτηνίατρο και να τεθεί υπό στενή παρακολούθηση. Εάν ένα ζώο είναι αλλεργικό στο τσίμπημα κάποιου εντόμου μπορεί να αναπτύξει μια πιο σοβαρή αντίδραση (γενικευμένη αντίδραση υπερευαισθησίας - αλλεργικό σοκ) που επηρεάζει ολόκληρο το σώμα και εάν συμβεί αυτό θα πρέπει να πάμε αμέσως το κατοικίδιό μας στον κτηνίατρο.
Εάν το κατοικίδιό μας έχει τσιμπηθεί από μέλισσα, είναι πιθανό να έχει παραμείνει το κεντρί μέσα στο δέρμα. Αυτό μπορεί να συνεχίσει να απελευθερώνει δηλητήριο για κάποιο χρονικό διάστημα. Η επείγουσα αντιμετώπιση ενός τσιμπήματος μέλισσας περιλαμβάνει τη γρήγορη (ιδανικά άμεση) αφαίρεση του κεντριού για την πρόληψη της περαιτέρω απελευθέρωσης δηλητηρίου. Η τοπική εφαρμογή πάγου μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του επακόλουθου οιδήματος (πρήξιμο).
Στην περίπτωση τσιμπήματος από σφήκα, δεν είναι απαραίτητη η αφαίρεση του κεντριού από το δέρμα. Θα πρέπει να εφαρμόζεται πάγος τοπικά για τον περιορισμό του οιδήματος.
Τα μυρμήγκια παράγουν ένα είδος οξέος, το μυρμηκικό οξύ, το οποίο εγχέεται στο ζώο μέσω του δαγκώματος του μυρμηγκιού. Η εξουδετέρωση του μυρμηκικού οξέος με διττανθρακική σόδα (μαγειρική σόδα) θα ανακουφίσει λίγο το αίσθημα δυσφορίας του κατοικίδιού μας.
Ο πάγος μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε είδος τσιμπήματος για να μειώσει το πρήξιμο. Ο πάγος ή εναλλακτικά ακόμα και μια συσκευασία με λαχανικά που μπορεί να έχουμε στην κατάψυξη, θα πρέπει να τυλίγονται σε μια πετσέτα, έτσι ώστε ο πάγος να μην εφαρμόζεται απευθείας στο δέρμα. Αυτό θα κάνει τη διαδικασία πιο ήπια για τον μικρό μας φίλο.
Πώς μπορούμε να αφαιρέσουμε το κεντρί μέλισσας;
Το κεντρί της μέλισσας περιέχει δηλητήριο που μπορεί να συνεχίσει να απελευθερώνεται στο δέρμα. Η καλύτερη μέθοδος για να αφαιρέσουμε το κεντρί είναι να σύρουμε ήπια μια πιστωτική κάρτα ή ένα παρόμοιο αντικείμενο κατά μήκος του τριχώματος του ζώου για να βγει το κεντρί. Εάν αυτό δεν πετύχει, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο τσιμπιδάκι για αυτόν τον σκοπό. Ωστόσο, υπάρχει ο κίνδυνος πιάνοντας το κεντρί, αυτό να πιεστεί και να απελευθερώσει περισσότερο δηλητήριο.
Πώς μπορούμε να ανακουφίσουμε το κατοικίδιό μας από τη φαγούρα που του προκάλεσε κάποιο τσίμπημα εντόμου;
Το δηλητήριο της μέλισσας έχει pH 5,0-5,5 και επομένως είναι όξινο, ενώ της σφήκας έχει pH 6,8-6,9 και έτσι είναι πιο κοντά στο ουδέτερο pH. Το μυρμηκικό οξύ, που παράγεται από τα μυρμήγκια, έχει pH 2-3 και επομένως είναι έντονα όξινο. Η επίδραση του οξέος από τις μέλισσες και τα μυρμήγκια μπορεί να μετριαστεί με την εφαρμογή ενός αλκαλικού διαλύματος. Η διττανθρακική σόδα (μαγειρική σόδα) μπορεί να αραιωθεί και να εφαρμοστεί στην πληγείσα περιοχή. Εναλλακτικά, εάν δεν έχουμε μαγειρική σόδα, η οδοντόκρεμα (η οποία συχνά περιέχει διττανθρακικά) μπορεί να εφαρμοστεί σε μικρές ποσότητες στο σημείο του τσιμπήματος. Το πρήξιμο και η ενόχληση που προκαλείται από το τσίμπημα σφήκας ελέγχεται καλύτερα με παγοκύστεις και φαρμακευτική κρέμα που θα μας συστήσει ο κτηνίατρός μας. Σε περιπτώσεις που ο κνησμός (φαγούρα) επιμένει, ο κτηνίατρός μας θα μας συστήσει την ενδεδειγμένη θεραπευτική αντιμετώπιση που θα ανακουφίσει το κατοικίδιό μας.
Σε κάθε περίπτωση, μόλις αντιληφθούμε ή αν υποπτευόμαστε ότι το κατοικίδιό μας τσιμπήθηκε από κάποιο έντομο, θα πρέπει να επικοινωνήσουμε κατευθείαν με τον κτηνίατρό μας, ώστε να μας συμβουλεύσει κατάλληλα. Είναι καίριας σημασίας η κτηνιατρική παρακολούθηση, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που ένα τσίμπημα μπορεί να πυροδοτήσει την εκδήλωση αλλεργικού σοκ στο κατοικίδιό μας.
Πηγή: www.vetlexicon.com
Γενικά Άρθρα (Χελώνα)
Εάν αποφασίσετε ότι οι χελώνες είναι το κατάλληλο κατοικίδιο για εσάς, δεσμεύεστε σε μια σχέση ζωής. Κυριολεκτικά! Εξάλλου, οι χελώνες μπορούν να ζήσουν μέχρι σαράντα ή πενήντα χρόνια, και συχνά ακόμη περισσότερο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη εάν επιλέξουμε να αποκτήσουμε ένα τόσο ιδιαίτερο ζώο. Σκεφτόμαστε επίσης τα παρακάτω για να βεβαιωθούμε ότι η χελώνα μας παραμένει υγιής. Σε ιδανικές συνθήκες, η χελώνα μας θα πρέπει να περνά όσο περισσότερο χρόνο γίνεται σε εξωτερικούς χώρους. Αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται ένα ασφαλές σπίτι όπου θα μπορεί να ξεκουραστεί και να ζεσταθεί. Οι βιότοποι που θα τους παρέχουμε πρέπει να είναι εντελώς κλειστοί: μια καλύβα χωρίς κάλυμμα δεν αρκεί. Επιπλέον, ο κήπος μας θα πρέπει να είναι επαρκώς σκιασμένος. Εξάλλου, οι χελώνες λατρεύουν να κάνουν ηλιοθεραπεία, αλλά μπορούν επίσης να υπερθερμανθούν γρήγορα!
Τροφές: Ένα μεγάλο μέρος των διατροφικών αναγκών της χελώνας της ξηράς μπορεί να καλυφθεί με κροκέτες, από τις οποίες μπορεί να λάβει τις πρωτεΐνες που χρειάζεται. Αλλά αυτά τα ζώα τρώνε επίσης χόρτα και μυρίζουν φυτά που βρίσκουν στον κήπο, όπως πικραλίδες, τρίχρωμες βιολέτες και λευκό τριφύλλι. Θα πρέπει επίσης να δίνουμε καθημερινά στη χελώνα μας λαχανικά: λάχανο, φασόλια, καρότα. Μπορούμε επίσης να φυτέψουμε θρεπτικά χόρτα και ασφαλή πράσινα λαχανικά στον εξωτερικό χώρο που περνάει χρόνο η χελώνα μας τα οποία μπορεί να φάει. Είναι καλύτερο να της παρέχουμε νερό σε ρηχό πιάτο. Λαμβάνοντας υπόψη τη διατροφή τους, είναι σημαντικό να αναφέρουμε μερικές από τις τροφές που πρέπει να αποφεύγουμε να δίνουμε στις χελώνες της ξηράς. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι πατάτες, τα δημητριακά, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το καλαμπόκι, το μπαμπού, τα εσπεριδοειδή, τα σπαράγγια, οι χουρμάδες, οι μπανάνες, τα σταφύλια ή άλλες τροφές που μπορούν να τις βλάψουν.
Ασθένειες: Μερικές από τις πιο κοινές και συχνές παθήσεις:
- Φλεγμονή στα μάτια: Μπορεί να προκληθεί από μολυσμένο νερό ή/και κακή υγιεινή, αλλά και λόγω έλλειψης βιταμινών. Σε αυτή την περίπτωση, καθαρίζουμε τα μάτια με φυσιολογικό ορό. Εάν δεν υπάρξει βελτίωση, το πιο πιθανό είναι η χελώνα μας να έχει κάποια μόλυνση, γι' αυτό συνιστάται να την πάμε στον κτηνίατρο εξωτικών ζώων.
- Πυραμιδισμός: Είναι η παραμόρφωση ή η διόγκωση του κελύφους και αυτό συμβαίνει όταν δεν βρέχεται συχνά το καβούκι τους με νερό ή δεν κάθονται συχνά στον ήλιο. Επίσης, μπορεί να οφείλεται σε ανεπαρκή διατροφή. Για αυτό δεν υπάρχει θεραπεία, αν εντοπιστεί από την αρχή θα πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή στους παραπάνω παράγοντες.
- Προβλήματα με δαγκώματα ή γρατσουνιές: Πολλές φορές αυτό συμβαίνει συνήθως εάν υπάρχουν περισσότερες από δύο χελώνες στον ίδιο χώρο ή κάποιο άλλο ζώο που μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό στο μικρό μας φίλο. Σε αυτή την περίπτωση, συχνά πρέπει να επιβλέπουμε και να ελέγχουμε τα κατοικίδιά μας. Εάν δημιουργηθεί κάποια πληγή, θα πρέπει να πλύνουμε την περιοχή με αρκετό νερό και να την καθαρίσουμε με κάποιο αντισηπτικό. Εάν είναι απαραίτητο, καλύπτουμε την πληγή με γάζα ή επιδέσμους.
- Κατάγματα κελύφους: Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι τα κατάγματα ή οι πληγές του κελύφους είναι δύο διαφορετικές περιπτώσεις, ανάλογα με τη βαρύτητα τους. Η πληγή απολυμαίνεται προσεκτικά, ώστε να μπορεί να παρατηρηθεί με μεγαλύτερη λεπτομέρεια η βλάβη που έχει προκληθεί. Το ενδεδειγμένο σε αυτή την περίπτωση είναι να πάμε τη χελώνα μας άμεσα στον κτηνίατρο.
- Φτέρνισμα και βήχας: Πρόκειται για λοιμώξεις ιογενούς, βακτηριακής ή μυκητιακής προέλευσης που προκαλούν ρινικές εκκρίσεις, υπνηλία, απώλεια όρεξης, υπερβολική έκκριση βλέννας από το στόμα, ακόμη και λαχάνιασμα στις χελώνες. Εμφανίζεται λόγω έλλειψης βιταμινών ή ως αποτέλεσμα κακής υγιεινής στον χώρο που βρίσκεται το ζώο.
- Ερπητοϊός: Είναι η πιο σοβαρή ασθένεια από την οποία υποφέρουν οι χελώνες της ξηράς. Μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή μόνο μεταξύ χελωνών. Διαγιγνώσκεται παρατηρώντας λευκωπή βλέννα, ερεθισμό στα μάτια, πυώδεις εκκρίσεις και αιμορραγία από την εσωτερική επιφάνεια του μάγουλου. Αυτά τα συμπτώματα μοιάζουν με οξεία στοματίτιδα και δεν έχουν θεραπεία.
Φροντίδα: Αν έχουμε χελώνα για κατοικίδιο, είναι καλό να την κρατάμε σε μέρος με μεγάλη έκταση εδάφους, άφθονο νερό και να μπορεί να έχει πρόσβαση σε σημεία που πέφτει ο ήλιος. Προσομοιώνουμε το φυσικό της περιβάλλον, λαμβάνοντας υπόψη την υγιεινή του χώρου. Προκειμένου η χελώνα μας να έχει μια υγιή ζωή, συνιστούμε, μεταξύ άλλων, συμπληρώματα βιταμινών, ασβέστιο, φώσφορο, ιχνοστοιχεία και να την πηγαίνουμε συχνά για έλεγχο σε κτηνίατρο που ειδικεύεται στα εξωτικά ζώα. Εάν παρατηρήσουμε ότι η χελώνα μας υποφέρει από συμπτώματα, όπως διάρροια ή δυσκοιλιότητα, είναι καλύτερο να της αλλάξουμε διατροφή. Εάν εμφανίσει διάρροια, αυτό μπορεί να οφείλεται σε κακή πέψη, επομένως θα πρέπει να περιορίσουμε τις τροφές με φυτικές ίνες και τα φρούτα. Όταν έχει προβλήματα δυσκοιλιότητας πρέπει να κάνουμε το αντίθετο, να παρέχουμε μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, φρούτα και άφθονο νερό για να πετύχουμε τη βελτίωσή της. Το ασβέστιο είναι το κύριο στοιχείο που συμμετέχει στην υγιή ανάπτυξη του κελύφους και γι' αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό οι χελώνες να διατηρούν μια διατροφή πλούσια σε ασβέστιο και σε άλλα μέταλλα. Επίσης, δεν μπορούμε να παρακάμψουμε το γεγονός ότι οι χελώνες που ζουν σε αιχμαλωσία ή ως κατοικίδια σε κλειστούς χώρους πρέπει να εκτίθενται στον ήλιο τουλάχιστον 15 λεπτά την ημέρα, καθώς το φως του ήλιου συμβάλλει στην αξιοποίηση του ασβεστίου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, όπως όλα τα ερπετά, η χελώνα της ξηράς είναι φορέας της σαλμονέλας, που μεταδίδεται εύκολα στον άνθρωπο. Ως εκ τούτου, πρέπει να τηρούμε μια σωστή υγιεινή για να αποφευχθεί η μετάδοση. Η υγεία των χερσαίων χελωνών σχετίζεται με τη συχνότητα αλληλεπίδρασης με το φυσικό τους περιβάλλον, δηλαδή εάν εκτίθενται στο ηλιακό φως και αν μπαίνουν στο νερό. Οι χελώνες είναι ερπετά που χρησιμοποιούν το κέλυφος τους ως άμυνα. Στην καλή υγεία και προστασία του κελύφους τους συμβάλλει η καλή διατροφή, ενώ ακόμα και ελάχιστη έκθεση στον ήλιο μπορεί να εγγυηθεί μια μακρά και υγιή ζωή.
Tip: Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, δεν πέφτουν όλες οι χελώνες σε χειμερία νάρκη. Φροντίζουμε να ρωτήσουμε εκ των προτέρων για να μάθουμε εάν η χελώνα που επιθυμούμε να αποκτήσουμε για κατοικίδιο ζώο, ανήκει σε είδος που κοιμάται όλο το χειμώνα. Με το σκληρό τους κέλυφος, οι χελώνες μπορεί να φαίνονται σκληρές, αλλά αυτή η ασπίδα αποτελείται από νευρικές απολήξεις. Έτσι, όταν τρίβουμε ή ξύνουμε το καβούκι τους, το νιώθουν. Ορισμένες χελώνες μπορεί να γαργαληθούν στην κοιλιά τους ή να νιώσουν ότι γδέρνεται η πλάτη τους, ενώ άλλες όχι. Οπότε δεν το κάνουμε αυτό... Έχετε ακούσει για τον Τζόναθαν; Ο Τζόναθαν είναι μια γιγάντια χελώνα των Σεϋχελλών και το γηραιότερο ζωντανό ζώο της ξηράς στον κόσμο. Βγήκε από το αυγό του - είσαι έτοιμος για αυτό; - το 1832. Άρα.. οι χελώνες είναι ανθεκτικά πλάσματα.
Πηγές:
keyboard_arrow_left
keyboard_arrow_right
